DOI issue:
I. Ze studiów nad sztuką polskiego Odrodzenia
DOI article:Dettloff, Szczęsny: Zagadnienia twórcze krakowskiego ołtarza Mariackiego Wita Stosza: wstęp
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.12452#0193
100
SZCZĘSNY DETTLOFF
48. Ołtarz w Książnicach Wielkich, „Zaśnięcie Matki Boskiej"
Fot. Pis
tej kwestii w osobnym moim studium123, a zbijających zbyt śmiałe hipotezy
tego autora. Zaznaczam tu tylko, że współpracę Hubera przy ołtarzu Maria-
ckim uważać trzeba za wykluczoną. Nie można natomiast przeoczyć możli-
wości, że Radix Jesse z salzburskiego Carolino-Augusteum (ok. 1500 r.)124
mogłaby wyjść spod dłuta rzeźbiarza południowo-niemieckiego, który znał
predellę Stoszowską, choć przekształcił ją w kompozycję trójplanową. W niej
to zresztą podnosi Szydłowski (za Pinderem) pewne wpływy Tancerzy Grassera,
choć ze względów wyżej wyłuszczonych uwierzyć w to nie mogę.
Bardziej prawdopodobny mógłby być udział w pracach nad ołtarzem
Mariackim rzeźbiarza, który wzniósł ołtarz Zaśnięcia Matki Boskiej w Książ-
nicach Wielkich w r. 1491 (ryc. 46, 47, 48, 49). Szydłowski utożsamia go
z twórcą Koronacji Matki Boskiej z naczółka ołtarza krakowskiego (ryc. 1),
która na nim wzorowana, zdradza rzekomo tę samą rękę125. Styl jego zaś
wywodzi on ze sztuki ołtarza Św. Trójcy z kaplicy Świętokrzyskiej w ka-
tedrze krakowskiej (1467). Niestety autor nie zdawał sobie sprawy ze zgoła
odmiennego w zasadach twórczych ujęcia kompozycji głównej grupy z szafy
zabytku książnickiego z jej trój planowością, jak nie spostrzegł wyraźnych
liS Por. S. Dettloff, Zur Jorg Huber-Frage (Dawna Sztuka, 1938, z. 4).
124 Por. S. Dettloff, U źródeł..., ryc. 21 lub Szydłowski, op. cit. (Rocz. Krak., ryc. 64 i 65).
ui Szydłowski, op. cit., s. 29 i п., ryc. 34—36. Autor idzie tu za obserwacją M. Sokołowskiego.
SZCZĘSNY DETTLOFF
48. Ołtarz w Książnicach Wielkich, „Zaśnięcie Matki Boskiej"
Fot. Pis
tej kwestii w osobnym moim studium123, a zbijających zbyt śmiałe hipotezy
tego autora. Zaznaczam tu tylko, że współpracę Hubera przy ołtarzu Maria-
ckim uważać trzeba za wykluczoną. Nie można natomiast przeoczyć możli-
wości, że Radix Jesse z salzburskiego Carolino-Augusteum (ok. 1500 r.)124
mogłaby wyjść spod dłuta rzeźbiarza południowo-niemieckiego, który znał
predellę Stoszowską, choć przekształcił ją w kompozycję trójplanową. W niej
to zresztą podnosi Szydłowski (za Pinderem) pewne wpływy Tancerzy Grassera,
choć ze względów wyżej wyłuszczonych uwierzyć w to nie mogę.
Bardziej prawdopodobny mógłby być udział w pracach nad ołtarzem
Mariackim rzeźbiarza, który wzniósł ołtarz Zaśnięcia Matki Boskiej w Książ-
nicach Wielkich w r. 1491 (ryc. 46, 47, 48, 49). Szydłowski utożsamia go
z twórcą Koronacji Matki Boskiej z naczółka ołtarza krakowskiego (ryc. 1),
która na nim wzorowana, zdradza rzekomo tę samą rękę125. Styl jego zaś
wywodzi on ze sztuki ołtarza Św. Trójcy z kaplicy Świętokrzyskiej w ka-
tedrze krakowskiej (1467). Niestety autor nie zdawał sobie sprawy ze zgoła
odmiennego w zasadach twórczych ujęcia kompozycji głównej grupy z szafy
zabytku książnickiego z jej trój planowością, jak nie spostrzegł wyraźnych
liS Por. S. Dettloff, Zur Jorg Huber-Frage (Dawna Sztuka, 1938, z. 4).
124 Por. S. Dettloff, U źródeł..., ryc. 21 lub Szydłowski, op. cit. (Rocz. Krak., ryc. 64 i 65).
ui Szydłowski, op. cit., s. 29 i п., ryc. 34—36. Autor idzie tu za obserwacją M. Sokołowskiego.