Towarzystwo Naukowe <Lublin> [Hrsg.]: Roczniki Humanistyczne: Historia Sztuki = History of art = Histoire de l'art (48/49.2000-2001(2002))

16

JOWITA PATYRA


4. Apokalipsa z Angers, Wewla^ta atrzymafe ^łrzydia (scena 37)

W apokalipsach anglo-francuskich na ten fragment tekstu zwrócono spe-
cjalną uwagę i poświęcono mu odrębną miniaturę. Przyczyna tego faktu
znów kryje się w komentarzu Berengaudusa, który tłumaczy ten fragment
z perspektywy eklezjologicznej. W glosie tego autora anioł dający skrzydła
Niewieście jest rozumiany jako Chrystus, zaś skrzydła są metaforą Starego
i Nowego Testamentu, które otrzymuje i przyjmuje Kościół'". We wszyst-
kich wspomnianych scenach, również w Angers, Niewiasta ma już przy-
twierdzone jedno skrzydło, a anioł zakłada jej drugie, co unaocznia czasową
sekwencję Starego i Nowego Przymierza. Niewiasta zwraca się w stronę
nowo zakładanego skrzydła, a jednocześnie spogłąda w stronę tego, które
już posiada, co obrazuje stosunek Kościoła do obu części Pisma św."^ Po
raz pierwszy spotykamy rozwiniętą ikonografię tej sceny w mora-

"'Berengaudus, dz. cyt., 17, szp. 964.
L e w i s, Reading J/nage^, s. 128-132.
Tamże, s. 129.