DOI Artikel:
Tołanda, Edward: Krakowska Akademia Sztuk Pięknych w pierwszych latach po wojnie i w okresie realizmu socjalistycznego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37087#0113
EDWARD TOŁANDA
ROCZHUK! HIłMAMi^?a3WE
Tom XXX3H, 4 -M3
KRAKOWSKA AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH
W PIERWSZYCH LATACH PO WOJNIE
I W OKRESIE REALIZMU SOCJALISTYCZNEGO
Krótki zarys dziejów Akademii Krakowskiej w pierwszych latach po wojnie i w
okresie realizmu socjalistycznego napisany został na podstawie niekompletnych źródeł
archiwalnych. Ponadto uzyskałem informacje profesorów uczelni: Czesława Rzepińskiego,
Hanny Rudzkiej-Cybisowej i Adama Marczyńskiego.
Działalność Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych została wznowiona w lutym
1945 r. Zpiętnastuprofesorów 2 193$ r,, po wojniejpodjeło pracę dziewięciu. W proto-
kóle z pierwszego posiedzenia Rady Profesorów odbytego 24 III 1945 r,, wśród obecnych
wymienione są nazwiska: Eugeniusz Eibisch, Karol Frycz, Józef Całęzowski, Władysław
Jarocki, Fryderyk Pautsch, Ignacy Pieńkowski, Wojciech Weiss, Jan Hcpliński, a po-
nadto Xawery Dunikowski oraz Konrad Srzednicki (nieobecni z powodu choroby). Posie-
dzenie, któremu przewodniczył pełniący obowiązki rektora Eugeniusz Eibisch, rozpoczę-
to uczczeniem pamięci zmarłych w czasie wojny członków grona profesorskiego, wśród
których prof. Jarocki wymienił: Józefa Pankiewicza, Edwarda Wittiga, Kazimierza
Sichulskiego, Stanisława Kamockiego, Stefana Filipkiewicza .
Rząd Jedności Narodowej powierzył kierownictwo uczelni prof. Eugeniuszowi
Eibischowi, który chcąc obsadzić wolne katedry osobiście odwiedził około trzydzie-
ści pracowni na terenie Krakowa i doszedł do wniosku, jak oświadczył, „że najpewniej-
szymi kandydatami są: Hanna Rudzka-Cybisowa, Zbigniew Pronaszko, Jerzy Pedkowicz,
.2 . ^
Czesław Rzepiński . Pomijając krytyczną uwagę dotyczącą przyjęcia kobiety do grona
profesorskiego, wypowiedzianą przez Władysława Jarockiego, wszyscy zostali zatwier-
. . 3
dżem jednogłośnie .
Postać Eugeniusza Eibischa, rektora uczelni, zasługuje na szczególną uwagę.
Na skutek długiego pobytu we Francji był stosunkowo mało znany w Polsce. W czasie
dwudziestoletniej pracy w Paryżu artysta ukształtował swą osobistą wizję plastyczną
na wielkim malarstwie europejskim. W 1939 r. powołany na stanowisko profesora
Krakowskiej Akademii powrócił do kraju. Wojna przerwała jego pracę, po wojnie został
rektorem Akademii.
Nie jest to przypadek - jak mówi prof. Czesław Rzepiński - gdyż opinia
polskiego świata artystycznego była zgodna, że on jeden, jako wyraziciel dą-
żeń ogółu malarzy polskich, daje najwyższe gwarancje odpowiedniej przebudowjy
.4
tej uczelni .
ROCZHUK! HIłMAMi^?a3WE
Tom XXX3H, 4 -M3
KRAKOWSKA AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH
W PIERWSZYCH LATACH PO WOJNIE
I W OKRESIE REALIZMU SOCJALISTYCZNEGO
Krótki zarys dziejów Akademii Krakowskiej w pierwszych latach po wojnie i w
okresie realizmu socjalistycznego napisany został na podstawie niekompletnych źródeł
archiwalnych. Ponadto uzyskałem informacje profesorów uczelni: Czesława Rzepińskiego,
Hanny Rudzkiej-Cybisowej i Adama Marczyńskiego.
Działalność Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych została wznowiona w lutym
1945 r. Zpiętnastuprofesorów 2 193$ r,, po wojniejpodjeło pracę dziewięciu. W proto-
kóle z pierwszego posiedzenia Rady Profesorów odbytego 24 III 1945 r,, wśród obecnych
wymienione są nazwiska: Eugeniusz Eibisch, Karol Frycz, Józef Całęzowski, Władysław
Jarocki, Fryderyk Pautsch, Ignacy Pieńkowski, Wojciech Weiss, Jan Hcpliński, a po-
nadto Xawery Dunikowski oraz Konrad Srzednicki (nieobecni z powodu choroby). Posie-
dzenie, któremu przewodniczył pełniący obowiązki rektora Eugeniusz Eibisch, rozpoczę-
to uczczeniem pamięci zmarłych w czasie wojny członków grona profesorskiego, wśród
których prof. Jarocki wymienił: Józefa Pankiewicza, Edwarda Wittiga, Kazimierza
Sichulskiego, Stanisława Kamockiego, Stefana Filipkiewicza .
Rząd Jedności Narodowej powierzył kierownictwo uczelni prof. Eugeniuszowi
Eibischowi, który chcąc obsadzić wolne katedry osobiście odwiedził około trzydzie-
ści pracowni na terenie Krakowa i doszedł do wniosku, jak oświadczył, „że najpewniej-
szymi kandydatami są: Hanna Rudzka-Cybisowa, Zbigniew Pronaszko, Jerzy Pedkowicz,
.2 . ^
Czesław Rzepiński . Pomijając krytyczną uwagę dotyczącą przyjęcia kobiety do grona
profesorskiego, wypowiedzianą przez Władysława Jarockiego, wszyscy zostali zatwier-
. . 3
dżem jednogłośnie .
Postać Eugeniusza Eibischa, rektora uczelni, zasługuje na szczególną uwagę.
Na skutek długiego pobytu we Francji był stosunkowo mało znany w Polsce. W czasie
dwudziestoletniej pracy w Paryżu artysta ukształtował swą osobistą wizję plastyczną
na wielkim malarstwie europejskim. W 1939 r. powołany na stanowisko profesora
Krakowskiej Akademii powrócił do kraju. Wojna przerwała jego pracę, po wojnie został
rektorem Akademii.
Nie jest to przypadek - jak mówi prof. Czesław Rzepiński - gdyż opinia
polskiego świata artystycznego była zgodna, że on jeden, jako wyraziciel dą-
żeń ogółu malarzy polskich, daje najwyższe gwarancje odpowiedniej przebudowjy
.4
tej uczelni .