DOI Artikel:
Kwiatkowska-Frejlich, Lidia: Obraz Matki Boskiej niepokalanie poczętej z kościoła parafialnego w Tarłowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37086#0096
92
LIDIA KWIATKOWSKA-FREJLICH
ronę podtrzymywaną przez dwa aniołki. Pod Jej stopami ostry
sierp księżyca w srebrnym kolorze, pod nim trzy głowy: dwie
pucułowatych aniołków, trzecia zaś /pierwsza z prawej/ przed-
stawiona jest profilem, odwrócona tyłem do dwóch pozostałych,
czerwoną swą twarz zwraca ku wielkiej chmurze przedstawionej
przed nią. Usta ściągnięte jak przy dmuchaniu. Głowa widocz-
na do połowy czoła, resztę przysłania księżyc.
W prawym dolnym rogu przedstawiona jest grupa trzech
mężczyzn. Na pierwszym planie św. Piotr wstępuje na białą,
pięciostopniową drabinę, wspartą o wielki biało-szary obłok.
fi
Święty stawia stopę na pierwszym szczeblu, lewą zaś ręką uj-
muje ostatni. Przedstawiony jest jako starszy mężczyzna
z głęboką łysiną, brodą i wąsami. Ubrany w niebiesko-zielo-
ną suknię i szeroki brązowo-złocisty płaszcz. Jest bosy.
W prawej ręce trzyma duży, czarny klucz. Oczy kieruje ku
Matce Boskiej klęczącej na tym obłoku za zamkniętą bramą.
Maryja w koronie na głowie, ubrana w srebrzysto-szarą suk-
nię i niebieski płaszcz. Patrzy na bramę, lewą rękę z wysu-
niętymi trzema palcami unosi do góry, prawą wyciąga w stronę
klamki bramy. Prostą architekturę bramy zdobi rzeźbione zwień-
czenie z krzyżem na szczycie, od strony drabiny są dwa schod-
ki i wysoki próg równej im wysokości. Dwaj pozostali w tej
scenie mężczyźni stoją za św. Piotrem. Ubrani są w szaty du-
chownych. Pierwszy z nich w czerwonym kapeluszu kardynalskim
o szerokim rondzie, z którego zwisają po obu stronach czarne
chwasty, ubrany jest w czerwoną kapę z białym kołnierzem,
białą rokietę i brązową sutannę. W rękach trzyma otwartą
książkę. Twarz jego pociągła, młoda, zwraca się ku św. Pio-
trowi. Drugi duchowny, częściowo przysłonięty przez pierw-
szego, w wysokiej brązowo-złotej infule i płaszczu o tym sa-
mym kolorze, ma twarz słabo czytelną. Nad nimi widać gałązkę
oliwną, do której przywiązana jest czarnym sznurkiem owalna
tarcza z herbem Dębno, niesiona przez anioła. Omawianą sce-
nę dopełnia krajobraz z górą, na której płaskim szczycie wi-
dać jasne zarysy budowli, na stoku rząd smukłych drzew, w do-
linie wąską strugę rzeki wypływającej z góry. U stóp św. Pio-
tra widoczny jest duży kamień. Natomiast w górze, na wysoko-
ści twarzy anioła, namalowane są cztery rozwinięte róże: dwie
czerwone i dwie białe.
LIDIA KWIATKOWSKA-FREJLICH
ronę podtrzymywaną przez dwa aniołki. Pod Jej stopami ostry
sierp księżyca w srebrnym kolorze, pod nim trzy głowy: dwie
pucułowatych aniołków, trzecia zaś /pierwsza z prawej/ przed-
stawiona jest profilem, odwrócona tyłem do dwóch pozostałych,
czerwoną swą twarz zwraca ku wielkiej chmurze przedstawionej
przed nią. Usta ściągnięte jak przy dmuchaniu. Głowa widocz-
na do połowy czoła, resztę przysłania księżyc.
W prawym dolnym rogu przedstawiona jest grupa trzech
mężczyzn. Na pierwszym planie św. Piotr wstępuje na białą,
pięciostopniową drabinę, wspartą o wielki biało-szary obłok.
fi
Święty stawia stopę na pierwszym szczeblu, lewą zaś ręką uj-
muje ostatni. Przedstawiony jest jako starszy mężczyzna
z głęboką łysiną, brodą i wąsami. Ubrany w niebiesko-zielo-
ną suknię i szeroki brązowo-złocisty płaszcz. Jest bosy.
W prawej ręce trzyma duży, czarny klucz. Oczy kieruje ku
Matce Boskiej klęczącej na tym obłoku za zamkniętą bramą.
Maryja w koronie na głowie, ubrana w srebrzysto-szarą suk-
nię i niebieski płaszcz. Patrzy na bramę, lewą rękę z wysu-
niętymi trzema palcami unosi do góry, prawą wyciąga w stronę
klamki bramy. Prostą architekturę bramy zdobi rzeźbione zwień-
czenie z krzyżem na szczycie, od strony drabiny są dwa schod-
ki i wysoki próg równej im wysokości. Dwaj pozostali w tej
scenie mężczyźni stoją za św. Piotrem. Ubrani są w szaty du-
chownych. Pierwszy z nich w czerwonym kapeluszu kardynalskim
o szerokim rondzie, z którego zwisają po obu stronach czarne
chwasty, ubrany jest w czerwoną kapę z białym kołnierzem,
białą rokietę i brązową sutannę. W rękach trzyma otwartą
książkę. Twarz jego pociągła, młoda, zwraca się ku św. Pio-
trowi. Drugi duchowny, częściowo przysłonięty przez pierw-
szego, w wysokiej brązowo-złotej infule i płaszczu o tym sa-
mym kolorze, ma twarz słabo czytelną. Nad nimi widać gałązkę
oliwną, do której przywiązana jest czarnym sznurkiem owalna
tarcza z herbem Dębno, niesiona przez anioła. Omawianą sce-
nę dopełnia krajobraz z górą, na której płaskim szczycie wi-
dać jasne zarysy budowli, na stoku rząd smukłych drzew, w do-
linie wąską strugę rzeki wypływającej z góry. U stóp św. Pio-
tra widoczny jest duży kamień. Natomiast w górze, na wysoko-
ści twarzy anioła, namalowane są cztery rozwinięte róże: dwie
czerwone i dwie białe.