DOI Artikel:
Scheffs, Alicja: Wilhelm Richter i jego dzieła w katedrze gnieźnieńskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.45145#0038
Alicja Scheffs
11.19. Wilhelm Richter (atryb.), epitafium
Piotra Odorowskiego, 1651-1660,
wschodnia strona ambitu, katedra
w Gnieźnie, fot. Alicja Scheffs
II. 20. Wilhelm Richter (atryb.), epitafium
Aleksandra Głembockiego, 1660, wschodnia
strona ambitu, katedra w Gnieźnie,
fot. Alicja Scheffs
czaszki odkuty został herb, w zwieńczeniu brakuje obelisków, a występująca
w polu kartusza podobizna zmarłego kanonika jest namalowana na blasze. Pozo-
stałe cechy, takie jak sposób opracowania detali, użyty zestaw ornamentów oraz
precyzja szlifu, wskazują, że mamy tu niewątpliwie do czynienia z tym samym
autorem. Niemal identyczne w obu tych dziełach są również duże ucha, zło-
żone z elementów małżowinowych, przechodzących w charakterystyczne listwy.
Rozbicie fryzu białymi, prostokątnymi nakładkami, sposób odkucia konsoli
i dekoracyjne obramienie kartusza są jednoznacznym nawiązaniem do form
dekoracyjnych występujących w wykonanych przez Richtera portalach.
Omówiony w niniejszej pracy reprezentatywny fragment dorobku rzeźbiar-
skiego Wilhelma Richtera dowodzi, iż był on artystą o bardzo dobrze opanowa-
nym warsztacie oraz zamiłowaniu do prostych i oszczędnych form. Rozgrywa-
nie kompozycji za pomocą wielobarwnych wątków kamieni, drobne motywy
ornamentalne, takie jak kaboszony, szyszki, kule, woluty i esownice odkute
na uchach oraz kartuszach, a także główki puttów umieszczone w przyłuczach
i kluczu arkad to cechy charakterystyczne jego twórczości. Stosowana zwykle
przez Richtera kontrastowa, trójbarwna, czarno-czerwono-biała kolorystyka,
zaszczepiona na gruncie środkowoeuropejskim przez artystów przybyłych
z Niderlandów, w pewnej mierze miała wpływ na utrwalenie się w Polsce tej
38
11.19. Wilhelm Richter (atryb.), epitafium
Piotra Odorowskiego, 1651-1660,
wschodnia strona ambitu, katedra
w Gnieźnie, fot. Alicja Scheffs
II. 20. Wilhelm Richter (atryb.), epitafium
Aleksandra Głembockiego, 1660, wschodnia
strona ambitu, katedra w Gnieźnie,
fot. Alicja Scheffs
czaszki odkuty został herb, w zwieńczeniu brakuje obelisków, a występująca
w polu kartusza podobizna zmarłego kanonika jest namalowana na blasze. Pozo-
stałe cechy, takie jak sposób opracowania detali, użyty zestaw ornamentów oraz
precyzja szlifu, wskazują, że mamy tu niewątpliwie do czynienia z tym samym
autorem. Niemal identyczne w obu tych dziełach są również duże ucha, zło-
żone z elementów małżowinowych, przechodzących w charakterystyczne listwy.
Rozbicie fryzu białymi, prostokątnymi nakładkami, sposób odkucia konsoli
i dekoracyjne obramienie kartusza są jednoznacznym nawiązaniem do form
dekoracyjnych występujących w wykonanych przez Richtera portalach.
Omówiony w niniejszej pracy reprezentatywny fragment dorobku rzeźbiar-
skiego Wilhelma Richtera dowodzi, iż był on artystą o bardzo dobrze opanowa-
nym warsztacie oraz zamiłowaniu do prostych i oszczędnych form. Rozgrywa-
nie kompozycji za pomocą wielobarwnych wątków kamieni, drobne motywy
ornamentalne, takie jak kaboszony, szyszki, kule, woluty i esownice odkute
na uchach oraz kartuszach, a także główki puttów umieszczone w przyłuczach
i kluczu arkad to cechy charakterystyczne jego twórczości. Stosowana zwykle
przez Richtera kontrastowa, trójbarwna, czarno-czerwono-biała kolorystyka,
zaszczepiona na gruncie środkowoeuropejskim przez artystów przybyłych
z Niderlandów, w pewnej mierze miała wpływ na utrwalenie się w Polsce tej
38