DOI Artikel:
Walanus, Wojciech; Muzeum Narodowe w Krakowie [Mitarb.]: Polyptyk z Lusiny ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, nowe spostrzeżenia
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17165#0073
11. Wit Stwosz, Ofiarowanie Chrystusa w świątyni, 1505, wg Baumeistera, repr.
W. Walanus
tuku. Z dużym prawdopodobieństwem można jednak uznać wyrażoną
Piórkiem koncepcję Stwosza za wzór ułożenia płaszcza Marii w intere-
sującej nas kwaterze76.
W przeciwieństwie do dwóch budapeszteńskich rysunków Wita Stwo-
sza przedstawiających św. Annę Samotrzeć77, Ofiarowanie Jezusa w świąty-
ni nie ma charakteru szkicowego. Artysta starał się precyzyjnie zaznaczyć
Wszystkie szczegóły, a modelunek światłocieniowy przeprowadził za po-
mocą szrafowań. Zbliża to rysunek berliński do niektórych sztychów
Stwosza (np. Wskrzeszenie Łazarza, Chrystus i cudzołożnica) i czyni wyso-
ce prawdopodobnym, że jest on ukończonym projektem nieznanej nam ry-
ciny78. Jeśli została ona wykonana i rozpowszechniona, bez trudu mogła
Tezę tę pierwsza sformułowała M. Kierkus-Prus, Twórczość warsztatów snycerskich
w Gdańsku, Elblągu i Toruniu w latach 1485-1525, Kraków 1997, s. 98 (maszynopis dyserta-
cji doktorskiej w Bibliotece Jagiellońskiej). Wcześniej związki pomiędzy obydwoma dziełami
dostrzegł Olszewski (przyp. 67), nr kat. 110: Poliptychon der Heiligen Familie, s. 289.
77 Kępiński (przyp. 58), il. 180.
78 Dettloff (przyp. 25), t. 1, s. 98; Kępiński (przyp. 58), s. 115; Kierkus-Prus (przyp. 76),
69
W. Walanus
tuku. Z dużym prawdopodobieństwem można jednak uznać wyrażoną
Piórkiem koncepcję Stwosza za wzór ułożenia płaszcza Marii w intere-
sującej nas kwaterze76.
W przeciwieństwie do dwóch budapeszteńskich rysunków Wita Stwo-
sza przedstawiających św. Annę Samotrzeć77, Ofiarowanie Jezusa w świąty-
ni nie ma charakteru szkicowego. Artysta starał się precyzyjnie zaznaczyć
Wszystkie szczegóły, a modelunek światłocieniowy przeprowadził za po-
mocą szrafowań. Zbliża to rysunek berliński do niektórych sztychów
Stwosza (np. Wskrzeszenie Łazarza, Chrystus i cudzołożnica) i czyni wyso-
ce prawdopodobnym, że jest on ukończonym projektem nieznanej nam ry-
ciny78. Jeśli została ona wykonana i rozpowszechniona, bez trudu mogła
Tezę tę pierwsza sformułowała M. Kierkus-Prus, Twórczość warsztatów snycerskich
w Gdańsku, Elblągu i Toruniu w latach 1485-1525, Kraków 1997, s. 98 (maszynopis dyserta-
cji doktorskiej w Bibliotece Jagiellońskiej). Wcześniej związki pomiędzy obydwoma dziełami
dostrzegł Olszewski (przyp. 67), nr kat. 110: Poliptychon der Heiligen Familie, s. 289.
77 Kępiński (przyp. 58), il. 180.
78 Dettloff (przyp. 25), t. 1, s. 98; Kępiński (przyp. 58), s. 115; Kierkus-Prus (przyp. 76),
69