DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.25716#0148
w powstaniu bardzo wielu wykładowców i studentów, była
ogromnym upokorzeniem nie tylko dla nauki polskiej, ale
także dla całego narodu. Książki, ryciny, rzeźby, obrazy i pa-
miątki narodowe wywieziono do stolicy imperium. Histo-
rycy tamtych czasów piszą, że w sierpniu zbiory rycin i nu-
mizmatów zapakowano do pięćdziesięciu jeden ogromnych
skrzyń, a książki aż do trzystu dziewięćdziesięciu3. W 1833
roku wysłano nad Newę jeszcze dwie skrzynie z rękopisami
i inkunabułami z Uniwersytetu i Towarzystwa Przyjaciół
Nauk, którego zbiory także stały się wojennym łupem za-
borcy (zob. wiersz Brodzińskiego cyt. na s. 167).
Dzięki wielokrotnie cytowanemu już profesorowi Jaroc-
kiemu (por. il. 45), który w 1834 roku został „zarządcą Pa-
łacu Kaźmierowskiego”, wiemy, jaki byl los do niedawna
tętniącego życiem zespołu uniwersyteckiego: „Wszystko
w nim poszło w największe zaniedbanie. Krowy, świnie,
owce zaczęły się paść, a stada kur, gęsi i kaczek zanieczysz-
czały place na trawnikach dziedzińca, który stał się ulicą
przechodową dla wszystkich. Słowem, ów podziwiany przy-
bytek nauk przybrał postać brudnego folwarku. Taki nie-
ład i brudne zaniedbanie trwało aż blisko po koniec 1834
roku”4. Jego Kronika szczegółowo informuje także o kon-
serwacjach, położeniu bruku na terenie Uniwersytetu, prze-
budowach i o funkcji poszczególnych budynków w kolej-
nych latach, aż do 1846 roku, kiedy dokonano m.in.
remontu dawnego Gabinetu Fizycznego, który „przerobiw-
szy urządzono dla nowo utworzonej Szkoły Sztuk Pięk-
nych. Do tego nowo urządzonego lokalu przeniesiono Ga-
binet Modeli Architektonicznych, który dotąd na drugim
piętrze gmachu mineralogicznego trzy sale zajmował”'. Na
terenie Uniwersytetu pozostały również bezcenne odlewy
gipsowe, które, jak już wspomnieliśmy w poprzednim roz-
dziale, ponownie odgrywały ogromną rolę w edukacji ar-
tystycznej. Dzieje Szkoły Sztuk Pięknych zasługują na krót-
kie choćby omówienie.
Szkoła Sztuk Pięknych 1844-1862
(1865/1866)
Szkoła Sztuk Pięknych powstała w 1844 roku, zastępując
Oddział Artystyczny przy Gimnazjum Realnym, głównie
145
ogromnym upokorzeniem nie tylko dla nauki polskiej, ale
także dla całego narodu. Książki, ryciny, rzeźby, obrazy i pa-
miątki narodowe wywieziono do stolicy imperium. Histo-
rycy tamtych czasów piszą, że w sierpniu zbiory rycin i nu-
mizmatów zapakowano do pięćdziesięciu jeden ogromnych
skrzyń, a książki aż do trzystu dziewięćdziesięciu3. W 1833
roku wysłano nad Newę jeszcze dwie skrzynie z rękopisami
i inkunabułami z Uniwersytetu i Towarzystwa Przyjaciół
Nauk, którego zbiory także stały się wojennym łupem za-
borcy (zob. wiersz Brodzińskiego cyt. na s. 167).
Dzięki wielokrotnie cytowanemu już profesorowi Jaroc-
kiemu (por. il. 45), który w 1834 roku został „zarządcą Pa-
łacu Kaźmierowskiego”, wiemy, jaki byl los do niedawna
tętniącego życiem zespołu uniwersyteckiego: „Wszystko
w nim poszło w największe zaniedbanie. Krowy, świnie,
owce zaczęły się paść, a stada kur, gęsi i kaczek zanieczysz-
czały place na trawnikach dziedzińca, który stał się ulicą
przechodową dla wszystkich. Słowem, ów podziwiany przy-
bytek nauk przybrał postać brudnego folwarku. Taki nie-
ład i brudne zaniedbanie trwało aż blisko po koniec 1834
roku”4. Jego Kronika szczegółowo informuje także o kon-
serwacjach, położeniu bruku na terenie Uniwersytetu, prze-
budowach i o funkcji poszczególnych budynków w kolej-
nych latach, aż do 1846 roku, kiedy dokonano m.in.
remontu dawnego Gabinetu Fizycznego, który „przerobiw-
szy urządzono dla nowo utworzonej Szkoły Sztuk Pięk-
nych. Do tego nowo urządzonego lokalu przeniesiono Ga-
binet Modeli Architektonicznych, który dotąd na drugim
piętrze gmachu mineralogicznego trzy sale zajmował”'. Na
terenie Uniwersytetu pozostały również bezcenne odlewy
gipsowe, które, jak już wspomnieliśmy w poprzednim roz-
dziale, ponownie odgrywały ogromną rolę w edukacji ar-
tystycznej. Dzieje Szkoły Sztuk Pięknych zasługują na krót-
kie choćby omówienie.
Szkoła Sztuk Pięknych 1844-1862
(1865/1866)
Szkoła Sztuk Pięknych powstała w 1844 roku, zastępując
Oddział Artystyczny przy Gimnazjum Realnym, głównie
145