182
BARBARA ZWOLANOWSKA
2. Plan zabudowy terenów PWK, listopad 1927. Arch. autorki
szczególnie, kiedy przyszło do zapewnienia temu przedsięwzięciu finansów. Zła sytuacja ekonomiczna kraju,
brak tradycji wystawowych i łącząca się z tym niewiara w korzyści gospodarcze, jakie mogła dać wystawa,
spowodowały, że ogłoszona subskrypcja narodowa nie była w społeczeństwie, przynajmniej na początku, po-
pularna. Nie była również popularna wśród potencjalnych wystawców.
Do połowy roku 1928, a więc do połowy czasu, jaki przewidziano do otwarcia Wystawy, organizatorzy
mieli uzasadnione obawy, czy zdołają wykorzystać całą powierzchnię przewidzianych dla niej terenów14. Za-
krojona na szeroką skalę akcja propagandowa miała zmienić tę sytuację. Na terenie całego kraju, w każdym
województwie, utworzono komitety dla sprawy PWK, których zadaniem było „dotarcie do najszerszych warstw
społeczeństwa całego kraju, do sfer gospodarczych — celem przekonania ich o konieczności udziału w pierwszej
polskiej wielkiej wystawie, wreszcie, do tych organizacji i instytucji, szczególniej samorządowych, które powinny
były wziąć udział w subskrypcji na fundusz podstawowy PWK"15.
Intensywna akcja dała wprawdzie efekty w postaci poparcia finansowego i napływających zgłoszeń, prze-
stało zagrażać niewykorzystanie powierzchni terenów wystawowych, lecz ciągle nie można było opracować
wiążącego planu generalnego, a względy ekonomiczne zaciążyły na ostatecznym kształcie wystawy.
ROZPLANOWANIE TERENÓW WYSTAWOWYCH
Obszar Powszechnej Wystawy Krajowej, według ostatecznego planu z marca roku 1929, zawarty między
ulicami : Głogowską, Bukowską (obecnie Świerczewskiego), Grunwaldzką, Matejki, Grottgera, Wyspiańskiego,
14 Wachowiak, op. cit., s. 31.
15 L. Szczurkiewicz, Organizacja i administracja na P.W.K., [w:] Powszechna Wystawa Krajowa t. 1, s. 201 nn.
BARBARA ZWOLANOWSKA
2. Plan zabudowy terenów PWK, listopad 1927. Arch. autorki
szczególnie, kiedy przyszło do zapewnienia temu przedsięwzięciu finansów. Zła sytuacja ekonomiczna kraju,
brak tradycji wystawowych i łącząca się z tym niewiara w korzyści gospodarcze, jakie mogła dać wystawa,
spowodowały, że ogłoszona subskrypcja narodowa nie była w społeczeństwie, przynajmniej na początku, po-
pularna. Nie była również popularna wśród potencjalnych wystawców.
Do połowy roku 1928, a więc do połowy czasu, jaki przewidziano do otwarcia Wystawy, organizatorzy
mieli uzasadnione obawy, czy zdołają wykorzystać całą powierzchnię przewidzianych dla niej terenów14. Za-
krojona na szeroką skalę akcja propagandowa miała zmienić tę sytuację. Na terenie całego kraju, w każdym
województwie, utworzono komitety dla sprawy PWK, których zadaniem było „dotarcie do najszerszych warstw
społeczeństwa całego kraju, do sfer gospodarczych — celem przekonania ich o konieczności udziału w pierwszej
polskiej wielkiej wystawie, wreszcie, do tych organizacji i instytucji, szczególniej samorządowych, które powinny
były wziąć udział w subskrypcji na fundusz podstawowy PWK"15.
Intensywna akcja dała wprawdzie efekty w postaci poparcia finansowego i napływających zgłoszeń, prze-
stało zagrażać niewykorzystanie powierzchni terenów wystawowych, lecz ciągle nie można było opracować
wiążącego planu generalnego, a względy ekonomiczne zaciążyły na ostatecznym kształcie wystawy.
ROZPLANOWANIE TERENÓW WYSTAWOWYCH
Obszar Powszechnej Wystawy Krajowej, według ostatecznego planu z marca roku 1929, zawarty między
ulicami : Głogowską, Bukowską (obecnie Świerczewskiego), Grunwaldzką, Matejki, Grottgera, Wyspiańskiego,
14 Wachowiak, op. cit., s. 31.
15 L. Szczurkiewicz, Organizacja i administracja na P.W.K., [w:] Powszechna Wystawa Krajowa t. 1, s. 201 nn.