DOI Artikel:
Pastuszak, Zbigniew: XVII-wieczny obraz św. Jana Kantego z rzeźbioną ramą w kościele parafialnym w Męcinie koło Nowego Sącza
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37088#0118
XVH-WIECZNY OBRAZ ŚW. JANA KANTEGO
111
sławieństwa uniesiona jest nieco wyżej. Naprzeciw świętego klęczy
grupa mężczyzn. Pod sceną umieszczony jest napis: OCTUACINTA TRES
VARYS MORBIS OPRESSOS SUBLEVAT EIUS OPEM PETENTES.
Lewa dolna scena (il. 2) przedstawiona jest w analogicznym pejza-
żu. Święty zajmuje lewą stronę. Jego głowa wzniesiona jest do góry,
a ręce złożone są do modlitwy. Naprzeciw klęczy grupa modlących się
mężczyzn. Nad nimi widnieje obłok z rozświetlonym wnętrzem, z któ-
rego wydobywa się wiązka promieni świetlnych. Pod sceną umieszczo-
ny jest napis: SEXDECIM VERE MORTUIS VITAM RESTITUIT.
Prawa dolna scena (il. 2) ukazuje świętego leżącego na marach, nad
któiymi pochyla się mężczyzna o lekko uzniesionych rękach. Nad
nim unosi się postać skrzydlatego diabełka. Nadzwyczajne zjawisko
obserwowane jest przez grupę mężczyzn, zajmujących prawą stronę
pomieszczenia. Pod sceną umieszczony jest napis: DEMONUS OPSESSUM
CURAT.
Roma
Ramiona ramy są profilowane w formie zbliżonej do belkowania
architektonicznego. Ich najszerszą listwę, będącą odpowiednikiem fry-
zu, zdobią rzeźbione ornamenty złożone z pryzmatów bądź kaboszo-
nów oraz z liści akantu. Ornamenty te rozmieszczone są symetrycznie,
na środkach i w narożach ramion.
Zwieńczenie (il. 3) ma kształt manierystycznie potraktowanego szczy-
tu wolutowego. Jego konstrukcję nośną stanowi rozwidlający się kilka-
krotnie ornament okuciowy, o główkach nitów w kształcie pryzmatów
i kaboszonów. Dzieli on szczyt na trzy części o jednakowej szerokości.
Część środkową zajmuje owalny wieniec z umieszczonym wewnątrz ma-
lowidłem. Spięty jest on w połowie wysokości ozdobnymi klamrami, po-
łączonymi z okuciem, a u dołu rozetą stykającą się z cokołem.
Powyżej klamer zewnętrzne rozwidlenia przechodzą w zbarbaryzo-
wane woluty. Rozwidlenia wewnętrzne podtrzymują obustronnie zwi-
jające się wolutowe banderole, połączone ze sobą nad wieńcem. Bande-
role zdobione są liśćmi akantu. Na wysokości klamer wieńca wspierają
się na okuciach górne woluty spływów. Stykając się z okuciami pod-
trzymującymi klamry, tworzą niżej ażurowe prześwity. Spływy w gór-
nej części zdobione są liśćmi akantu, a w dolnej trzema pasami. Środ-
kowy pas podzielony jest podwójnymi rytami na odcinki o jednakowej
długości. Na dolnych wolutach spływów wsparte są piedestały z pu-
charami, złożonymi ze stopy i umieszczonej na niej szyszki. Pola mię-
dzy okuciem a wieńcem zdobią liście akantu, połączone łodygami z pę-
kami owoców i liśćmi zdobiącymi pola pod spływami.
111
sławieństwa uniesiona jest nieco wyżej. Naprzeciw świętego klęczy
grupa mężczyzn. Pod sceną umieszczony jest napis: OCTUACINTA TRES
VARYS MORBIS OPRESSOS SUBLEVAT EIUS OPEM PETENTES.
Lewa dolna scena (il. 2) przedstawiona jest w analogicznym pejza-
żu. Święty zajmuje lewą stronę. Jego głowa wzniesiona jest do góry,
a ręce złożone są do modlitwy. Naprzeciw klęczy grupa modlących się
mężczyzn. Nad nimi widnieje obłok z rozświetlonym wnętrzem, z któ-
rego wydobywa się wiązka promieni świetlnych. Pod sceną umieszczo-
ny jest napis: SEXDECIM VERE MORTUIS VITAM RESTITUIT.
Prawa dolna scena (il. 2) ukazuje świętego leżącego na marach, nad
któiymi pochyla się mężczyzna o lekko uzniesionych rękach. Nad
nim unosi się postać skrzydlatego diabełka. Nadzwyczajne zjawisko
obserwowane jest przez grupę mężczyzn, zajmujących prawą stronę
pomieszczenia. Pod sceną umieszczony jest napis: DEMONUS OPSESSUM
CURAT.
Roma
Ramiona ramy są profilowane w formie zbliżonej do belkowania
architektonicznego. Ich najszerszą listwę, będącą odpowiednikiem fry-
zu, zdobią rzeźbione ornamenty złożone z pryzmatów bądź kaboszo-
nów oraz z liści akantu. Ornamenty te rozmieszczone są symetrycznie,
na środkach i w narożach ramion.
Zwieńczenie (il. 3) ma kształt manierystycznie potraktowanego szczy-
tu wolutowego. Jego konstrukcję nośną stanowi rozwidlający się kilka-
krotnie ornament okuciowy, o główkach nitów w kształcie pryzmatów
i kaboszonów. Dzieli on szczyt na trzy części o jednakowej szerokości.
Część środkową zajmuje owalny wieniec z umieszczonym wewnątrz ma-
lowidłem. Spięty jest on w połowie wysokości ozdobnymi klamrami, po-
łączonymi z okuciem, a u dołu rozetą stykającą się z cokołem.
Powyżej klamer zewnętrzne rozwidlenia przechodzą w zbarbaryzo-
wane woluty. Rozwidlenia wewnętrzne podtrzymują obustronnie zwi-
jające się wolutowe banderole, połączone ze sobą nad wieńcem. Bande-
role zdobione są liśćmi akantu. Na wysokości klamer wieńca wspierają
się na okuciach górne woluty spływów. Stykając się z okuciami pod-
trzymującymi klamry, tworzą niżej ażurowe prześwity. Spływy w gór-
nej części zdobione są liśćmi akantu, a w dolnej trzema pasami. Środ-
kowy pas podzielony jest podwójnymi rytami na odcinki o jednakowej
długości. Na dolnych wolutach spływów wsparte są piedestały z pu-
charami, złożonymi ze stopy i umieszczonej na niej szyszki. Pola mię-
dzy okuciem a wieńcem zdobią liście akantu, połączone łodygami z pę-
kami owoców i liśćmi zdobiącymi pola pod spływami.