DOI article:
Jaworska, Władysława: Poszukiwania malarskie Tadeusza Makowskiego w Latach 1914 - 1922
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.12453#0246
240
W. JAWORSK/V
34. Tadeusz Makowski, Zima, ok. 1918
pewne na pamiątkę wspólnych spacerów ze Ślewińskim z Doëlan do Bas Pouldu,
w czasie których starszy malarz opowiadał przyjacielowi o Gauguinie i wspo-
minał innych przyjaciół-artystów grupy Pont-Aven. Obraz zresztą przypomina
nieco swym charakterem bretońskie pejzaże Gauguina z 1891 r. (ryc. 13 — 14).
Inne kompozycje pejzażowe z tego okresu odznaczają się nową w twórczości
artysty panoramicznością ujęcia krajobrazu, rozległym polem widzenia, dalekim
horyzontem. W scenach przyzagrodowych bierze udział duża liczba osób ujętych
w ruchu przy wszelkiego rodzaju czynnościach gospodarskich pokazując „złapane
na gorąco" życie wiejskie.
Jedna z kompozycji rodzajowych — Zagroda w Keranquernat65— malowana
jest niewątpliwie z okna zajmowanej przez artystę mansardy i stąd jej ujęcie
jak gdyby z lotu ptaka (ryc. 32). Pierwszy plan to widok samego podwórza, za-
grody własnej i sąsiedzkiej wraz ze skromnymi zabudowaniami gospodarskimi.
W zagrodzie wre praca: chłopiec z grabiami, kobieta z miotłą, ktoś inny układa
chrust. Wszyscy mają na nogach saboty, kobiety białe bretońskie czepki na gło-
wach. Między ludźmi kręcą się zwierzęta. Do zagrody wchodzi kulawy rybak
podpierając się laską. Znany nam Louis Kerhuel wraca z połowu. Za zagrodą
ciągnie się pole, drzewa owocowe, dalej jeszcze domy, a wreszcie na horyzoncie
morze z żaglówkami. Na niebo pozostał już tylko zupełnie wąski pas, a i ten
oddzielony jest od morza ciemniejszym konturem długiego półwyspu, zwanego
przez tamtejszą ludność Wyspą Czarownic.
00 Kat. I, nr 83. Obraz wystawiony był na indywidualnej wystawie artysty w 1927 r. Por. Katalog Tadé Makowski,
Peintures et Dessins, Galerie B. Weill, Paris 1927, nr 1 (La Ferme).
W. JAWORSK/V
34. Tadeusz Makowski, Zima, ok. 1918
pewne na pamiątkę wspólnych spacerów ze Ślewińskim z Doëlan do Bas Pouldu,
w czasie których starszy malarz opowiadał przyjacielowi o Gauguinie i wspo-
minał innych przyjaciół-artystów grupy Pont-Aven. Obraz zresztą przypomina
nieco swym charakterem bretońskie pejzaże Gauguina z 1891 r. (ryc. 13 — 14).
Inne kompozycje pejzażowe z tego okresu odznaczają się nową w twórczości
artysty panoramicznością ujęcia krajobrazu, rozległym polem widzenia, dalekim
horyzontem. W scenach przyzagrodowych bierze udział duża liczba osób ujętych
w ruchu przy wszelkiego rodzaju czynnościach gospodarskich pokazując „złapane
na gorąco" życie wiejskie.
Jedna z kompozycji rodzajowych — Zagroda w Keranquernat65— malowana
jest niewątpliwie z okna zajmowanej przez artystę mansardy i stąd jej ujęcie
jak gdyby z lotu ptaka (ryc. 32). Pierwszy plan to widok samego podwórza, za-
grody własnej i sąsiedzkiej wraz ze skromnymi zabudowaniami gospodarskimi.
W zagrodzie wre praca: chłopiec z grabiami, kobieta z miotłą, ktoś inny układa
chrust. Wszyscy mają na nogach saboty, kobiety białe bretońskie czepki na gło-
wach. Między ludźmi kręcą się zwierzęta. Do zagrody wchodzi kulawy rybak
podpierając się laską. Znany nam Louis Kerhuel wraca z połowu. Za zagrodą
ciągnie się pole, drzewa owocowe, dalej jeszcze domy, a wreszcie na horyzoncie
morze z żaglówkami. Na niebo pozostał już tylko zupełnie wąski pas, a i ten
oddzielony jest od morza ciemniejszym konturem długiego półwyspu, zwanego
przez tamtejszą ludność Wyspą Czarownic.
00 Kat. I, nr 83. Obraz wystawiony był na indywidualnej wystawie artysty w 1927 r. Por. Katalog Tadé Makowski,
Peintures et Dessins, Galerie B. Weill, Paris 1927, nr 1 (La Ferme).