210
BARBARA ZWOLANOWSKA
31. Pawilon Centrocementu, proj. B. Lachert i J. Szanajca. Arch. autorki
wystawy. „Założone przejrzyście, lekkie w proporcjach i formach, z umiejętnie ustawionymi wieżyczkami
lub piętrami, z grą ciemnych skomponowanych otworów, są dobrymi okazami architektury wystawowej"72.
Architektura pawilonów projektowanych przez Mullera odznaczała się asymetrycznym często układem brył,
zróżnicowaniem form, lekką przejrzystą konstrukcją, funkcjonalnymi rozwiązaniami, trafnie zastosowanym
kolorem73, a równocześnie niekiedy niemal klasycznymi proporcjami statycznej bryły, osiową kompozycją,
akcentowaniem głównego wejścia „modernistycznym portykiem" — podcieniem na słupach, tak że ,,ich bardzo
umiarkowanego modernizmu prawie się nie odczuwa"74. Konstrukcja w pawilonach projektowanych
przez Mullera nie była maskowana, jak to bywało w pawilonach o formach tradycyjnych, np. w Hali Przemysłu
Włókienniczego i Konfekcyjnego, lecz przeciwnie — podkreślona ostrymi kolorami, pełniła rolę czynnika
plastycznego, organizującego wnętrze. Dwa pawilony Jerzego Mullera wykazywały pewne powiązanie z polską
sztuką dekoracyjną: Pawilon Okocim z płaską kopułą, którą pokrywała siatka drewnianych żeber, tworząca
kryształową strukturę, oraz Pawilon Likierowy, którego wieże były ,,żywą reminiscencją «krysztalowych»
12 Ibid., s. 21. Umiarkowanym modernizmem odznaczała się nie tylko architektura, ale także kompozycja przestrzenna te-
renu E, którą „cechowała wyraźna dążność utrzymania osiowości i symetrii w jednej osi" (Muller, op. cit., s. 64).
73 Woźnicki, Zabudowa terenów s. 21.
74 Ibid.
BARBARA ZWOLANOWSKA
31. Pawilon Centrocementu, proj. B. Lachert i J. Szanajca. Arch. autorki
wystawy. „Założone przejrzyście, lekkie w proporcjach i formach, z umiejętnie ustawionymi wieżyczkami
lub piętrami, z grą ciemnych skomponowanych otworów, są dobrymi okazami architektury wystawowej"72.
Architektura pawilonów projektowanych przez Mullera odznaczała się asymetrycznym często układem brył,
zróżnicowaniem form, lekką przejrzystą konstrukcją, funkcjonalnymi rozwiązaniami, trafnie zastosowanym
kolorem73, a równocześnie niekiedy niemal klasycznymi proporcjami statycznej bryły, osiową kompozycją,
akcentowaniem głównego wejścia „modernistycznym portykiem" — podcieniem na słupach, tak że ,,ich bardzo
umiarkowanego modernizmu prawie się nie odczuwa"74. Konstrukcja w pawilonach projektowanych
przez Mullera nie była maskowana, jak to bywało w pawilonach o formach tradycyjnych, np. w Hali Przemysłu
Włókienniczego i Konfekcyjnego, lecz przeciwnie — podkreślona ostrymi kolorami, pełniła rolę czynnika
plastycznego, organizującego wnętrze. Dwa pawilony Jerzego Mullera wykazywały pewne powiązanie z polską
sztuką dekoracyjną: Pawilon Okocim z płaską kopułą, którą pokrywała siatka drewnianych żeber, tworząca
kryształową strukturę, oraz Pawilon Likierowy, którego wieże były ,,żywą reminiscencją «krysztalowych»
12 Ibid., s. 21. Umiarkowanym modernizmem odznaczała się nie tylko architektura, ale także kompozycja przestrzenna te-
renu E, którą „cechowała wyraźna dążność utrzymania osiowości i symetrii w jednej osi" (Muller, op. cit., s. 64).
73 Woźnicki, Zabudowa terenów s. 21.
74 Ibid.