DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.47029#0036
32
WIZERUNKI KONNE W ŚREDNIOWIECZU
w 1456 roku dukaty, mające na awersie jego portret w popiersiu, a na rewersie konnego
rycerza z mieczem68, pragnął w ten sposób zamanifestować fakt, iż jest zarówno
pełnoprawnym suwerennym władcą Lombardii, jak legalnym spadkobiercą Vis-
contich69 70.
Posągi konne były w dużej mierze świadectwem rycerskiej sławy i chęci jej zacho-
wania w pamięci potomnych. Dążenie do zachowania pamięci o sobie było już wido-
czne od XIII wieku, kiedy to chęć upamiętnienia własnej osoby przy pomocy pomni-
ków spowodowała nawet pewne przekształcenie semantyczne pojęcia memoria. Ter-
min ten w klasycznej łacinie wyrażający ideę przypominania, w potocznym użyciu
utożsamiony został wówczas z pojęciem monumentum1^. Takim właśnie pomnikiem
rycerskiej sławy i bitewnego męstwa był posąg jeźdźca, umieszczony na dwóch kolu-
mnach przy jednym z filarów w katedrze Notre Damę w Paryżu71. Jego wygląd znany
jest tylko ze źródeł ikonograficznych gdyż został zniszczony w czasie Wielkiej Rewolucji
Francuskiej. Przedstawiał on jeźdźca w pełnej zbroi i hełmie ze spuszczoną przyłbicą, na
stojącym koniu, nakrytym czaprakiem w heraldyczne lilie. Posąg wykonany został
bądź z okazji zwycięstwa Filipa Pięknego pod Mons-an-Pevele w roku 1304, bądź
Filipa VI de Yalois w bitwie pod Cassel w roku 1328.
68 Jw„ tabl. 506, il. 1—2.
69 Jw„ s. 738.
70 H. Keller (1954), s. 134—135.
71 Baron (1968), s. 141—154.
WIZERUNKI KONNE W ŚREDNIOWIECZU
w 1456 roku dukaty, mające na awersie jego portret w popiersiu, a na rewersie konnego
rycerza z mieczem68, pragnął w ten sposób zamanifestować fakt, iż jest zarówno
pełnoprawnym suwerennym władcą Lombardii, jak legalnym spadkobiercą Vis-
contich69 70.
Posągi konne były w dużej mierze świadectwem rycerskiej sławy i chęci jej zacho-
wania w pamięci potomnych. Dążenie do zachowania pamięci o sobie było już wido-
czne od XIII wieku, kiedy to chęć upamiętnienia własnej osoby przy pomocy pomni-
ków spowodowała nawet pewne przekształcenie semantyczne pojęcia memoria. Ter-
min ten w klasycznej łacinie wyrażający ideę przypominania, w potocznym użyciu
utożsamiony został wówczas z pojęciem monumentum1^. Takim właśnie pomnikiem
rycerskiej sławy i bitewnego męstwa był posąg jeźdźca, umieszczony na dwóch kolu-
mnach przy jednym z filarów w katedrze Notre Damę w Paryżu71. Jego wygląd znany
jest tylko ze źródeł ikonograficznych gdyż został zniszczony w czasie Wielkiej Rewolucji
Francuskiej. Przedstawiał on jeźdźca w pełnej zbroi i hełmie ze spuszczoną przyłbicą, na
stojącym koniu, nakrytym czaprakiem w heraldyczne lilie. Posąg wykonany został
bądź z okazji zwycięstwa Filipa Pięknego pod Mons-an-Pevele w roku 1304, bądź
Filipa VI de Yalois w bitwie pod Cassel w roku 1328.
68 Jw„ tabl. 506, il. 1—2.
69 Jw„ s. 738.
70 H. Keller (1954), s. 134—135.
71 Baron (1968), s. 141—154.