DOI Artikel:
Wojciechowski, Jerzy: Caraglio w Polsce
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14245#0013
CARAGLIO W POLSCE
7
1. G. G. Caraglio, Narodziny Dzieciątka, miedzioryt, 270 x 235 mm. Fot. Pracownia
Reprograficzna BUW, za: A. M. Hind, Early Italian Engraving, London 1938-1948
Analiza tych prac pozwala stwierdzić, że Caraglio u progu swej kariery związany był z miniaturzysta-
mi werońskimi z kręgu Gerolama dai Libri. W jaki sposób zgłębiał tajniki miedziorytnictwa, nie wiemy.
W Weronie istniały wówczas, co najwyżej, przelotnie tylko działające warsztaty rytownicze i młody szty-
charz zapewne sam musiał szukać inspiracji i pomysłów do swoich rycin. Korzystał przede wszystkim
z rysunków Gerolama dai Libri, którego postacie łączył w grupy, umieszczając je na tle pejzaży skopiowa-
nych z popularnych rycin Durera. Dokonywane przez Caraglia kompilacje są typowe dla ówczesnych rytow-
ników i podobnych przykładów można by tu przywołać wiele.
Z bagażem tych pierwszych doświadczeń przybył Caraglio do Rzymu, zapewne na początku lat dwu-
dziestych XVI wieku. Najprawdopodobniej rozpoczął wówczas praktykę w tamtejszym warsztacie graficz-
nym Marcantonia Raimondiego, powstałym z inicjatywy zmarłego w 1520 r. Rafaela, który był spiritus
movens całego przedsięwzięcia. Warsztat ten nastawiony był, zwłaszcza w początkowym okresie, wyłącz-
nie na powielanie rysunków mistrza. Pieczę artystyczną nad wszystkim sprawował Raimondi, zaś wydawcą
Gerolamo dai Libri przekonuje konfrontacja miedziorytu z obrazem tego artysty z National Gallery w Londynie, przedstawiającym
Marię z Dzieciątkiem i św. Anną (1510-1518) (Inw. NG. 748). M. Davies, National Gallery Catalogues: The Earlier Italian
Schools, London 1961, s. 209-213.
7
1. G. G. Caraglio, Narodziny Dzieciątka, miedzioryt, 270 x 235 mm. Fot. Pracownia
Reprograficzna BUW, za: A. M. Hind, Early Italian Engraving, London 1938-1948
Analiza tych prac pozwala stwierdzić, że Caraglio u progu swej kariery związany był z miniaturzysta-
mi werońskimi z kręgu Gerolama dai Libri. W jaki sposób zgłębiał tajniki miedziorytnictwa, nie wiemy.
W Weronie istniały wówczas, co najwyżej, przelotnie tylko działające warsztaty rytownicze i młody szty-
charz zapewne sam musiał szukać inspiracji i pomysłów do swoich rycin. Korzystał przede wszystkim
z rysunków Gerolama dai Libri, którego postacie łączył w grupy, umieszczając je na tle pejzaży skopiowa-
nych z popularnych rycin Durera. Dokonywane przez Caraglia kompilacje są typowe dla ówczesnych rytow-
ników i podobnych przykładów można by tu przywołać wiele.
Z bagażem tych pierwszych doświadczeń przybył Caraglio do Rzymu, zapewne na początku lat dwu-
dziestych XVI wieku. Najprawdopodobniej rozpoczął wówczas praktykę w tamtejszym warsztacie graficz-
nym Marcantonia Raimondiego, powstałym z inicjatywy zmarłego w 1520 r. Rafaela, który był spiritus
movens całego przedsięwzięcia. Warsztat ten nastawiony był, zwłaszcza w początkowym okresie, wyłącz-
nie na powielanie rysunków mistrza. Pieczę artystyczną nad wszystkim sprawował Raimondi, zaś wydawcą
Gerolamo dai Libri przekonuje konfrontacja miedziorytu z obrazem tego artysty z National Gallery w Londynie, przedstawiającym
Marię z Dzieciątkiem i św. Anną (1510-1518) (Inw. NG. 748). M. Davies, National Gallery Catalogues: The Earlier Italian
Schools, London 1961, s. 209-213.