ZAGADNIENIA TWÓRCZE OŁTARZA MARIACKIEGO
54. Jan Polak, L'zdrowienie opętanego z kościoła Św. Piotra w Monachium
wg „Pantheou", t. XIX
tylko pokrewieństwa, wy wołane ogólnym w tym czasie nastawieniem do sprawy
poruszenia figur i scen. Co jednak najważniejsze, Polak jest już w 1479 r.
w Monachium141, dokąd dostał się, jak przypuszczam, drogą przez Landshut
może z orszakiem królewny Jadwigi, córki Kazimierza Jagiellończyka, wy-
danej za księcia Jerzego Bogatego landshuckiego. Ta moja hipoteza znajduje
pewne poparcie w słowach listu biskupa Henryka v. Absberg, pisanego z drogi
powrotnej do Regensburga z Poznania, dokąd posłował ten dostojnik z ra-
mienia ks. Jerzego Bogatego o rękę Jadwigi Jagiellonki w r. 1474. Brzmi zaś ta
część listu do dwóch kanoników regensburskich tak: „[...] in isto distanti loco
[sc. w Polsce] пес principum пес mercatorum nuncii, ad nos declinaverunt".
Znaczy to, że droga do Bawarii była tak utrudniona, iż Polak, chcąc się tam
dostać, musiał chyba przyłączyć się do jakiejś wyprawy. O ile by ta moja
hipoteza jednakże nie była trafna, to znaczy o ile by mistrz Jan opuścił Kra-
ków dopiero w r. 1479, to i tak z wzorów ołtarza Stoszowego nie byłby mógł
skorzystać, ponieważ prace nad nim były wtenczas chyba dopiero w pierw-
szym stadium wykonania. Grafika zaś Stoszowska, na którą również powo-
łuje się autor niemiecki, powstała niewątpliwie jeszcze później (ok. 1485),
111 E. Buchner wymienia już wcześniejsze prace Polaka, mianowicie ołtarz w Ilmunster z ok. 1476 r.
i freski w Pipping pod Monachium z 1479 r. (por. Jan Polak, „Allgemeines Ktinstlerlexikon'\ Thieme Becker.
1933, s. 200 i п.): Pojak urodził się ok. 1440-1445 г.. zmarł w 1519 r,
54. Jan Polak, L'zdrowienie opętanego z kościoła Św. Piotra w Monachium
wg „Pantheou", t. XIX
tylko pokrewieństwa, wy wołane ogólnym w tym czasie nastawieniem do sprawy
poruszenia figur i scen. Co jednak najważniejsze, Polak jest już w 1479 r.
w Monachium141, dokąd dostał się, jak przypuszczam, drogą przez Landshut
może z orszakiem królewny Jadwigi, córki Kazimierza Jagiellończyka, wy-
danej za księcia Jerzego Bogatego landshuckiego. Ta moja hipoteza znajduje
pewne poparcie w słowach listu biskupa Henryka v. Absberg, pisanego z drogi
powrotnej do Regensburga z Poznania, dokąd posłował ten dostojnik z ra-
mienia ks. Jerzego Bogatego o rękę Jadwigi Jagiellonki w r. 1474. Brzmi zaś ta
część listu do dwóch kanoników regensburskich tak: „[...] in isto distanti loco
[sc. w Polsce] пес principum пес mercatorum nuncii, ad nos declinaverunt".
Znaczy to, że droga do Bawarii była tak utrudniona, iż Polak, chcąc się tam
dostać, musiał chyba przyłączyć się do jakiejś wyprawy. O ile by ta moja
hipoteza jednakże nie była trafna, to znaczy o ile by mistrz Jan opuścił Kra-
ków dopiero w r. 1479, to i tak z wzorów ołtarza Stoszowego nie byłby mógł
skorzystać, ponieważ prace nad nim były wtenczas chyba dopiero w pierw-
szym stadium wykonania. Grafika zaś Stoszowska, na którą również powo-
łuje się autor niemiecki, powstała niewątpliwie jeszcze później (ok. 1485),
111 E. Buchner wymienia już wcześniejsze prace Polaka, mianowicie ołtarz w Ilmunster z ok. 1476 r.
i freski w Pipping pod Monachium z 1479 r. (por. Jan Polak, „Allgemeines Ktinstlerlexikon'\ Thieme Becker.
1933, s. 200 i п.): Pojak urodził się ok. 1440-1445 г.. zmarł w 1519 r,