DOI article:
Barysenka, Volha: „Kto by obraz Pana Jezusa z cerkwi czemerowskiej ukradł?” O losach obrazu Chrystusa Czemerowsko‑Buchowickiego
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.72800#0094
Z kolei opowieść Sebastiana Neczajewskiego, diaka cerkwi czemerowskiej, dostar-
cza wielu informacji na temat stosunku mieszkańców dworu Suzina do cudow-
nego obrazu:
we dworze Jmś Pana Suzina w Kulinowszczyźnie, czyli Podolesiu, niedaleko Bucho-
wicz ten obraz znajduje się, bo zawsze teraz w pokoju tym lampy zapalają, godzinki
i msze, nabożeństwa swoje odprawiają, i ludzie na wartę spędzają, czego wszystkiego
przed tym nie bywało, co ja i sam kiedym jeździł z księdzem parochem do JPana
Suzina upominać się o ten obraz widziałem kilka ludzi jego poddanych i szlachty
we dworze nie potrzebnie strzeżących i niby czegoś pilnujących, a brama tak zawarta,
że żadnym sposobem dobyć się nie można, i gdyby nie ksiądz Kieśkiewicz paroch
bereźniański nie pokazał nam płotu uchylonego czyli wyciętego około stodoły, toby-
śmy żadnym sposobem do dworu wjechać nie mogli21.
Ostatecznie parochowi czemerowskiemu nie udało się odzyskać obrazu,
gdyż został on umieszczony w klasztorze dominikanów w Buchowiczach.
W 1881 r. paroch prawosławnej już cerkwi czemerowskiej, Adam Rożano-
wicz, opublikował artykuł na łamach „Litewskich Wiadomości Diecezjal-
nych", w którym zaświadczał, że w archiwum cerkiewnym przechowywano
dokumenty o sporze cerkiewnym między cerkwią czemerowską a klasztorem
buchowickim. Wynikało z nich, że spór wygrał ksiądz czemerowski, Marcin
Imszennik22. W 1825 r., na podstawie rozporządzenia nuncjusza warszaw-
skiego, dominikanie buchowieccy mieli oddać obraz ze wszystkimi ozdo-
bami duchownym cerkwi w Czemerach. Kiedy jednak duchowni czemerowscy
chcieli przenieść obraz podczas procesji z Buchowicz do Czemerów, przeor
klasztoru zamknął kościół i kler „prawosławny" musiał wrócić z pustymi
rękami23.
W swoim artykule Rożanowicz wskazywał, że o zamiarze przeniesienia
obrazu z klasztoru dominikańskiego do Czemerów świadczyło wotum - srebrne
pióro, które ofiarowała „Hen3BecTHafl rnHOCTb, ne ^enan, bh^hmo,
ornacHTbca npe^ ρημληη&μη o CBoeM penurnosHOM HacTpoeHun u yBa^eHun
K npaBocnaBHoń cBHTbiHe" (niewiadoma osoba, pragnąc się nie odkryć przed
rzymianami, tj. wiernymi Kościoła Rzymskokatolickiego, o swoim nastroju
religijnym i szacunku przed wiarą prawosławną), a do pióra dołączyła karteczkę
o następującej treści:
„Kto by obraz
Pana Jezusa
z cerkwi
czemerowskiej
ukradł?"...
21 LVIA.F. 605. Ap. 7. B. 64. F. 3 rev.
22 Marcin Imszennikow w źródłach z XIX w. wzmiankowany jako Marcin Imszennik.
Zob. Μητροποπητ Μοεπφ (CeMamKo), 3anucKu Mocują Mumpononuma JIumoecKoeo, usdannwe
HMnepamopCKOio AxadeMueioHayK no 3aeew,aHuioaemopa, τ. 3, CaHKT-IIeTepóypr 1888, s. 145;
gaanic BachbeBiq JliceÜHbiKay, Cenmap y óenapycKiM countyMe: ηραοαηαφαφίηyHi^Kaea dyxa-
eencmea 1596-1839, MiHCK 2015, s. 270.
23 Po>KaHOBn% IJepKoeHO-npuxodcKas nemonucb HeMepcKou..., s. 148.
93
cza wielu informacji na temat stosunku mieszkańców dworu Suzina do cudow-
nego obrazu:
we dworze Jmś Pana Suzina w Kulinowszczyźnie, czyli Podolesiu, niedaleko Bucho-
wicz ten obraz znajduje się, bo zawsze teraz w pokoju tym lampy zapalają, godzinki
i msze, nabożeństwa swoje odprawiają, i ludzie na wartę spędzają, czego wszystkiego
przed tym nie bywało, co ja i sam kiedym jeździł z księdzem parochem do JPana
Suzina upominać się o ten obraz widziałem kilka ludzi jego poddanych i szlachty
we dworze nie potrzebnie strzeżących i niby czegoś pilnujących, a brama tak zawarta,
że żadnym sposobem dobyć się nie można, i gdyby nie ksiądz Kieśkiewicz paroch
bereźniański nie pokazał nam płotu uchylonego czyli wyciętego około stodoły, toby-
śmy żadnym sposobem do dworu wjechać nie mogli21.
Ostatecznie parochowi czemerowskiemu nie udało się odzyskać obrazu,
gdyż został on umieszczony w klasztorze dominikanów w Buchowiczach.
W 1881 r. paroch prawosławnej już cerkwi czemerowskiej, Adam Rożano-
wicz, opublikował artykuł na łamach „Litewskich Wiadomości Diecezjal-
nych", w którym zaświadczał, że w archiwum cerkiewnym przechowywano
dokumenty o sporze cerkiewnym między cerkwią czemerowską a klasztorem
buchowickim. Wynikało z nich, że spór wygrał ksiądz czemerowski, Marcin
Imszennik22. W 1825 r., na podstawie rozporządzenia nuncjusza warszaw-
skiego, dominikanie buchowieccy mieli oddać obraz ze wszystkimi ozdo-
bami duchownym cerkwi w Czemerach. Kiedy jednak duchowni czemerowscy
chcieli przenieść obraz podczas procesji z Buchowicz do Czemerów, przeor
klasztoru zamknął kościół i kler „prawosławny" musiał wrócić z pustymi
rękami23.
W swoim artykule Rożanowicz wskazywał, że o zamiarze przeniesienia
obrazu z klasztoru dominikańskiego do Czemerów świadczyło wotum - srebrne
pióro, które ofiarowała „Hen3BecTHafl rnHOCTb, ne ^enan, bh^hmo,
ornacHTbca npe^ ρημληη&μη o CBoeM penurnosHOM HacTpoeHun u yBa^eHun
K npaBocnaBHoń cBHTbiHe" (niewiadoma osoba, pragnąc się nie odkryć przed
rzymianami, tj. wiernymi Kościoła Rzymskokatolickiego, o swoim nastroju
religijnym i szacunku przed wiarą prawosławną), a do pióra dołączyła karteczkę
o następującej treści:
„Kto by obraz
Pana Jezusa
z cerkwi
czemerowskiej
ukradł?"...
21 LVIA.F. 605. Ap. 7. B. 64. F. 3 rev.
22 Marcin Imszennikow w źródłach z XIX w. wzmiankowany jako Marcin Imszennik.
Zob. Μητροποπητ Μοεπφ (CeMamKo), 3anucKu Mocują Mumpononuma JIumoecKoeo, usdannwe
HMnepamopCKOio AxadeMueioHayK no 3aeew,aHuioaemopa, τ. 3, CaHKT-IIeTepóypr 1888, s. 145;
gaanic BachbeBiq JliceÜHbiKay, Cenmap y óenapycKiM countyMe: ηραοαηαφαφίηyHi^Kaea dyxa-
eencmea 1596-1839, MiHCK 2015, s. 270.
23 Po>KaHOBn% IJepKoeHO-npuxodcKas nemonucb HeMepcKou..., s. 148.
93