DOI Artikel:
Sienkiewicz, Jan Wiktor: Zmierzch polskich galerii sztuki w XX-wiecznym Londynie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27559#0279
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom XLVIII-XLIX, zeszyt 4 - 2000-2001
JAN WIKTOR SIENKIEWICZ
Lublin
ZMIERZCH POLSKICH GALERII SZTUKI
W XX-WIECZNYM LONDYNIE
Historia i działainość wystawiennicza poiskich galerii sztuki w Londynie
po II wojnie światowej znana jest w Poisce jedynie w wąskim gronie arty-
stów, którzy mieli kontakty zawodowe ze stolicą Wielkiej Brytanii tak
przed, jak i po upadku muru berlińskiego, i zasadniczo do dzisiaj zagad-
nienie to oczekuje na swoje historyczne opracowanie. Fragmentaryczny jest
również w Polsce stan wiedzy w zakresie roli polskich placówek wystawien-
niczych w promocji twórców i najnowszych prądów w sztuce europejskiej
w drugim pięćdziesięcioleciu XX wieku.
Pewną znaczącą datą w polskiej historii sztuki współczesnej, a jedno-
cześnie sygnałem do szerszych zainteresowań polską sztuką na emigracji
w ogóle, była (historyczna już dzisiaj) wystawa zorganizowana
przez warszawską Zachętę w 1991 roku. Od czasu tej prezentacji na inte-
resującym nas polu badań coś „drgnęło", zwłaszcza w zainteresowanych
historią sztuki środowiskach uniwersyteckich^.
Po raz pierwszy o polskich artystach w Anglii pisał w 1944 roku Cze-
sław Poznański, w wydanej nakładem „Nowej Polski" broszurze pt. Po/Ań
artAu ńi Great Britain^, poświęconej twórczości 21 polskich malarzy
' Kata/ag wymowy Wykrawa arty^taw paAAicA twarzpcycA za granicy,
Galeria Zachęta w Warszawie, wrzesień-październik i 991, Warszawa 1991.
^ M.in. pod patronatem Towarzystwa Naukowego KUL ukazał się drukiem LeŁsykan
AaLary paAA'gj' poza Ara/erw a4 79J9 rała (t. 1, red. K. Dybciak, Z. Kudeiski, Lubiin 2000),
w którym znalazły się nazwiska poiskich artystów tworzących na emigracji w Europie i poza
nią. Także: A. Z. J u d y c c y, Pa/ania - jławnA Atagra/iczwy, Warszawa 2000.
^ London 1944.
Tom XLVIII-XLIX, zeszyt 4 - 2000-2001
JAN WIKTOR SIENKIEWICZ
Lublin
ZMIERZCH POLSKICH GALERII SZTUKI
W XX-WIECZNYM LONDYNIE
Historia i działainość wystawiennicza poiskich galerii sztuki w Londynie
po II wojnie światowej znana jest w Poisce jedynie w wąskim gronie arty-
stów, którzy mieli kontakty zawodowe ze stolicą Wielkiej Brytanii tak
przed, jak i po upadku muru berlińskiego, i zasadniczo do dzisiaj zagad-
nienie to oczekuje na swoje historyczne opracowanie. Fragmentaryczny jest
również w Polsce stan wiedzy w zakresie roli polskich placówek wystawien-
niczych w promocji twórców i najnowszych prądów w sztuce europejskiej
w drugim pięćdziesięcioleciu XX wieku.
Pewną znaczącą datą w polskiej historii sztuki współczesnej, a jedno-
cześnie sygnałem do szerszych zainteresowań polską sztuką na emigracji
w ogóle, była (historyczna już dzisiaj) wystawa zorganizowana
przez warszawską Zachętę w 1991 roku. Od czasu tej prezentacji na inte-
resującym nas polu badań coś „drgnęło", zwłaszcza w zainteresowanych
historią sztuki środowiskach uniwersyteckich^.
Po raz pierwszy o polskich artystach w Anglii pisał w 1944 roku Cze-
sław Poznański, w wydanej nakładem „Nowej Polski" broszurze pt. Po/Ań
artAu ńi Great Britain^, poświęconej twórczości 21 polskich malarzy
' Kata/ag wymowy Wykrawa arty^taw paAAicA twarzpcycA za granicy,
Galeria Zachęta w Warszawie, wrzesień-październik i 991, Warszawa 1991.
^ M.in. pod patronatem Towarzystwa Naukowego KUL ukazał się drukiem LeŁsykan
AaLary paAA'gj' poza Ara/erw a4 79J9 rała (t. 1, red. K. Dybciak, Z. Kudeiski, Lubiin 2000),
w którym znalazły się nazwiska poiskich artystów tworzących na emigracji w Europie i poza
nią. Także: A. Z. J u d y c c y, Pa/ania - jławnA Atagra/iczwy, Warszawa 2000.
^ London 1944.