Museum Narodowe w Krakowie [Hrsg.]: Rozprawy Muzeum Narodowego w Krakowie (N.S. 7.2014)

134 Jolanta Bobala

Powyższa teza o zaniku sił twórczych może być jednak błędna, gdyż w 1918 r. malarz stwo-
rzył dwie bardzo dobre akwarele. Portret chłopca (ił. 7) warsztatowo jest doskonały i świadczy
o zupełnej biegłości Błockiego w tej wymagającej technice. Interesujący ówczesny zwyczaj
dbania o wąsy dokumentuje wykwintne w swojej prostocie studium Mężczyzna z bindę (1918,
zbiory prywatne). Ze względu na znakomitą formę warto wymienić także niedatowaną akwa-
relę przedstawiającą bukiet kwiatów na kremowym tle (b.d., Galeria Punkt w Zielonej Górze).
Autobiograbczny wydźwięk ma praca zatytułowana Przy chorym mężu, znana jedynie z czar-
no-białej reprodukcji zamieszczonej przy artykule Władysława Skoczylasa w „Tygodniku Ilu-
strowanym”113. Z artykułu ks. Żyły natomiast wiadomo o istnieniu akwareli Chory artysta114,
a w katalogu lwowskiej wystawy Błockiego z 1921 widnieje tytuł Chory malarz115. Mając świa-
domość, jak często prace Błockiego miały zmieniane tytuły (w zależności od dziennikarza czy
domu aukcyjnego), łączę te wątki razem. Jednak reprodukcja z „Tygodnika Ilustrowanego” nie
pozwala na jednoznaczne określenie techniki. Być może istniały dwie lub więcej wersji podob-
nego motywu wykonane farbami olejnymi i akwarelami. Przejmująca scena z mieszkania cho-
rego artysty, którego sztaluga z rozłożonym płótnem znajduje się na pierwszym planie, została
wydobyta śmiałymi kontrastami światła i cienia w celu podkreślenia ekspresji.
W zbiorach prywatnych prócz wymienionych datowanych i niedatowanych większych
dzieł Błockiego zachowały się jego liczne szkice, drobne akwarele, rysunki czy ryciny. Są to
pojedyncze notatki czy drobne opowieści, brakuje zaś szkicowników malarza, wspomina-
nych w artykułach z wystaw pośmiertnych116. Jedne są precyzyjnie wykończone, inne przy-
pominają zarys przyszłej kompozycji lub po prostu uchwycony na gorąco portret. Wśród
akwarel znajdują się prace stylizowane na miniatury perskie (b.d., zbiory prywatne) czy
scenki łowieckie rodem z baroku (b.d., zbiory prywatne). W technice rysunkowej zachowały
się głównie portrety kobiet, mężczyzn i dzieci. Błocki przez pewien czas musiał być zaintere-
sowany opowieściami rycerskimi, albowiem kilka ciekawych rysunków i rycin przedstawia
pojedyncze postaci smutnych rycerzy (b.d., zbiory prywatne) i dziecięcego królewicza z nie-
określonej bajki (b.d., Biblioteka Narodowa). Wśród drobiazgów znajduje się także kilka
tajemniczych rysunków ukazujących np. nagą kobietę w łodzi, krzyczącego księdza na am-
bonie czy ludzi ni to czołgających się, ni to zmierzających ku ciemnemu portalowi na końcu
schodów (wszystkie b.d., zbiory prywatne). W jakim charakterze powstały te prace, jakby
rodem z opowiadań Brunona Schulza lub twórczości Franciszka Siedleckiego czy Konstan-
tego Brandla? Pozostanie to kolejną tajemnicą w opowieści o Włodzimierzu Błockim.
Na podstawie zachowanych dokumentów i obrazów malarza niepodobna zbudować
kompletną analizę sztuki Błockiego. Z pewnością można go nazwać interesującym i uta-
lentowanym malarzem początku XX w. Szeroka tematyka prac oraz różnorodność nurtów,
które znalazły odzwierciedlenie w jego twórczości, świadczą o intensywnych poszukiwa-

113 W. Skoczylas, op. cit., s. 668.
114 Ks. W. Żyła, Wystawa zbiorowa prac ś. p. Wł. Błockiego (Dokończenie), „Gazeta Lwowska”, 1921,
nr 82, s. 5.
115 Zbiorowa wystawa prac ś. p. Włodzimierza Błockiego...
116 E. Byk, Z wystawy w Tow. Sztuk pięknych. Z powodu wystawy szkiców Wł. Błockiego, „Wiek Nowy ,
1923, nr 6488, s. 3-4; S. Machniewicz, Zbiorowa wystawa prac śp. Włodzimierza Błockiego, „Kurier
Lwowski”, 1921, nr 173, s. 2.