DOI Artikel:
Patyra, Jowita: Ikonografia XII rozdziału Objawień św. Jana na tkaninie z Angers
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27559#0012
10
JOWITA PATYRA
(35) Wguuu-sTa oMeczoTM w yłohcg I ó'nroA: (il. 2)
2. Apokalipsa z Angers, M'gnTrMfa oMeczo'Kt w ; YmuA: (scena 35)
Ap. 11:19: Potem świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza
ukazała się w Jego Świątyni, a nastąpiły błyskawice, głosy, gromy, trzęsienie ziemi
i wiełki grad.
Ap. 12: ł-6: Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce
i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brze-
mienna. 1 woła cierpiąc bóle i męki rodzenia. I inny znak ukazał się na niebie: Oto
wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego
siedem diademów. I ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię.
1 stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby, skoro porodzi, pożreć jej dziecię.
I porodziła Syna - mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną, 1 zos-
tało porwane jej dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię,
gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście
sześćdziesiąt dni.
W lewej górnej części sceny znajduje się motyw, który stanowi odnie-
sienie do fragmentu Ap. 11-19. Włączanie wizji świątyni Boga z Arką Przy-
mierza do ikonografii 12 rozdziału Ąpoła/ipyy ma karolińską tradycję i wią-
że się z ówczesnym układem tekstu, w którym werset ten otwierał rozdział
dotyczący Niewiasty i Smoka. Wśród apokalips anglo-francuskich motyw
taki występuje jedynie w kodeksach związanych z rękopisami z Metz (Bi-
bliothèque municipale MS Salis 38) oraz z Trinity College (Cambridge,
JOWITA PATYRA
(35) Wguuu-sTa oMeczoTM w yłohcg I ó'nroA: (il. 2)
2. Apokalipsa z Angers, M'gnTrMfa oMeczo'Kt w ; YmuA: (scena 35)
Ap. 11:19: Potem świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza
ukazała się w Jego Świątyni, a nastąpiły błyskawice, głosy, gromy, trzęsienie ziemi
i wiełki grad.
Ap. 12: ł-6: Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce
i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brze-
mienna. 1 woła cierpiąc bóle i męki rodzenia. I inny znak ukazał się na niebie: Oto
wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego
siedem diademów. I ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię.
1 stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby, skoro porodzi, pożreć jej dziecię.
I porodziła Syna - mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną, 1 zos-
tało porwane jej dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię,
gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście
sześćdziesiąt dni.
W lewej górnej części sceny znajduje się motyw, który stanowi odnie-
sienie do fragmentu Ap. 11-19. Włączanie wizji świątyni Boga z Arką Przy-
mierza do ikonografii 12 rozdziału Ąpoła/ipyy ma karolińską tradycję i wią-
że się z ówczesnym układem tekstu, w którym werset ten otwierał rozdział
dotyczący Niewiasty i Smoka. Wśród apokalips anglo-francuskich motyw
taki występuje jedynie w kodeksach związanych z rękopisami z Metz (Bi-
bliothèque municipale MS Salis 38) oraz z Trinity College (Cambridge,