DOI Artikel:
Michalski, Sergiusz: Od "Alegorii poddania się Antwerpii" do "Apoteozy gdańska": o wpływie Hansa Vredemana de Vriesa na Izaaka van den Blocke
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.28101#0130
Sergiusz
Michalski
II. 4. Alegoria
poddania się Antwerpii
królowi Filipowi II,
Hans Vredeman
de Vries, fragment
z autoportretem artysty
nienależący do atrybutów Temperantii cyrkiel - który, jak tego dowodzi por-
tret Vredemana stworzony przez Hondiusa, był jedynym osobistym atrybutem
Vredemana de Vriesa - i wreszcie klasyczne, charakterystyczne dla autopor-
tretów malarzy spojrzenie przez ramię poza obraz skłaniają mnie do przeko-
nania, że można mówić tu o autoportrecie samego Vredemana, co nadałoby
obrazowi charakter deklaracji politycznej artysty6.
Co się tyczy łicznych zwyciężonych wad - Latens Odium, Discordia, Proprium
Commodum itd. - oraz sensu sceny w tle, chciałbym dła skrócenia wywodu ode-
słać do znakomitej interpretacji Thomasa Fuseniga w katalogu wystawy Hans Vre-
deman de Vries und die Renaissance im Norden7. Wszędzie, także w realistycznych
scenach sztafażu na dalszym planie, wymieniane są braterskie uściski dłoni jako
symbol powszechnej rekoncyliacji. W tle ukazany został schematyczny przebieg
Skaldy aż po ujście rzeki; liczne statki są nawiązaniem do oczekiwanego z nadzieją
6 W kwestii cyrkla por. hasło katalogowe Heinera Borggrefe w: Hans Vredeman..., nr 1,
il. na s. 14.
7 Zob. Hans Vredeman..., nr 147 (Fusenig). Jednakowoż Fusenig przeoczył okoliczność,
że męskie (!) personifikacje Fortitudo i Perseverantii przedstawiają jednocześnie Herkulesa
i Aleksandra Wielkiego, odnosząc się tym samym do Filipa II jako Herkulesa i Alessandra Far-
nese jako imiennika wielkiego Macedończyka.
126
Michalski
II. 4. Alegoria
poddania się Antwerpii
królowi Filipowi II,
Hans Vredeman
de Vries, fragment
z autoportretem artysty
nienależący do atrybutów Temperantii cyrkiel - który, jak tego dowodzi por-
tret Vredemana stworzony przez Hondiusa, był jedynym osobistym atrybutem
Vredemana de Vriesa - i wreszcie klasyczne, charakterystyczne dla autopor-
tretów malarzy spojrzenie przez ramię poza obraz skłaniają mnie do przeko-
nania, że można mówić tu o autoportrecie samego Vredemana, co nadałoby
obrazowi charakter deklaracji politycznej artysty6.
Co się tyczy łicznych zwyciężonych wad - Latens Odium, Discordia, Proprium
Commodum itd. - oraz sensu sceny w tle, chciałbym dła skrócenia wywodu ode-
słać do znakomitej interpretacji Thomasa Fuseniga w katalogu wystawy Hans Vre-
deman de Vries und die Renaissance im Norden7. Wszędzie, także w realistycznych
scenach sztafażu na dalszym planie, wymieniane są braterskie uściski dłoni jako
symbol powszechnej rekoncyliacji. W tle ukazany został schematyczny przebieg
Skaldy aż po ujście rzeki; liczne statki są nawiązaniem do oczekiwanego z nadzieją
6 W kwestii cyrkla por. hasło katalogowe Heinera Borggrefe w: Hans Vredeman..., nr 1,
il. na s. 14.
7 Zob. Hans Vredeman..., nr 147 (Fusenig). Jednakowoż Fusenig przeoczył okoliczność,
że męskie (!) personifikacje Fortitudo i Perseverantii przedstawiają jednocześnie Herkulesa
i Aleksandra Wielkiego, odnosząc się tym samym do Filipa II jako Herkulesa i Alessandra Far-
nese jako imiennika wielkiego Macedończyka.
126