DOI Artikel:
Jaworska, Władysława: Poszukiwania malarskie Tadeusza Makowskiego w Latach 1914 - 1922
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.12453#0242
236
W. JAWORSKA
30. Tadeusz Makowski, Autoportret z fajką, ok. 1918
opracować z taką samą siłą, chybione nieco w materii. Im więcej rzecz kończę
w szczegółach, tym mniej mam zadowolenia po pracy — a podczas wykonania
wiele miłych chwil. Szczegóły stanowczo szkodzą całości w założeniu. Im szerzej
rzecz pojęta, tym więcej fugi, tym więcej gestu i wyrazu. Czasem jednak potrzebne
są studia szczegółów dla zdobycia wiedzy i dla reakcji, która potem następuje
zwykle"59.
Kończąc to przydługie omówienie obrazu zwrócić jeszcze należy uwagę na
dwa niebłahe fakty. Primo, że jest to pierwsza skończona kompozycja figuralna
po odejściu od kubizmu, secundo, że nie licząc Dziewczynki w niebieskiej sukience
z 1912 r. oraz kubizowanego Chłopca z kartami z 1914 r. jest to pierwsze w tym
okresie zainteresowanie się Makowskiego dzieckiem jako modelem, które — jak
wiemy — zajmie z czasem tak poczesne miejsce w jego malarstwie.
Ukończenie Ogrodu wypadło na prawie ostatnie dni przymusowego zesłania
artysty w Bretanii. Gdy w połowie października otrzymał dzięki interwencji
Władysława Mickiewicza pozwolenie na powrót do Paryża — promieniał radością.
Mimo pewnego żalu, że musi opuścić wieś, którą polubił, i ludzi, do których przy-
wykł — myśl zobaczenia pracowni i „kochanego miasta" wprawiła go w stan
niecierpliwego oczekiwania i podniecenia :
„Rwę się do mojej pracowni, którą rok temu przeszło żegnałem. Nie wiem,
czemu, lecz wydaje mi się, że tam jest coś ze mnie w tych ścianach milczących,
w tych resztkach płócien, farb i olejów. Czekam tej chwili i wrażeń"60.
63 Pamiętnik, 4 września 1915.
60 Pamiętnik, 20 października 1915.
W. JAWORSKA
30. Tadeusz Makowski, Autoportret z fajką, ok. 1918
opracować z taką samą siłą, chybione nieco w materii. Im więcej rzecz kończę
w szczegółach, tym mniej mam zadowolenia po pracy — a podczas wykonania
wiele miłych chwil. Szczegóły stanowczo szkodzą całości w założeniu. Im szerzej
rzecz pojęta, tym więcej fugi, tym więcej gestu i wyrazu. Czasem jednak potrzebne
są studia szczegółów dla zdobycia wiedzy i dla reakcji, która potem następuje
zwykle"59.
Kończąc to przydługie omówienie obrazu zwrócić jeszcze należy uwagę na
dwa niebłahe fakty. Primo, że jest to pierwsza skończona kompozycja figuralna
po odejściu od kubizmu, secundo, że nie licząc Dziewczynki w niebieskiej sukience
z 1912 r. oraz kubizowanego Chłopca z kartami z 1914 r. jest to pierwsze w tym
okresie zainteresowanie się Makowskiego dzieckiem jako modelem, które — jak
wiemy — zajmie z czasem tak poczesne miejsce w jego malarstwie.
Ukończenie Ogrodu wypadło na prawie ostatnie dni przymusowego zesłania
artysty w Bretanii. Gdy w połowie października otrzymał dzięki interwencji
Władysława Mickiewicza pozwolenie na powrót do Paryża — promieniał radością.
Mimo pewnego żalu, że musi opuścić wieś, którą polubił, i ludzi, do których przy-
wykł — myśl zobaczenia pracowni i „kochanego miasta" wprawiła go w stan
niecierpliwego oczekiwania i podniecenia :
„Rwę się do mojej pracowni, którą rok temu przeszło żegnałem. Nie wiem,
czemu, lecz wydaje mi się, że tam jest coś ze mnie w tych ścianach milczących,
w tych resztkach płócien, farb i olejów. Czekam tej chwili i wrażeń"60.
63 Pamiętnik, 4 września 1915.
60 Pamiętnik, 20 października 1915.