DOI article:
Valášek, Štefan: [Rezension von: Jan Royt, Mistr Třeboňského oltáře]
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.41992#0097
modus
prace z historii sztuki
xvii, 2017
Jan Royt, Mistr Trebonskeho okóre, Praga 2013,209 ss., 86 ii.
W czeskiej historiografii artystycznej do niedawna bardzo mocno odczuwalny był brak STEFAN valasek
monografii twórczości Mistrza Ołtarza z Trzeboni. Ostatnią próbą w tym względzie
była książka Antonina Matejćka z 1937 r. Dopiero w końcu 2013 r. ukazała się obszerna
publikacja na ten temat, przygotowana przez prof. Jana Royta, jednego z najwybit-
niejszych czeskich historyków sztuki-miediewistów. Prace nad jej powstaniem trwały
pięć lat. Książka spotkała się już z należnym uznaniem, przede wszystkim wśród
czeskich historyków sztuki, równocześnie jednak sformułowano pod jej adresem
wiele krytycznych uwag. Trudno się dziwić, że pokazanie się na rynku tego rodzaju
monografii wzbudziło niemal natychmiast ożywioną dyskusję. Jak dotąd ukazało
się kilka recenzji, opublikowanych w uznanych czasopismach branżowych, ale też
w internecie, autorstwa Iva Hlobila1, Marka Zagory2 i Mileny Bartlovej3.
Autor we wstępie informuje czytelnika, że impulsem do napisania książki był
przede wszystkim emocjonalny stosunek do twórczości jednego z najważniejszych
malarzy drugiej połowy XIV w. w Europie Środkowej. Autora fascynuje wyidea-
lizowane piękno i duchowość obrazów Mistrza z Trzeboni. Podstawą pracy były
dla Royta „klasyczne” metody badań nad sztuką dawną, a więc analiza formalna
i kontekstualna oraz ikonograficzna. Ta ostatnia jest chyba największym atutem
autora, który od lat zajmuje się ikonografią dawnej sztuki czeskiej.
Książka składa się ze wstępu, pięciu rozdziałów i zakończenia. Do publika-
cji został dołączony tekst konserwatora Adama Pokornego, który „klasycznymi
i nowymi metodami przeprowadził badania prawie wszystkich tablic łączonych
z Mistrzem Ołtarza z Trzeboni” (s. 229)4. W pierwszym rozdziale, zatytułowanym
1 I. Hlobil, Jan Royt, Mistr Trebonskeho oltare, „Umenf, 62,2014, nr 6, s. 567-569.
2 M. Zagora, Mistr Trebonskeho oltare, zajimavd monografie Jana Royta, zob. online: <http://www.
stavitele-katedral.cz/praha-mistr-trebonskeho-oltare-zajimava-monografie-jana-royta-jan-royt-
-master-of-the-trebon-altarpiece/> (stan na: 10.11.2017).
3 M. Bartlova, In_margine (nejen o Mistru Trebonskeho oltare), zob. online: <http://artalk.
cz/20i3/i2/i6/in_margine-nejen-o-mistru-trebonskeho-oltare/> (stan na: 10.11.2017).
4 Fragmenty publikacji w tłumaczeniu autora recenzji.
RECENZJE I OMÓWIENIA
97
prace z historii sztuki
xvii, 2017
Jan Royt, Mistr Trebonskeho okóre, Praga 2013,209 ss., 86 ii.
W czeskiej historiografii artystycznej do niedawna bardzo mocno odczuwalny był brak STEFAN valasek
monografii twórczości Mistrza Ołtarza z Trzeboni. Ostatnią próbą w tym względzie
była książka Antonina Matejćka z 1937 r. Dopiero w końcu 2013 r. ukazała się obszerna
publikacja na ten temat, przygotowana przez prof. Jana Royta, jednego z najwybit-
niejszych czeskich historyków sztuki-miediewistów. Prace nad jej powstaniem trwały
pięć lat. Książka spotkała się już z należnym uznaniem, przede wszystkim wśród
czeskich historyków sztuki, równocześnie jednak sformułowano pod jej adresem
wiele krytycznych uwag. Trudno się dziwić, że pokazanie się na rynku tego rodzaju
monografii wzbudziło niemal natychmiast ożywioną dyskusję. Jak dotąd ukazało
się kilka recenzji, opublikowanych w uznanych czasopismach branżowych, ale też
w internecie, autorstwa Iva Hlobila1, Marka Zagory2 i Mileny Bartlovej3.
Autor we wstępie informuje czytelnika, że impulsem do napisania książki był
przede wszystkim emocjonalny stosunek do twórczości jednego z najważniejszych
malarzy drugiej połowy XIV w. w Europie Środkowej. Autora fascynuje wyidea-
lizowane piękno i duchowość obrazów Mistrza z Trzeboni. Podstawą pracy były
dla Royta „klasyczne” metody badań nad sztuką dawną, a więc analiza formalna
i kontekstualna oraz ikonograficzna. Ta ostatnia jest chyba największym atutem
autora, który od lat zajmuje się ikonografią dawnej sztuki czeskiej.
Książka składa się ze wstępu, pięciu rozdziałów i zakończenia. Do publika-
cji został dołączony tekst konserwatora Adama Pokornego, który „klasycznymi
i nowymi metodami przeprowadził badania prawie wszystkich tablic łączonych
z Mistrzem Ołtarza z Trzeboni” (s. 229)4. W pierwszym rozdziale, zatytułowanym
1 I. Hlobil, Jan Royt, Mistr Trebonskeho oltare, „Umenf, 62,2014, nr 6, s. 567-569.
2 M. Zagora, Mistr Trebonskeho oltare, zajimavd monografie Jana Royta, zob. online: <http://www.
stavitele-katedral.cz/praha-mistr-trebonskeho-oltare-zajimava-monografie-jana-royta-jan-royt-
-master-of-the-trebon-altarpiece/> (stan na: 10.11.2017).
3 M. Bartlova, In_margine (nejen o Mistru Trebonskeho oltare), zob. online: <http://artalk.
cz/20i3/i2/i6/in_margine-nejen-o-mistru-trebonskeho-oltare/> (stan na: 10.11.2017).
4 Fragmenty publikacji w tłumaczeniu autora recenzji.
RECENZJE I OMÓWIENIA
97