Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (16.2017)

Dzielnica
mieszkaniowa
Zaspa...

II. 13. Budynek o niezróżnicowanej wysokości pięter („płaskie dachy”), Zaspa,
fot. Zbigniew Kosycarz [w:] Maciej Kosycarz, Niezwykłe zwykłe zdjęcia Wrzeszcza
i Zaspy, cz. 1, Gdańsk 2010, s. 86

cydowano niektóre z nich „podciągnąć” do jednolitej wysokości (il. 13), gdyż
uznano, że projekt był zbyt rozrzutny94.
Zakończenie budowy obiektów mieszkaniowych zaplanowano na 1979 r.95,
ostatecznie nastąpiło to jednak dopiero w 1983 r.96 Na 1980 r. przewidziano
koniec prac nad programem towarzyszącym, który w rzeczywistości nigdy nie
został w pełni zrealizowany. Prasa donosiła, że „mimo przestróg, jakie wynikały
z nienajlepszych doświadczeń budowy Przymorza, i zapewnień, że tym razem
nowa dzielnica Gdańska będzie budowana kompleksowo, na Zaspie usługi nie
nadążają za budową nowych domów”97.
Edmund Szczesiak tak opisuje spotkanie z twórcą koncepcji po deka-
dzie od rozpoczęcia jej realizacji: „[Hordyński] bierze kartkę i rysuje flama-
strem: uskoki, ryzality, galerie, różne »rozrzeźbienia«, które miały zapobiec
monotonii”98. Chwilę po tym nadchodzi refleksja, sam architekt przyznaje, że już
pierwsze bloki były długie i płaskie, niepodobne do tych, które zaproponowali99.
Nie nadążano też z zakładaniem terenów zielonych. Brak odpowiedniego oto-
czenia i zieleni powodował dalsze negatywne konsekwencje. Zrezygnowano
z części małej architektury Powstało znacznie mniej placów zabaw (il. 14), niż
to zapowiadano, często w uboższej formie.
Pierwotny pomysł rozplanowania bloków na siatce przypominającej plaster
miodu został zrealizowany Jedynie w jednostce D, która już w początkowym

94 Szczesiak, Trzynasty dzień..., s. 5.
95 ML, „Zaspa” rozpoczyna..., s. 1.
96 Daniluk, Wasielewski, Dolny Wrzeszcz i Zaspa..., s. 71.
97 Kazimierz Kołodziej, Rzeczywistość nowego miasta, „Głos Wybrzeża” 1975, nr 174, s. 3.
98 Szczesiak, Trzynasty dzień..., s. 5.
99 Ibidem.

231