II. 21. B. Zdanowska, Rozładunek mleka,
Muzeum Miasta Gdyni
Twórczość
fotograficzna
Bolesławy
i Edmunda
Zdanowskich
dlatego często tworzył całe cykle i serie zdjęć. Najważniejszą cechą tego typu
działalności Edmunda była świadoma twórczość pozbawiona przypadkowo-
ści. Chciał fotografować całe okno sceniczne, pokazując nie tylko aktorów,
ale również plastykę sceny, dlatego większość fotografii jego autorstwa została
zrobiona od strony widowni. Aktorów uwieczniał w naturalny sposób, stosu-
jąc odpowiednie środki stylistyczne. Zdanowski pragnął, aby jego fotografie
nie były pozbawionym artyzmu dokumentem scenografii i stroju, ale również
rejestracją atmosfery widowiska i gry aktorów34.
Bolesława i Edmund Zdanowscy byli czynni artystycznie do końca lat sześć-
dziesiątych. W późniejszym okresie nie brali udziału w imprezach artystycz-
nych i nie wystawiali już swoich prac, nie ma też zdjęć z lat późniejszych. Bole-
sława zmarła w Gdyni 22 marca 1982 r., Edmund tamże 12 stycznia 1984 r.
Zdanowscy byli twórcami o bardzo wysokim poziomie świadomości kształ-
towania obrazu fotograficznego. Wiele dzieł artyści wykonali wspólnie, wpły-
wali wzajemnie na swoją twórczość, ale ich sztuka różni się od siebie. W pra-
cach Bolesławy Zdanowskiej najważniejszy był przede wszystkim człowiek.
34 W Archiwum Państwowym w Gdańsku przechowywane są negatywy zdjęć Zdanow-
skich z lat 1945-1973 usystematyzowane w czterech zespołach: ekspozycje wystaw plastycznych
i fotograficznych organizowane przez BWA w Sopocie (1948-1973), spektakli teatralnych wysta-
wionych przez Państwowy Teatr „Wybrzeże” w Gdańsku (1945-1958), spektakli zrealizowanych
przez Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką w Gdańsku (1947-1957), przedstawień pre-
zentowanych przez Państwowy Teatr Lalki i Aktora „Miniatura” w Gdańsku (1953-1959), por.:
APG, Zbiór fotografii (negatywów) Edmunda Zdanowskiego z Gdyni, sygn. 2290.
263
Muzeum Miasta Gdyni
Twórczość
fotograficzna
Bolesławy
i Edmunda
Zdanowskich
dlatego często tworzył całe cykle i serie zdjęć. Najważniejszą cechą tego typu
działalności Edmunda była świadoma twórczość pozbawiona przypadkowo-
ści. Chciał fotografować całe okno sceniczne, pokazując nie tylko aktorów,
ale również plastykę sceny, dlatego większość fotografii jego autorstwa została
zrobiona od strony widowni. Aktorów uwieczniał w naturalny sposób, stosu-
jąc odpowiednie środki stylistyczne. Zdanowski pragnął, aby jego fotografie
nie były pozbawionym artyzmu dokumentem scenografii i stroju, ale również
rejestracją atmosfery widowiska i gry aktorów34.
Bolesława i Edmund Zdanowscy byli czynni artystycznie do końca lat sześć-
dziesiątych. W późniejszym okresie nie brali udziału w imprezach artystycz-
nych i nie wystawiali już swoich prac, nie ma też zdjęć z lat późniejszych. Bole-
sława zmarła w Gdyni 22 marca 1982 r., Edmund tamże 12 stycznia 1984 r.
Zdanowscy byli twórcami o bardzo wysokim poziomie świadomości kształ-
towania obrazu fotograficznego. Wiele dzieł artyści wykonali wspólnie, wpły-
wali wzajemnie na swoją twórczość, ale ich sztuka różni się od siebie. W pra-
cach Bolesławy Zdanowskiej najważniejszy był przede wszystkim człowiek.
34 W Archiwum Państwowym w Gdańsku przechowywane są negatywy zdjęć Zdanow-
skich z lat 1945-1973 usystematyzowane w czterech zespołach: ekspozycje wystaw plastycznych
i fotograficznych organizowane przez BWA w Sopocie (1948-1973), spektakli teatralnych wysta-
wionych przez Państwowy Teatr „Wybrzeże” w Gdańsku (1945-1958), spektakli zrealizowanych
przez Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką w Gdańsku (1947-1957), przedstawień pre-
zentowanych przez Państwowy Teatr Lalki i Aktora „Miniatura” w Gdańsku (1953-1959), por.:
APG, Zbiór fotografii (negatywów) Edmunda Zdanowskiego z Gdyni, sygn. 2290.
263