DOI Artikel:
Jaworska, Władysława: Poszukiwania malarskie Tadeusza Makowskiego w Latach 1914 - 1922
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.12453#0296
290
W. JAWORSKA
tych artystów wymienić należy Picassa z jego cyklem portretów kilkuletniego
syna Pawła162, Deraina, a w szczególności polskich reprezentantów Ecole de Paris —
Zaka, Gottlieba, Kislinga. Zestawienie np. Portretu Pawła Picassa z 1923 r.
z fragmentem Kapeli przedstawiającym głowę chłopca w kapeluszu jest interesu-
jącym przykładem wspólności i jednoczesności poszukiwań formalnych i eks-
presyjnych artystów po 1920 r. (ryc. 96—97).
Jeśli chodzi o Kislinga, nie jest wykluczone, że jego dziecięce portrety z lat
dwudziestych, w którym to okresie utrzymywał z Makowskim żywy kontakt —
98. Tadeusz Makowski, Kapela dziecięca, fragment, 99. Władysław Ślewiński, Studium głowy chłopca, 1902
1922
powstały pod bezpośrednim wpływem naszego artysty. Zarówno pod względem
formy, jak nuty lirycznego nastroju oraz jakiejś melancholii w wyrazie mają one
pewne cechy wspólne z Makowskim. Świadczą o tym takie obrazy Kislinga, jak
Mali Włosi z 1922 r.163, Mały Włoch z 1924 т.™ (ryc. 101), czy wreszcie Dwaj
юг portret Pawła w wieku 2 lat z 1923 r. Por. Katalog wystawowy Picasso, Musée des Arts Décoratifs, Paris 1955, jak
również: Paweł na osiołku, Paweł, syn artysty z barankiem, Paweł, syn artysty w wieku 3 lat w przebraniu arlekina, Paweł,
syn artysty w wieku 4 łat w przebraniu pierola, Paweł, syn artysty w wieku 4 lat w przebraniu toreadora, Paweł, syn artysty
w przebraniu pierola z bukietem kwiatów; Por. Katalog wystawy Pablo Picasso, Palazzo Reale, Milano 1953, nr 45, 46, 48,
51, 52, 57.
Na podobieństwo artystycznych poszukiwań Picassa i Makowskiego na początku lat dwudziestych zwrócił uwagę
Juliusz Starzyński w swym studium Malarstwo Tadeusza Makowskiego, „Sztuka i Krytyka", 1957, nr 2, s. 70.
163 Jeunes Italiens, 1922, wł. T. Durieux Cassirer, Berlin.
164 Jeune Italien, 1924, wł. V. Margueritte, Paryż.
W. JAWORSKA
tych artystów wymienić należy Picassa z jego cyklem portretów kilkuletniego
syna Pawła162, Deraina, a w szczególności polskich reprezentantów Ecole de Paris —
Zaka, Gottlieba, Kislinga. Zestawienie np. Portretu Pawła Picassa z 1923 r.
z fragmentem Kapeli przedstawiającym głowę chłopca w kapeluszu jest interesu-
jącym przykładem wspólności i jednoczesności poszukiwań formalnych i eks-
presyjnych artystów po 1920 r. (ryc. 96—97).
Jeśli chodzi o Kislinga, nie jest wykluczone, że jego dziecięce portrety z lat
dwudziestych, w którym to okresie utrzymywał z Makowskim żywy kontakt —
98. Tadeusz Makowski, Kapela dziecięca, fragment, 99. Władysław Ślewiński, Studium głowy chłopca, 1902
1922
powstały pod bezpośrednim wpływem naszego artysty. Zarówno pod względem
formy, jak nuty lirycznego nastroju oraz jakiejś melancholii w wyrazie mają one
pewne cechy wspólne z Makowskim. Świadczą o tym takie obrazy Kislinga, jak
Mali Włosi z 1922 r.163, Mały Włoch z 1924 т.™ (ryc. 101), czy wreszcie Dwaj
юг portret Pawła w wieku 2 lat z 1923 r. Por. Katalog wystawowy Picasso, Musée des Arts Décoratifs, Paris 1955, jak
również: Paweł na osiołku, Paweł, syn artysty z barankiem, Paweł, syn artysty w wieku 3 lat w przebraniu arlekina, Paweł,
syn artysty w wieku 4 łat w przebraniu pierola, Paweł, syn artysty w wieku 4 lat w przebraniu toreadora, Paweł, syn artysty
w przebraniu pierola z bukietem kwiatów; Por. Katalog wystawy Pablo Picasso, Palazzo Reale, Milano 1953, nr 45, 46, 48,
51, 52, 57.
Na podobieństwo artystycznych poszukiwań Picassa i Makowskiego na początku lat dwudziestych zwrócił uwagę
Juliusz Starzyński w swym studium Malarstwo Tadeusza Makowskiego, „Sztuka i Krytyka", 1957, nr 2, s. 70.
163 Jeunes Italiens, 1922, wł. T. Durieux Cassirer, Berlin.
164 Jeune Italien, 1924, wł. V. Margueritte, Paryż.