ARCHITEKTURA PWK W POZNANIU W ROKU 1929
187
nad całym terenem, stanowił jego punkt cen-
tralny. Osie kompozycyjne obu części terenu
były albo równoległe, albo prostopadłe do alei
głównej.
W części zachodniej oś równoległą do alei
tworzył ciąg: Pawilon Dancing — Restauracja,
Arena, Pawilon Ministerstwa Rolnictwa. W czę-
ści wschodniej oś prostopadłą tworzyły pawi-
lony: Przemysłu Chemicznego, Meblarskiego,
Spożywczego i dwuszereg małych pawilonów
przemysłu spożywczego, oś równoległą nato-
miast — pawilony : Maszyn Rolniczych, Orga-
nizacji Rolniczych i Produkcji Roślinnej. Teren
E nie był tak rygorystycznie zabudowany
obrzeżnie, jak już omówione, co pozwalało na
swobodniejszą kompozycję, na tworzenie roz-
ległych placów, zamkniętych fragmentów archi-
tektonicznych, grup pawilonów o pokrewnym
charakterze eksponatów. W części wschodniej,
po lewej stronie od Wieży Obserwacyjnej, znaj-
dował się Pawilon Centrocementu, który wraz
z otaczającą go małą architekturą — ławkami,
pergolami, wodotryskiem, słupami oświetlenio-
wymi — stanowił zamkniętą całość. Z Pawilo-
nem Centrocementu sąsiadował Pawilon Prze-
mysłu Budowlanego, a ten z kolei z grupą
pawilonów tworzących zabudowę obrzeżną
prostokątnego placu. Były to pawilony: Cera-
miki Budowlanej, firmy Żurawno, Przemysłu
Galanteryjnego, Przemysłu Zabawkowego, Pol-
skiej Sztuki Ludowej. Równolegle do tej grupy
usytuowano zespół pawilonów, tworzących
zwarty masyw w kształcie litery ,,L": Przemysłu
Chemicznego i Farmaceutycznego, Przemysłu
Meblarskiego i Ceramiki Szlachetnej, Przemysłu
Spożywczego oraz Hala Maszyn Rolniczych. 7. Wodotrysk z obeliskiem, proj. J. Goliński i A. Berezowski.
Na prostokątnym placu, ujętym częściowo Arch. autorki
omówionym kompleksem pawilonów, zloka-
lizowano centralnie Pawilon Przemysłu Cukrowniczego. Po obu stronach osi, wyznaczonej przez ten
Pawilon, znajdowało się dwanaście małych pawilonów firm: Fuchs, Masovia, Zakrzewiec i Dzików, Mys-
tkowski, Goplana, Kantorowicz, Wuka, Venetia, Wedel, Akwasan oraz Pawilon Przemysłu Ziemniacza-
nego i Przemysłu Browarniczego.
Następna kompozycyjna grupa pawilonów to wspomniana już Hala Maszyn Rolniczych, która będąc czę-
ścią omawianego masywu w kształcie „L", rozbudowana prostopadle w kierunku południowym, stanowiła
również część kompozycji sąsiedniego układu pawilonów. Na wprost owej Hali usytuowano Pawilon Produkcji
Roślinnej o identycznym jak Hala kształcie. Między nimi znajdował się Pawilon Organizacji Rolniczych. Z Pa-
wilonem Produkcji Roślinnej łączył się Pawilon Doświadczalnictwa Rolniczego. Dalej teren E zabudowany
był obrzeżnie.
Wzdłuż ulicy Jarochowskiego usytuowano: Gospodę, Pawilon firmy Buszczyński, Pawilon Melioracji Rol-
nych, przed którym znajdował się Pawilon Państwowego Instytutu Meteorologicznego, następnie Pawilon
Łowiectwa. Wzdłuż ulicy Chociszewskiego (prostopadłej do ul. Jarochowskiego) usytuowano pawilony: Le-
śnictwa, Przemysłu Drzewnego, firmy Glesinger, Organizacji Ziemiańskich, Ziemianek i Włościanek. Dalej
pawilony Hodowlanego Gospodarstwa (kurniki, chlewnia, silos, stajnia).
187
nad całym terenem, stanowił jego punkt cen-
tralny. Osie kompozycyjne obu części terenu
były albo równoległe, albo prostopadłe do alei
głównej.
W części zachodniej oś równoległą do alei
tworzył ciąg: Pawilon Dancing — Restauracja,
Arena, Pawilon Ministerstwa Rolnictwa. W czę-
ści wschodniej oś prostopadłą tworzyły pawi-
lony: Przemysłu Chemicznego, Meblarskiego,
Spożywczego i dwuszereg małych pawilonów
przemysłu spożywczego, oś równoległą nato-
miast — pawilony : Maszyn Rolniczych, Orga-
nizacji Rolniczych i Produkcji Roślinnej. Teren
E nie był tak rygorystycznie zabudowany
obrzeżnie, jak już omówione, co pozwalało na
swobodniejszą kompozycję, na tworzenie roz-
ległych placów, zamkniętych fragmentów archi-
tektonicznych, grup pawilonów o pokrewnym
charakterze eksponatów. W części wschodniej,
po lewej stronie od Wieży Obserwacyjnej, znaj-
dował się Pawilon Centrocementu, który wraz
z otaczającą go małą architekturą — ławkami,
pergolami, wodotryskiem, słupami oświetlenio-
wymi — stanowił zamkniętą całość. Z Pawilo-
nem Centrocementu sąsiadował Pawilon Prze-
mysłu Budowlanego, a ten z kolei z grupą
pawilonów tworzących zabudowę obrzeżną
prostokątnego placu. Były to pawilony: Cera-
miki Budowlanej, firmy Żurawno, Przemysłu
Galanteryjnego, Przemysłu Zabawkowego, Pol-
skiej Sztuki Ludowej. Równolegle do tej grupy
usytuowano zespół pawilonów, tworzących
zwarty masyw w kształcie litery ,,L": Przemysłu
Chemicznego i Farmaceutycznego, Przemysłu
Meblarskiego i Ceramiki Szlachetnej, Przemysłu
Spożywczego oraz Hala Maszyn Rolniczych. 7. Wodotrysk z obeliskiem, proj. J. Goliński i A. Berezowski.
Na prostokątnym placu, ujętym częściowo Arch. autorki
omówionym kompleksem pawilonów, zloka-
lizowano centralnie Pawilon Przemysłu Cukrowniczego. Po obu stronach osi, wyznaczonej przez ten
Pawilon, znajdowało się dwanaście małych pawilonów firm: Fuchs, Masovia, Zakrzewiec i Dzików, Mys-
tkowski, Goplana, Kantorowicz, Wuka, Venetia, Wedel, Akwasan oraz Pawilon Przemysłu Ziemniacza-
nego i Przemysłu Browarniczego.
Następna kompozycyjna grupa pawilonów to wspomniana już Hala Maszyn Rolniczych, która będąc czę-
ścią omawianego masywu w kształcie „L", rozbudowana prostopadle w kierunku południowym, stanowiła
również część kompozycji sąsiedniego układu pawilonów. Na wprost owej Hali usytuowano Pawilon Produkcji
Roślinnej o identycznym jak Hala kształcie. Między nimi znajdował się Pawilon Organizacji Rolniczych. Z Pa-
wilonem Produkcji Roślinnej łączył się Pawilon Doświadczalnictwa Rolniczego. Dalej teren E zabudowany
był obrzeżnie.
Wzdłuż ulicy Jarochowskiego usytuowano: Gospodę, Pawilon firmy Buszczyński, Pawilon Melioracji Rol-
nych, przed którym znajdował się Pawilon Państwowego Instytutu Meteorologicznego, następnie Pawilon
Łowiectwa. Wzdłuż ulicy Chociszewskiego (prostopadłej do ul. Jarochowskiego) usytuowano pawilony: Le-
śnictwa, Przemysłu Drzewnego, firmy Glesinger, Organizacji Ziemiańskich, Ziemianek i Włościanek. Dalej
pawilony Hodowlanego Gospodarstwa (kurniki, chlewnia, silos, stajnia).