IL 11. Twarz żebraka, zwieńczenie epitafium Anny von Croy, fot. Anna Kriegseisen
II. 12. Figury alegoryczne, zwieńczenie epitafium Anny von Croy,
fot. Anna Kriegseisen
Podnoszono światła na włosach, grzbietach małżowin, wypukłościach ornamen-
tu. Zaznaczano rysunek płaskich detali ornamentu stroju, zbroi, biżuterii, bor-
diur. Złocenia były wykonywane złotem płatkowym, na wytrawie olejnej, czasem
na czerwonej podmalówce. Rzadko stosowano złoto proszkowe (inskrypcja pod
reliefem środkowym w epitafium Edwarda Blemkego w kościele Mariackim). Nie
złocono dużych powierzchni - złocenia miały charakter cienkich linii, podkre-
śleń krawędzi. Włosy czy inne głęboko rzeźbione fragmenty złocono na najwyż-
szych krawędziach, w zagłębieniach podmalowując ugrową farbą olejną. Zabieg
taki sprawiał, że złocona „fryzura” pozostawała plastyczna, trójwymiarowa.
Konstrukcja
i techniki
montażu oraz
wykończenia...
69