Uniwersytet Jagielloński w Krakowie [Editor]: Prace z Historii Sztuki (1.1962)

Z listu księcia-elektora do jego kanclerza barona Gotfryda von Spiitgeir
7. dnia 4 sierpnia 1724 wynika, że do kaplicy Elektorskiej zainierzano dobn-
dować zakrystię pod kierunkiem architekta Krzysztofa Tauscha 22.

Podczas pożaru katedry w dniu 9 czerwca 1759 uszkodzony został dach
kaplicy. Naprawiono go w latach 1775—1776 23. W tym samym czasie umiesz-
czono w epitafium nagrobnym portret księcia-elektora 24, dzieło Franciszka
Feldera młodszego 2o. Kaplica odnawiana była w r. 1936 2B i ostatnio od-
czyszczana w r. 1957.

II

Zasadniczy rzut kaplicy Elektorskiej tworzą dwa prostokąty, z których
większy stanowi nawę, mniejszy ołtarzową część budowli (rys. 2). Oba prosto-
kąty ustawione są w stosunku do siebie w ten sposób, że dłuższa oś mniej-

Rys. 2. Rzut poziomy kaplicy Elektorskiej przy katedrze we Wrocławiu (według Sedlmayra)

szego przecina pod kątem prostym analogiczną oś większego prostokąta, bę-
dącą zarazem główną osią budowłi. Kaplica zwrócona jest częścią ołtarzową
na północ, a więc w kierunku prostopadłym do głównej osi katedry. Jej nawa
nakryta jest kopułą na rzucie elipsy i łączy się za pośrednictwem arkady
z przestrzenią ołtarzową, nakrytą małą kopułką o planie kolistym. Wejście
do kapłicy umieszczone jest w zachodniej ścianie nawy.

W architekturze wnęlrza zaznaczają się wyraźnie cztery strefy horyzon-
talne: strefa ścian, strefa pendentywów, tambur i czasza kopuły z latarnią
(ryc. 1 i 6).

Arkada łącząca nawę z przestrzenią ołtarzową składa się z dwóch wolno

197