DOI issue:
I. Ze studiów nad sztuką polskiego Odrodzenia
DOI article:Dobrowolski, Tadeusz: Uwagi o nagrobku władysława jagiełły w katerdrze wawelskiej: uwagi wstępne
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.12452#0064
UWAGI O NAGROBKU WŁADYSŁAWA JAGIEŁŁY
61
30. „Notre-Dame-la-Blanche" z r. ok. 1380 w Sainte-Chapelle w Bourges
Wg G. Troeschera
oraz dlatego, że nie do wszystkich dzieł naukowych, które traktują o inte-
resujących nas problemach, udało się autorowi dotrzeć.
Ponieważ brak w znanym, obcym materiale zabytkowym dzieł iden-
tycznych z grobowcem Jagiełły, można by przyjąć jeszcze inną a bardzo
ponętną linię rozumowania, której celem byłoby silniejsze związanie dzieła
ze środowiskiem i twórczością miejscową. Tego rodzaju próba byłaby uzasad-
niona faktem, że druga połowa w. XIV (a więc okres poprzedzający czas
wykonania nagrobka Jagiełły) była okresem wcale bujnego rozwoju polskiej
rzeźby monumentalnej, zwłaszcza w stołecznym Krakowie, ujawniającym
wówczas niewątpliwe powiązania ze sztuką Śląska i Czech. Działalność strzech
budowlano-rzeźbiarskich czynnych na terenie Śląska i Krakowa mogła
była zatem przygotować grunt pod dalszy rozwój plastyki w ciągu pierwszej
połowy XV w. Szkopuł polega jednak na tym, że właśnie około połowy stu-
lecia następuje u nas (a często i gdzie indziej) pewna stagnacja twórczości
plastycznej oraz że w związku z tym grobowiec Jagiełły nie posiada u nas
odpowiedniego „zaplecza", oczywista w świetle zachowanych zabytków. Nie-
mniej, jak się okaże z dalszych ustępów tej pracy, środowisko polskie wyci-
snęło swe piętno na różnych elementach grobowca, co zresztą było rzeczą
zupełnie naturalną.
Na razie jednak wypadnie kontynuować poszukiwania analogii w feu-
dalnych środowiskach Europy zachodniej. Kiedy zaś brak do celów porów-
61
30. „Notre-Dame-la-Blanche" z r. ok. 1380 w Sainte-Chapelle w Bourges
Wg G. Troeschera
oraz dlatego, że nie do wszystkich dzieł naukowych, które traktują o inte-
resujących nas problemach, udało się autorowi dotrzeć.
Ponieważ brak w znanym, obcym materiale zabytkowym dzieł iden-
tycznych z grobowcem Jagiełły, można by przyjąć jeszcze inną a bardzo
ponętną linię rozumowania, której celem byłoby silniejsze związanie dzieła
ze środowiskiem i twórczością miejscową. Tego rodzaju próba byłaby uzasad-
niona faktem, że druga połowa w. XIV (a więc okres poprzedzający czas
wykonania nagrobka Jagiełły) była okresem wcale bujnego rozwoju polskiej
rzeźby monumentalnej, zwłaszcza w stołecznym Krakowie, ujawniającym
wówczas niewątpliwe powiązania ze sztuką Śląska i Czech. Działalność strzech
budowlano-rzeźbiarskich czynnych na terenie Śląska i Krakowa mogła
była zatem przygotować grunt pod dalszy rozwój plastyki w ciągu pierwszej
połowy XV w. Szkopuł polega jednak na tym, że właśnie około połowy stu-
lecia następuje u nas (a często i gdzie indziej) pewna stagnacja twórczości
plastycznej oraz że w związku z tym grobowiec Jagiełły nie posiada u nas
odpowiedniego „zaplecza", oczywista w świetle zachowanych zabytków. Nie-
mniej, jak się okaże z dalszych ustępów tej pracy, środowisko polskie wyci-
snęło swe piętno na różnych elementach grobowca, co zresztą było rzeczą
zupełnie naturalną.
Na razie jednak wypadnie kontynuować poszukiwania analogii w feu-
dalnych środowiskach Europy zachodniej. Kiedy zaś brak do celów porów-