DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.25716#0204
Ludwik Samosiewicz,
Przy minach w Ogrodzie
Botanicznym, papier, ołówek,
1911, MNW
niepodległości. Znakomitą tego ilustracją jest mało znany
rysunek Ludwika Samosiewicza z 1911 roku zatytułowa-
ny Przy ruinach w Ogrodzie Botanicznym (il. 111).
Z czasów odradzania się Uniwersytetu Warszawskiego
pochodzi niezwykły tekst, będący bodaj najpiękniejszym
opisem zespołu zabytkowego przy Krakowskim Przedmie-
ściu, jaki kiedykolwiek dotąd napisano. Jego autorem jest
Stanisław Kutrzeba, profesor Uniwersytetu Jagiellońskie-
go, który w czerwcu 1916 roku przyjechał z wizytą do war-
szawskich kolegów. Trzeba było zatem wrażliwości krakow-
skiego oka, żeby tak celnie opisać urodę tego niezwykłego
miejsca: „Pozazdrościć może Warszawie uniwersyteckich
gmachów niejedna europejska wszechnica bogato wyposa-
żona. Bo doprawdy trudno o lepsze warunki, w których
mógłby uniwersytet się pomieścić. Położony on w samym
centrum Warszawy, boć wchodzi się do niego z Krakow-
skiego Przedmieścia, więc głównej arterii miejskiego ruchu,
na wprost prawie kościoła św. Krzyża. A to centralne poło-
żenie w środku miasta nie niesie za sobą tych niedogodno-
ści, jakie mają inne uniwersytety, tak pomieszczone; uni-
wersytet mimo to, że leży koło przewalającej się życiem
i gwarem tego życia hucznej ulicy, ma jednak zapewnioną
ciszę, niezbędną czy o wykład chodzi, czy o pracę w semi-
nariach. Bo Uniwersytet Warszawski to nie jeden gmach
jakiś ogromny, na ulicę setkami okien patrzący; to szereg
201
Przy minach w Ogrodzie
Botanicznym, papier, ołówek,
1911, MNW
niepodległości. Znakomitą tego ilustracją jest mało znany
rysunek Ludwika Samosiewicza z 1911 roku zatytułowa-
ny Przy ruinach w Ogrodzie Botanicznym (il. 111).
Z czasów odradzania się Uniwersytetu Warszawskiego
pochodzi niezwykły tekst, będący bodaj najpiękniejszym
opisem zespołu zabytkowego przy Krakowskim Przedmie-
ściu, jaki kiedykolwiek dotąd napisano. Jego autorem jest
Stanisław Kutrzeba, profesor Uniwersytetu Jagiellońskie-
go, który w czerwcu 1916 roku przyjechał z wizytą do war-
szawskich kolegów. Trzeba było zatem wrażliwości krakow-
skiego oka, żeby tak celnie opisać urodę tego niezwykłego
miejsca: „Pozazdrościć może Warszawie uniwersyteckich
gmachów niejedna europejska wszechnica bogato wyposa-
żona. Bo doprawdy trudno o lepsze warunki, w których
mógłby uniwersytet się pomieścić. Położony on w samym
centrum Warszawy, boć wchodzi się do niego z Krakow-
skiego Przedmieścia, więc głównej arterii miejskiego ruchu,
na wprost prawie kościoła św. Krzyża. A to centralne poło-
żenie w środku miasta nie niesie za sobą tych niedogodno-
ści, jakie mają inne uniwersytety, tak pomieszczone; uni-
wersytet mimo to, że leży koło przewalającej się życiem
i gwarem tego życia hucznej ulicy, ma jednak zapewnioną
ciszę, niezbędną czy o wykład chodzi, czy o pracę w semi-
nariach. Bo Uniwersytet Warszawski to nie jeden gmach
jakiś ogromny, na ulicę setkami okien patrzący; to szereg
201