DOI Artikel:
Wojciechowski, Jerzy: Caraglio w Polsce
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14245#0017
CARAGLIO W POLSCE
4. G. G. Caraglio, wg Perina del Vagi, Apollo i Dafne, miedzioryt, 180 x 133 mm,
Gabinet Rycin BUW. Fot. Pracownia Reprograficzna BUW
czasie, udając się prawdopodobnie do Bolonii. Podczas grabieży miasta zginął jego bliski współpracownik
Marco Dente da Ravenna, z którym Caraglio musiał znać się osobiście. On sam należał do grona tych
nielicznych, którzy pozostali w mieście. Zapewne poczucie bezpieczeństwa zagwarantował mu wówczas
Baviera, który był prawdopodobnie niemieckiego pochodzenia.
W tych ciężkich czasach wydawca artysty bynajmniej nie zasypiał gruszek w popiele, niemal natych-
miast bowiem przystąpił do realizacji pomysłu, wydawać by się mogło niezbyt na te czasy odpowiedniego,
a mianowicie stworzenia cyklu rycin z Miłościami bogów (il. 4)23. Idea ta zainicjowana została zapewne
jeszcze przed splądrowaniem miasta. Z propozycją wykonania rysunków do tego cyklu Baviera zwrócił się
~ Caraglio, jak można wnosić z zachowanych oryginałów i kopii, wykonał w ramach tego cyklu 20 rycin. Bartsch wymienia
15 przedstawień (Bartsch, 9-23), pięć kolejnych dorzucił Passavant (t. 6. nr 65-69). Bogaty materiał ilustracyjny znajdzie
czytelnik w drugim tomie monumentalnej monografii przedstawień erotycznych epoki renesansu: Louis Dunand, Philippe Le-
marchand, Les amours des dieux, t. 1-3, [Lausanne, ok. 1989); tom 2, Les compositions de Titien intitulées „Les amours des
dieux", gravées par Gian-Jacopo Caraglio, selon les dessins préparatoire de Rosso Fiorentino et Perino del Vaga. Nieprawdopo-
dobna teoria, jakoby Tycjan był autorem rytowanych przez Caraglia kompozycji, tudzież łączenie z Gian Giacomo kopii wykona-
nych w szkole Fontainebleau każe zachować rezerwę przy lekturze tej publikacji. Najlepsze, jak dotąd, opracowania cyklu dali:
Massari, Prosperi Valenti Rodinô 1989, nr 58-77 i С i r 111 o Archer 1995,009-023,066-070.
4. G. G. Caraglio, wg Perina del Vagi, Apollo i Dafne, miedzioryt, 180 x 133 mm,
Gabinet Rycin BUW. Fot. Pracownia Reprograficzna BUW
czasie, udając się prawdopodobnie do Bolonii. Podczas grabieży miasta zginął jego bliski współpracownik
Marco Dente da Ravenna, z którym Caraglio musiał znać się osobiście. On sam należał do grona tych
nielicznych, którzy pozostali w mieście. Zapewne poczucie bezpieczeństwa zagwarantował mu wówczas
Baviera, który był prawdopodobnie niemieckiego pochodzenia.
W tych ciężkich czasach wydawca artysty bynajmniej nie zasypiał gruszek w popiele, niemal natych-
miast bowiem przystąpił do realizacji pomysłu, wydawać by się mogło niezbyt na te czasy odpowiedniego,
a mianowicie stworzenia cyklu rycin z Miłościami bogów (il. 4)23. Idea ta zainicjowana została zapewne
jeszcze przed splądrowaniem miasta. Z propozycją wykonania rysunków do tego cyklu Baviera zwrócił się
~ Caraglio, jak można wnosić z zachowanych oryginałów i kopii, wykonał w ramach tego cyklu 20 rycin. Bartsch wymienia
15 przedstawień (Bartsch, 9-23), pięć kolejnych dorzucił Passavant (t. 6. nr 65-69). Bogaty materiał ilustracyjny znajdzie
czytelnik w drugim tomie monumentalnej monografii przedstawień erotycznych epoki renesansu: Louis Dunand, Philippe Le-
marchand, Les amours des dieux, t. 1-3, [Lausanne, ok. 1989); tom 2, Les compositions de Titien intitulées „Les amours des
dieux", gravées par Gian-Jacopo Caraglio, selon les dessins préparatoire de Rosso Fiorentino et Perino del Vaga. Nieprawdopo-
dobna teoria, jakoby Tycjan był autorem rytowanych przez Caraglia kompozycji, tudzież łączenie z Gian Giacomo kopii wykona-
nych w szkole Fontainebleau każe zachować rezerwę przy lekturze tej publikacji. Najlepsze, jak dotąd, opracowania cyklu dali:
Massari, Prosperi Valenti Rodinô 1989, nr 58-77 i С i r 111 o Archer 1995,009-023,066-070.