Modus: Prace z historii sztuki (17.2017)

1913 r.9 (zapewne za przyjętego czeladnika), natomiast
13 stycznia 1918 r. jednocześnie dokonał wpisu i wypi-
su z cechu (wpłacając przepisowe 16 koron)10. O wiele
bardziej aktywny był na polu samorządowym, od 1894 r.
wielokrotnie pełniąc funkcję radnego miasta Przewor-
ska11. Warto wspomnieć, że także ojciec Antoniego,
Marcin, wchodził w skład rady miejskiej w kadencji
1867/186812.
Jednak podstawowym polem działalności społecznej
Rarogiewicza (poza rzemiosłem) była „Gwiazda Prze-
worska. Stowarzyszenie mieszczan chrześcijańskich
pod opieką św. Józefa”, której statut został zatwierdzo-
ny 13 listopada 1892 r. Organizacja była jedną z pierw-
szych tego typu, licznie powstających na terenie Gali-
cji. W momencie zatwierdzenia statutu przeworskiego
„oddziału” działała już najstarsza „Gwiazda” lwowska
oraz towarzystwa pod wspólnym szyldem w większych
miastach: Przemyślu, Rzeszowie, Tarnowie i Jarosławiu.
„Gwiazda” zrzeszała głównie rzemieślników, za cel mając „kształcenie się w po-
żytecznych wiadomościach i rozwój życia towarzyskiego”13. Z chwilą powołania
Stowarzyszenia Antonii Rarogiewicz wszedł w skład Zarządu (tzw. Wydziału)
i objął funkcję skarbnika, którą pełnił nieprzerwanie do 1910 r., kiedy został obrany
wiceprezesem. W 1917 r. przejął natomiast prezesostwo po zmarłym Władysła-
wie Baumanie i funkcję tę sprawował do 1922 r., gdy ze względów zdrowotnych
musiał ustąpić. Niedługo przed śmiercią został także Członkiem Honorowym
Towarzystwa14.
W ramach działalności na rzecz „Gwiazdy” Rarogiewicz od 1900 r. wykony-
wał dekorację sali dla nowej siedziby, którą stała się nowo zakupiona kamienica,
tzw. Baumanówka. Ponieważ stan budynku wymuszał remont i adaptację na potrze-
by Stowarzyszenia, swoje usługi ochoczo ofiarowali wszyscy członkowie15. Niestety,
z owego wystroju nie przetrwał żaden element, a z zachowanych dzisiaj świe-
ckich dzieł Rarogiewicza znane jest jedynie godło przechowywane w przeworskim
Muzeum16 (il. 3).

3. Antoni Rarogiewicz,
godło państwowe,
sygn. MP-H-397.
Fot. Agata Dworzak

9 MP-DA-217, „Księga przychodów i rozchodów w roku 1908”, s. 29.
10 Ibidem, s. 49.
11 MP-DA-61, „Księga projektów rady miejskiej 1892-1899”, s. 72, 80, 84, 89-90, 99,102 (podpis
snycerza), 112,117,121,127,129-130,214,216,220,222,231-232,242,244,246-247,271,274,276-280,
284-285, 287-288, 295-296. Na marginesie można wspomnieć, że Rarogiewicz podchodził do
swych obowiązków jako radnego raczej swobodnie, często się spóźniał na posiedzenia lub też
nie pojawiał w ogóle, nie przedstawiając pisemnego usprawiedliwienia (s. 130). Kilkakrotnie był
też wybierany do specjalnych komisji nadzorujących z ramienia rady miejskiej prace o charak-
terze budowlano-remontowym. MP-DA-62, „Księga projektów rady miejskiej 1900-1908”, s. 1,
2,8 (Rarogiewicz wnosi prośbę do rady o miesięczny urlop z powodu wyjazdu z Przeworska),
18, 20-23, 26, 28,36, 41, 46, 53, 55-56.
12 S. Kozak, Mieszkańcy Przeworska w latach 1867-1914, Przeworsk 2010, s. 57.
13 Statut „Gwiazdy Przeworskiej”. Stowarzyszenia mieszczan chrześcijańskich pod opieką św. Józefa,
Przeworsk-Jarosław 1905, s. 3.
14 J. Krogulecki, Towarzystwo mieszczan chrześcijańskich, s. 10,15-16,19.
15 Ibidem, s. 12.
16 MP, zesp. Historia, sygn. 397, drewniane godło, wyk. A. Rarogiewicz.

Przeworski snycerz Antoni Rarogiewicz (1858-1925) - zarys twórczości

37