DOI article:
Tomkiewicz, Władysław: Weneckość w obrazach krakowskich Tomasza Dolabelli
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.12453#0121
WENECKOŚĆ W OBRAZACH KRAKOWSKICH T. DOLABELLI
115
Jeżeli można w chwili obecnej cośkolwiek mówić o walorach kolorystycznych
malowidła, to trzeba podkreślić, że ogólna tonacja zbliżona jest do tonacji są-
siednich Godów w Kanie, a polega ona na wybitnej preponderancji czerwieni :
od cynobru poprzez cyklamen do solferina.
Trzecim obrazem z cyklu refektarzowego, mającym cechy wybitnie weneckie,
jest Cudoivne rozmnożenie chleba i ryb (ryc. 27). Dzieło to, nieco tylko mniejszych
26. Tomasz Dolabella, Cudowne rozmnożenie chleba i ryb, fragment
rozmiarów niż poprzednie (275 X 550 cm), którego atrybucja stwierdzona jest
archiwalnie, dziś jeszcze znajduje się w refektarzu w tym samym miejscu, w któ-
rym widział je autor inwentarza z 1648 r. Obraz ten, pokryty warstwą brudu,
od dawna nie restaurowany, a więc stosunkowo słabo czytelny, o ile się można
zorientować, nie uległ w ciągu wieków większym przemalunkom, a w każdym
bądź razie jeśli go dotknęła niefachowa ręka konserwatora — to w stopniu o wiele
mniejszym niż Ostatnią Wieczerzę. Na obrazie tym jeszcze w połowie ubiegłego
stulecia widoczna była sygnatura malarza (Aneks II).
Kompozycja Dolabelli ma charakter trójplanowy. Pierwszy plan, umiesz-
czony po lewej stronie płótna, stanowi Chrystus w otoczeniu uczniów (ryc. 26);
na planie drugim, zajmującym większą część malowidła, występują wzgórza po-
kryte rojowiskiem ludzkim. Wreszcie na planie trzecim w błękitnawej dali widać
panoramę miasta, w której bez większego trudu rozpoznać można strawestowaną
wedutę Krakowa.
Obraz, mimo dużego zanieczyszczenia, odznacza się bogatą gamą kolo-
rystyczną. Przede wszystkim pierwszoplanowa grupa uderza śmiałym, nasyconym
115
Jeżeli można w chwili obecnej cośkolwiek mówić o walorach kolorystycznych
malowidła, to trzeba podkreślić, że ogólna tonacja zbliżona jest do tonacji są-
siednich Godów w Kanie, a polega ona na wybitnej preponderancji czerwieni :
od cynobru poprzez cyklamen do solferina.
Trzecim obrazem z cyklu refektarzowego, mającym cechy wybitnie weneckie,
jest Cudoivne rozmnożenie chleba i ryb (ryc. 27). Dzieło to, nieco tylko mniejszych
26. Tomasz Dolabella, Cudowne rozmnożenie chleba i ryb, fragment
rozmiarów niż poprzednie (275 X 550 cm), którego atrybucja stwierdzona jest
archiwalnie, dziś jeszcze znajduje się w refektarzu w tym samym miejscu, w któ-
rym widział je autor inwentarza z 1648 r. Obraz ten, pokryty warstwą brudu,
od dawna nie restaurowany, a więc stosunkowo słabo czytelny, o ile się można
zorientować, nie uległ w ciągu wieków większym przemalunkom, a w każdym
bądź razie jeśli go dotknęła niefachowa ręka konserwatora — to w stopniu o wiele
mniejszym niż Ostatnią Wieczerzę. Na obrazie tym jeszcze w połowie ubiegłego
stulecia widoczna była sygnatura malarza (Aneks II).
Kompozycja Dolabelli ma charakter trójplanowy. Pierwszy plan, umiesz-
czony po lewej stronie płótna, stanowi Chrystus w otoczeniu uczniów (ryc. 26);
na planie drugim, zajmującym większą część malowidła, występują wzgórza po-
kryte rojowiskiem ludzkim. Wreszcie na planie trzecim w błękitnawej dali widać
panoramę miasta, w której bez większego trudu rozpoznać można strawestowaną
wedutę Krakowa.
Obraz, mimo dużego zanieczyszczenia, odznacza się bogatą gamą kolo-
rystyczną. Przede wszystkim pierwszoplanowa grupa uderza śmiałym, nasyconym