Modus: Prace z historii sztuki (1.1999 (2000))

8. Janusz Tarabuła, Obraz, 1962, wym. 40 x 76, fot. Tadeusz Chrzanowski

Na II Wystawie Grupowej Janusz Tarabuła pokazał cztery prace z 1959
roku: Obraz sakralny, Epitafium, Chustę, Obraz oraz dwie z 1960 - Szatę
i Obraz (il. 7). Wszystkie miały charakter kolażów łączonych z techniką
olejną. Warto przyjrzeć się bliżej zwłaszcza temu wcześniejszemu Obrazo-
wi. Jest to mała praca w okazałych jak na ten format, surowych, drewnia-
nych ramach. Kompozycję wypełniają grafitowe i jasnoszare pola o wyra-
źnie różnej ziarnistości faktur. Naklejona, lekko zmięta tkanina, stano-
wiąca centrum struktury, stanie się potem motywem wielu jego obrazów.
Namacalność powierzchni podkreślają także hieroglificzne, trudne do od-
czytania ryty, przypominające kamienne inskrypcje. Podobne napisy poja-
wią się też później w twórczości Tarabuły, tyle że w formie komunikatów
o konkretnej treści. Obraz z roku 1960, „upięty" na metalowym stelażu, za-
chowuje w podziałach oś symetrii, podobnie jak Obraz z poprzedniego roku.
Wrażenie rytmu podkreślają tu nakłute w masie szpachlowej otwory o nie-
znacznej średnicy. W Szacie i obrazie zatytułowanym Factum est grubo-
ziarniste piaski ustępują miejsca prawie kwadratowemu kawałkowi płótna,
podwieszonemu na podobnym, lecz wydłużonym paśmie materii, z której
zwisają inne wąskie, niesymetrycznie rozmieszczone strzępy (Szata). Tara-
buła operuje kontrastami, grubo nałożonej farbie przypominającej emalię
towarzyszy szorstka materia piasku, miękka szmata lub surowe drewno
ram, a czasem pojawiają się nawet akcenty kolorystyczne (Chusta z 1960

64