DOI Artikel:
Burno, Filip: Metropolia, "stolica narodu" i centrum hispanidad: architectura Madrytu 1850-1975
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14577#0150
144
FILIP BURNO
3. Madryt, Ministerstwo Rozwoju, arch. Ricardo Velâzquez Bosco,
1893-1897. Pocztówka z ok. 1900
narodowego i centralizmu (rozumianego także jako prymat Kastylii nad pozostałymi regionami). Castillo
w swoich pracach, np. w Rozprawie o narodzie (Discurso sobre la nación) z 1882 г., poruszał problem
konieczności „unarodowienia mas", wychowania patriotycznego. Służyć temu miało kreowanie nowej „kul-
tury narodowej", podkreślającej „wyjątkowy charakter" narodu hiszpańskiego23.
Na przełomie XIX i XX w. w stolicy Hiszpanii zbudowano wiele budowli publicznych z dekoracją
rzeźbiarską i malarską o „patriotycznym" programie ikonograficznym, opartym m.in. na kulcie „wielkich
Hiszpanów": uczonych, odkrywców, artystów. Dobrym przykładem może być gmach Biblioteki Narodo-
wej i Muzeum Archeologicznego (Francisco Jareno Alarcón, 1885-1892). Dwupiętrowy budynek powstał
w nowej dzielnicy, między ulicami Recoletos, Villanueva, Serrano i Jorge Juan. Głównym motywem repre-
zentacyjnej fasady Alarcón uczynił joński portyk arkadowy. Uzupełnieniem klasycystycznej architek-
tury jest dekoracja rzeźbiarska z 1892 r. Na elewacjach umieszczono sześć rzeźb i kilkanaście medalio-
nów z przedstawieniami hiszpańskich królów, świętych, pisarzy i uczonych (rzeźbiarze Anselmo Nogués
i Manuel Fuxâ Leala).
Wpływ ideologii Partii Konserwatywnej widać także w projekcie stworzenia narodowego „panteonu
zasłużonych" (Panteon de Hombres Ilustres), wzniesionego w latach 1891-1901 niedaleko dworca Atocha
(ul. Julian Gayarre 3). W tej budowli, zaprojektowanej przez Fernanda Arbósa, umieszczono grobowce
23 S. В a 1 f o u r, A. Q u i r o g a, Reinvention of Spain: Nation and Identity Since Democracy, Oxford University Press 2007,
s. 23-27.
FILIP BURNO
3. Madryt, Ministerstwo Rozwoju, arch. Ricardo Velâzquez Bosco,
1893-1897. Pocztówka z ok. 1900
narodowego i centralizmu (rozumianego także jako prymat Kastylii nad pozostałymi regionami). Castillo
w swoich pracach, np. w Rozprawie o narodzie (Discurso sobre la nación) z 1882 г., poruszał problem
konieczności „unarodowienia mas", wychowania patriotycznego. Służyć temu miało kreowanie nowej „kul-
tury narodowej", podkreślającej „wyjątkowy charakter" narodu hiszpańskiego23.
Na przełomie XIX i XX w. w stolicy Hiszpanii zbudowano wiele budowli publicznych z dekoracją
rzeźbiarską i malarską o „patriotycznym" programie ikonograficznym, opartym m.in. na kulcie „wielkich
Hiszpanów": uczonych, odkrywców, artystów. Dobrym przykładem może być gmach Biblioteki Narodo-
wej i Muzeum Archeologicznego (Francisco Jareno Alarcón, 1885-1892). Dwupiętrowy budynek powstał
w nowej dzielnicy, między ulicami Recoletos, Villanueva, Serrano i Jorge Juan. Głównym motywem repre-
zentacyjnej fasady Alarcón uczynił joński portyk arkadowy. Uzupełnieniem klasycystycznej architek-
tury jest dekoracja rzeźbiarska z 1892 r. Na elewacjach umieszczono sześć rzeźb i kilkanaście medalio-
nów z przedstawieniami hiszpańskich królów, świętych, pisarzy i uczonych (rzeźbiarze Anselmo Nogués
i Manuel Fuxâ Leala).
Wpływ ideologii Partii Konserwatywnej widać także w projekcie stworzenia narodowego „panteonu
zasłużonych" (Panteon de Hombres Ilustres), wzniesionego w latach 1891-1901 niedaleko dworca Atocha
(ul. Julian Gayarre 3). W tej budowli, zaprojektowanej przez Fernanda Arbósa, umieszczono grobowce
23 S. В a 1 f o u r, A. Q u i r o g a, Reinvention of Spain: Nation and Identity Since Democracy, Oxford University Press 2007,
s. 23-27.