Modus: Prace z historii sztuki (18.2018)

restauracyjny zaprojektowany przez Dąbrowę-Dąbrowskiego, jak pisano „utrzy-
many w kolorze szarym i czerwonym, fryz złoty i czerwony, meble emaliowane
na czerwono, jako portiery, kilimy”. Na drugim piętrze umieszczono trzy gabinety.
Dwa z nich projektował Czajkowski, pierwszy miał być „malowany w tonie złoto-
-żółtym, fryz figuralny, odtwarzający z humorem szereg scen z wielkomiejskiej
restauracji”, a drugi utrzymany „w tonach żółtych i różowych będzie miał fryz
z oryginalnie pomyślanym ornamentem z czarnych kotów”. Trzeci gabinet miał
zaprojektować Dąbrowa „w kolorze żółtym i białym z meblami, emaliowanymi
na biało”. Artyści z kręgu tpss zostali zaangażowani do zaprojektowania kilku

1. Edward Trojanowski,
większa sala restauracyjna
w Starym Teatrze w Krako-
wie, zdj. ze zbiorów Gabi-
netu Rycin Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie.
2. Edward Trojanowski,
większa sala restauracyjna
w Starym Teatrze w Krako-
wie, zdj. ze zbiorów Gabi-
netu Rycin Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie.

elementów dopełniających wystrój wnętrz autorstwa Stryjeńskiego i Mączyńskiego.

Czajkowski lub Uziembło mieli wykonać zasłonę na tylną ścianą estrady, „byłaby
to draperia jedwabna srebrno niebieska, szyta złotem i białemi perłami”. Jednakże
jej wykonanie uzależniono od możliwości finansowych magistratu i odkładano
na czas późniejszy5. Wykonanie polichromii w salonie dla pań, palarni dla panów,
foyer i sali mniejszej powierzono Dąbrowie6.10 stycznia władze miasta podpisały
z artystami - Czajkowskim, Dąbrową, Trojanowskim i Wojtyczką - umowę, kie-
rownictwo nad przebiegiem prac objął Jerzy Warchałowski7.
Artyści, projektując wystrój wnętrz, musieli zmierzyć się z przestrzenią, która
w pewnym stopniu została już zaaranżowana przez architektów. W sali bufetowej
znajdowała się belka sufitowa, we wszystkich pomieszczeniach parteru spotkali bo-
azerie z lustrami i drewniane odrzwia8. Większa sala restauracyjna (il. 1-2), projektu
Trojanowskiego, mieściła się w pomieszczeniu na parterze, którego okna wychodziły

na ulicę Jagiellońską. Z tego względu pomieszczenie było niezbyt jasne. Dodatkową
przeszkodą dla projektanta były elementy architektoniczne i dekoracyjne, które
zastał na miejscu. Przestrzeń sali była podzielona filarami, w głębi znajdowała się
nisza, a dolna część ścian pokryta została boazerią. W niszy Trojanowski umieścił
kredens, oddzielił go od przestrzeni sali bufetem. Salę wypełniły symetrycznie
ustawione stoły, przy każdym mogło zasiąść sześć osób. Część stołów, dla zwięk-
szenia ilości gości restauracji, została umieszczona blisko ścian, gdzie można było

5 Ze sztuk plastycznych, „Czas”, 1906, nr 7, s.3; Dekoracya sal starego teatru, „Nowa Reforma”,
1906, nr 10, s.3.
6 F. Mączyński, T. Stryjeński, Stary Teatr, „Architekt”, 1907, nr 9-10, s.35.
7 Stary Teatr, „Czas”, 1906, nr 217, s. 1.
8 J. Warchałowski, Współpracownictwo w architekturze, „Architekt”, 1907, nr 9-10, s. 46.

Myśl artystyczna”, która przeniknęła do „knajp”...

125