DOI article:
Wardzyński, Michał: Import kamieni i dzieł rzeźby z Gotlandii do Rzeczypospolitej (od XIII do 2. połowy XVIII w.)
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.28101#0074
Michał
Wardzyński
II. 14. Płyta nagrobna Hansa
Grossa, nieustalony warsztat
pomorski, około 1603 r.,
wapień olandzki (warstwa
szarozielonkawa), krużganki
dawnego klasztoru
dominikanów, Elbląg,
fot. M. Wardzyński
(zm. 1541) w kościele farnym w Radzyniu Chełmińskim76 oraz kanonika Geor-
ga Weidenera (zm. 1559) w katedrze w Chełmży77. Frontalnym ujęciem i pewną
sztywnością ukazanych postaci oraz zastosowaniem w drugim dziele ostrołu-
kowej arkady wyraźnie nawiązują one jeszcze do tradycji średniowiecznej.
Podsumowując, należy zaznaczyć, iż płyty z postaciami stojącymi były
zarezerwowane dla upamiętniania osób nobilitowanych lub rzadziej wyższych
duchownych78. Jako obce średniowiecznej, zachodnioeuropejskiej tradycji
pochówków mieszczańskich nie występują one w żadnym z wielkich zespołów
76 KZSP, 1.11, z. 19: Powiat wąbrzeski, opr. T. Chrzanowski, M. Kornecki, Warszawa 1967, s. 26.
77 KZSP, t. 11, z. 16, s. 16; P. Birecki, Dzieje sztuki..., s. 96-97; M. Dorawa, Chełmżyńska
katedra św. Trójcy, Kraków 2003, s. 96.
78 Jedynymi wyjątkami dotyczącymi stanu duchownego są powstałe najpóźniej, w 1684 r.,
zamówione w tym samym nieustalonym warsztacie bliźniacze płyty nagrobne kanoników war-
mińskich Jana Zachariasza Szolca i Stanisława Bużeńskiego (obaj zm. 1692), których kompo-
zycja wiernie odwzorowuje wanitatywną rycinę Stefana z Kalkaru z traktatu anatomicznego
Andreasa Yesaliusa (wyd. 1543). Zob. KZSP. Seria Nowa, t. 2, z. 1, s. 80.
70
Wardzyński
II. 14. Płyta nagrobna Hansa
Grossa, nieustalony warsztat
pomorski, około 1603 r.,
wapień olandzki (warstwa
szarozielonkawa), krużganki
dawnego klasztoru
dominikanów, Elbląg,
fot. M. Wardzyński
(zm. 1541) w kościele farnym w Radzyniu Chełmińskim76 oraz kanonika Geor-
ga Weidenera (zm. 1559) w katedrze w Chełmży77. Frontalnym ujęciem i pewną
sztywnością ukazanych postaci oraz zastosowaniem w drugim dziele ostrołu-
kowej arkady wyraźnie nawiązują one jeszcze do tradycji średniowiecznej.
Podsumowując, należy zaznaczyć, iż płyty z postaciami stojącymi były
zarezerwowane dla upamiętniania osób nobilitowanych lub rzadziej wyższych
duchownych78. Jako obce średniowiecznej, zachodnioeuropejskiej tradycji
pochówków mieszczańskich nie występują one w żadnym z wielkich zespołów
76 KZSP, 1.11, z. 19: Powiat wąbrzeski, opr. T. Chrzanowski, M. Kornecki, Warszawa 1967, s. 26.
77 KZSP, t. 11, z. 16, s. 16; P. Birecki, Dzieje sztuki..., s. 96-97; M. Dorawa, Chełmżyńska
katedra św. Trójcy, Kraków 2003, s. 96.
78 Jedynymi wyjątkami dotyczącymi stanu duchownego są powstałe najpóźniej, w 1684 r.,
zamówione w tym samym nieustalonym warsztacie bliźniacze płyty nagrobne kanoników war-
mińskich Jana Zachariasza Szolca i Stanisława Bużeńskiego (obaj zm. 1692), których kompo-
zycja wiernie odwzorowuje wanitatywną rycinę Stefana z Kalkaru z traktatu anatomicznego
Andreasa Yesaliusa (wyd. 1543). Zob. KZSP. Seria Nowa, t. 2, z. 1, s. 80.
70