DOI Artikel:
Starzyński, Juliusz: Od renesansyzmu do impresjonizmu: (malarstwo Aleksandra Gierymskiego w latach 1872 - 1879)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.12453#0196
190
39. Aleksander Giery mski. Popiersie młodego Wiocha
uwieńczeniem była Siesta, i studia plenerowe, prowadzące do Altany, trwały
niemal równolegle. Rosnące i pogłębiające się w tym czasie zainteresowania formą
malarską wymagają zarazem rzutowania na proces przemian wewnętrznych,
jaki zachodził w sferze poglądów młodego malarza na sztukę i życie. Listy jego
w tym czasie, pisane do siostry i najbliższego przyjaciela Prospera Dziekoń-
skiego, pełne są jak najbardziej osobistych zwierzeń, dotykających samych pod-
staw poglądu na świat, jako to: „Czy jest lepiej stracić religię, jak mieć ją, albo
raczej czy jest postępem w myślach człowieka kierunek ich realistyczny więcej
czy dawniejszy idealny"47.
W istocie chodziło nie tyle o abstrakcyjne pytania natury filozoficznej, ile
o bardziej konkretne wątpliwości, dotyczące istoty i granic sztuki malarskiej.
„Ach, ta myśl, nie dla nas ona, malarzy — czytamy w liście do siostry pod koniec
47 Korespondencja A. G. do P. Dziekońskiego, Rzym. 20 V 1876, s. 293.
39. Aleksander Giery mski. Popiersie młodego Wiocha
uwieńczeniem była Siesta, i studia plenerowe, prowadzące do Altany, trwały
niemal równolegle. Rosnące i pogłębiające się w tym czasie zainteresowania formą
malarską wymagają zarazem rzutowania na proces przemian wewnętrznych,
jaki zachodził w sferze poglądów młodego malarza na sztukę i życie. Listy jego
w tym czasie, pisane do siostry i najbliższego przyjaciela Prospera Dziekoń-
skiego, pełne są jak najbardziej osobistych zwierzeń, dotykających samych pod-
staw poglądu na świat, jako to: „Czy jest lepiej stracić religię, jak mieć ją, albo
raczej czy jest postępem w myślach człowieka kierunek ich realistyczny więcej
czy dawniejszy idealny"47.
W istocie chodziło nie tyle o abstrakcyjne pytania natury filozoficznej, ile
o bardziej konkretne wątpliwości, dotyczące istoty i granic sztuki malarskiej.
„Ach, ta myśl, nie dla nas ona, malarzy — czytamy w liście do siostry pod koniec
47 Korespondencja A. G. do P. Dziekońskiego, Rzym. 20 V 1876, s. 293.