DOI article:
Starzyński, Juliusz: Od renesansyzmu do impresjonizmu: (malarstwo Aleksandra Gierymskiego w latach 1872 - 1879)
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.12453#0178
172
rychło brakiem środowiska artystycznego oraz trudnościami w zdobyciu pracowni
przeniósł się z podobnym zamiarem do Rzymu. W grudniu zamieszkał tam na Via
del Tritone N-o 50 secondo piano sinistra24. Wkrótce też stał się bywalcem nie-
daleko położonej, słynnej Caffé Greco, prosząc również o skierowywanie korespon-
dencji na ten adres.
W pierwszych miesiącach 1875 r. Aleksander musiał nagle udać się do War-
szawy w związku ze śmiercią ojca. W tym samym czasie będzie przeżywał również
uniesienia i rozterki, powodowane wrzawą wokół wystawionych obrazów. W maju
18. Fotografia modela do obrazu Siesta włoska 19. Fotografia modela do obrazu Siesla wioska
wrócił do Rzymu z niezłomnym postanowieniem zostania tam tak długo, do-
póki nie dopracuje się w pełni oryginalnego kształtu swej sztuki. Artysta dotrzy-
mał słowa: na okres prawie pięcioletni nałożył sobie klauzurę samotności i trwał
od połowy 1875 do schyłku 1879 r. w zawziętej, wyczerpującej pracy, prawie
nie wydalając się z Rzymu. Wyjątkiem będą tylko krótkie wypady letnie i wyjazd
do Warszawy dla załatwienia spraw związanych z zamążpójściem siostry Klo-
tyldy, w stosunku do której musiał przejąć rolę opiekuna.
Poszukiwania artystyczne Aleksandra w okresie rzymskim szły dwoma jak
gdyby torami: zgłębiał on dalej tradycję malarstwa klasycznego, a zarazem
pasjonował się studiami z natury o założeniach plenerowych. Obydwa kierunki
poszukiwań splatają się ze sobą jak najściślej, aczkolwiek można by również
powiedzieć, że stanowią one dwie kolejne fazy twórczości. Tak więc znane obecnie
dwie wersje obrazu pt. Siesta włoska reprezentowałyby fazę wcześniejszą, w któ-
rej malarz nie rezygnował jeszcze z literacko-nastrojowych tematów i z nawiązy-
wania do form muzealnych, zwłaszcza renesansu włoskiego. Natomiast znaną
24 Korespondencja, A. G. do P. Dziekońskiego, Rzym, 12 XII 1874, s. 257.
rychło brakiem środowiska artystycznego oraz trudnościami w zdobyciu pracowni
przeniósł się z podobnym zamiarem do Rzymu. W grudniu zamieszkał tam na Via
del Tritone N-o 50 secondo piano sinistra24. Wkrótce też stał się bywalcem nie-
daleko położonej, słynnej Caffé Greco, prosząc również o skierowywanie korespon-
dencji na ten adres.
W pierwszych miesiącach 1875 r. Aleksander musiał nagle udać się do War-
szawy w związku ze śmiercią ojca. W tym samym czasie będzie przeżywał również
uniesienia i rozterki, powodowane wrzawą wokół wystawionych obrazów. W maju
18. Fotografia modela do obrazu Siesta włoska 19. Fotografia modela do obrazu Siesla wioska
wrócił do Rzymu z niezłomnym postanowieniem zostania tam tak długo, do-
póki nie dopracuje się w pełni oryginalnego kształtu swej sztuki. Artysta dotrzy-
mał słowa: na okres prawie pięcioletni nałożył sobie klauzurę samotności i trwał
od połowy 1875 do schyłku 1879 r. w zawziętej, wyczerpującej pracy, prawie
nie wydalając się z Rzymu. Wyjątkiem będą tylko krótkie wypady letnie i wyjazd
do Warszawy dla załatwienia spraw związanych z zamążpójściem siostry Klo-
tyldy, w stosunku do której musiał przejąć rolę opiekuna.
Poszukiwania artystyczne Aleksandra w okresie rzymskim szły dwoma jak
gdyby torami: zgłębiał on dalej tradycję malarstwa klasycznego, a zarazem
pasjonował się studiami z natury o założeniach plenerowych. Obydwa kierunki
poszukiwań splatają się ze sobą jak najściślej, aczkolwiek można by również
powiedzieć, że stanowią one dwie kolejne fazy twórczości. Tak więc znane obecnie
dwie wersje obrazu pt. Siesta włoska reprezentowałyby fazę wcześniejszą, w któ-
rej malarz nie rezygnował jeszcze z literacko-nastrojowych tematów i z nawiązy-
wania do form muzealnych, zwłaszcza renesansu włoskiego. Natomiast znaną
24 Korespondencja, A. G. do P. Dziekońskiego, Rzym, 12 XII 1874, s. 257.