Museum Narodowe w Krakowie [Hrsg.]: Rozprawy Muzeum Narodowego w Krakowie (N.S. 7.2014)

128 Jolanta Bobala

afisz, który przedstawia dziewczynę trzymającą w ręce wieniec, znajduje się w zbiorach
Muzeum Etnografii i Przemysłu Artystycznego Instytutu Narodoznawstwa NAN Ukra-
iny87. Z dzieł olejnych, które powstały około 1913 r., wskażę zaginione Studium portretowe
oraz W pracowni lalekSH. Należą one już do typowych obrazów Błockiego, jeśli za pewną
normę u artysty uznamy ukazywanie postaci we wnętrzu (głównie w przypadku malarstwa
olejnego i akwareli). Studium jest oficjalnym portretem nieznanej kobiety, ubranej zgod-
nie z modą współczesną malarzowi. W spontanicznie podpatrzonej scence pracy dwóch
kobiet W pracowni lalek odzwierciedlają się wymieniane już uprzednio nurty: intymizm
i japonizm. Sposób malowania tych płócien akcentuje płaszczyznę, syntetyzując plamy.
Podobnie malowany był duży portret akwarelowy zatytułowany Biała Pani (1913,
zbiory prywatne), znany również wyłącznie z reprodukcji89. Znając zdolność Błockiego
do subtelnego grania tonami, harmonijna kompozycja, która ukazuje pięknie narysowaną
postać siedzącą na krześle w swobodnej pozie, musiała w kolorze robić duże wrażenie.
Rok 1914 przyniósł Błockiemu udział w dwóch wystawach krakowskiego TPSP
(w marcu i kwietniu)90 oraz wspomnianą już nagrodę w konkursie malarskim z fundacji
bezimiennej przy TPSP w Krakowie. Z nadesłanych 22 prac wybrano Madonnę Michała
Rekuckiego oraz Zaloty Błockiego. W dostępnych materiałach nie udało mi się znaleźć
kryteriów konkursowych, które mogłyby wyjaśnić wyróżnienie ex aeąuo dwóch tak róż-
nych prac. Zestawienie wyciszonej sceny z Matką Boską w scenerii podhalańskiej i wy-
bujałego erotycznie aktu zdumiewa do dziś, ale najwidoczniej sąd uznał, że oba płótna
cechują się najpełniej wartościami malarskimi. Nagrodę w wysokości 1000 koron należało
przeznaczyć na studia zagraniczne91. Informacja o zakończonym konkursie ukazała się
w „Świecie” 25 kwietnia. Błocki nie zwlekał z realizacją planu, gdyż już 3 maja sekre-
tarzowi lwowskiego TPSP, Witoldowi Bunikiewiczowi, przesłał kartkę z Paryża z infor-
macją, że od tygodnia bawi w stolicy Francji92. W listach stypendysta nie zawarł jednak
żadnych informacji na temat pobytu czy poczynionych postępów. Głównym przedmio-
tem zmartwień były losy jego dzieł w czasie trwającej wtedy wystawy wiosennej. Prócz
troski o sprawne zwrócenie Zalotów ich ówczesnemu właścicielowi Błocki wyraził zgodę
na sprzedaż obrazów Przy pracy oraz Nad morzem93. Pierwsze płótno skrótowo już przed-

87 A.A. Szabłowska, M. Seńkiw, op. cit., s. 120. W zbiorach Muzeum znajduje się także afisz
z „Wystawy Trzech” (s. 110) oraz ze wspomnianej Wystawy Współczesnej Sztuki Polskiej, zorganizowanej
przez Towarzystwo Dziennikarzy Polskich i TPSP (s. 120). Błocki wykorzystał w nim motyw pawi
skomponowanych asymetrycznie w tondzie. Ten fragment reprodukuje J. Biriulow na okładce
swojej książki Mystectwo lwiws’koji secesiji i na s. 143. Dziękuję recenzentowi na zwrócenie mi uwagi
na wymienione publikacje.
88 W. Skoczylas, op. cit., s. 663, 668; oba obrazy są reprodukowane wyłącznie w tym artykule.
89 Ibidem, s. 663; „Sztuka” Polski Dom Aukcyjny, Katalog aukcji nr 7 (12.12.1998), s. 32-33.
90 http://palac-sztuki.krakow.pl/wystawy/archiwalne-do-1982/rok-1914/ [18.01.2013].
91 „Polska Scena i Sztuka”, 1914, nr 2, s. 58; E. Łuskina, Dwa pochody, „Kronika Powszechna, 1914,
nr 25, s. 94; „Świat”, 1914, nr 17, s. 13-14.
92 List W. Błockiego do TPSP z Paryża, z 3 V 1914, Ossolineum, rkps 7450/1, s. 535.
93 Listy W. Błockiego do TPSP z Paryża z 27 V, 8 IV, 17 VI i 19 VI 1914, Ossolineum, rkps 7450/1, s. 543,
545, 547.