Rocznik Historii Sztuki (41.2016)

160

MICHAŁ HAAKE


1. .tózef Mehoffer. Djiwny ogró<f. )903. ołej. płótno. 2ł7 x 208 cm. Warszawa. Muzeum Narodowe

stycznymi swymi rozmiarami »dziwność« ogrodu. datszym podkreśłeniem dziwności są giriandy jaskrawych kwiatów między pniami
rozpięte i punkt ich zbomy, czerwony kaftan niańki Marysi, która patrzy dobrym uśmiechem w stronę swojego małego wychowanka.
Jest nim dwułetni chłopczyk całkiem nagi. Przystanął rezołutnie na oświetłonym trawniku, niesie w rękach duże łodygi małw oblepione
amarantowymi kwiatami. Łodygi wychylają się z rąk, więc małec szerokim krokiem ustawił się na ziemi i roztworzył ramiona, starając
się na utrzymanie w równowadze siebie i małwy. Spuścił z napiętą uwagą głowę, na której się wiją rozwichrzone pukłe prawdziwie
słonecznych włosów koloru zboża i miodu. Na te włosy, co mu spadają na uszy i na oczy i na ciepłoróżowym ciełe zdaje się zgamiać
i skupiać cały błask słońca, całe światło obrazu. Małarz patrzy na ładne interesujące zjawisko i myśłi: »Wszak ten chłopiec to moje
miłe dziccko, ot łedwie przed chwiłą wzmszył mnie do głębi. gdy wyrzekł z pełną przekonania powagą: Za ciężkie tatki dła Lusia«,