DOI Artikel:
Łyczkowska, Krystyna: Pieczęcie babilońsko-asyryjskie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19395#0016
Jest to scena prezentacji. Bóstwo opiekuńcze wprowadza przed boga właściciela pieczęci. Na-
leży zwrócić uwagę na sposób ujęcia bóstw charakterystyczny dla III dyn. miasta Ur. W postaci
ludzkiej obserwujemy nowe elementy—dążenie do ukazania jej w postawie naturalnej.
Analogie: Speleers, jw., s. 137, nr 407, 606; s. 138, nr 181; Reallexikon der Vorgeschichte, Bd. IV, s. 368,
nr 6; Orientalia, 1953, fasc. 3, pl. LX, nr 12; pl. LXI, nr 31; Weber, jw., s. 54, nr 247; s. 88, nr 436; Legrain,
jw., pl. 23, nr 382, 392; Pritchard, jw., s. 222, nr 700, 701; Woolley, jw., pl. 211, nr 281, 294; OIP, LXXII,
pl. 71, nr 782; pl. 68, nr 736, 744; OIP, XXII, pl. 13, nr 132, 135, 139, 143; Ar.Or., 1949, s. 64, pl. IV, nr 1.
6. Nr inw. 148432.
Bazalt.
Wys. 21 mm, śred. 10 mm.
Kształt walcowaty.
Odprysk na dolnym brzegu pieczęci
Pieczęć ukazuje trzy postacie stojące. Do postaci centralnej przedstawienia z obydwu jej stron
zbliżają się dwie pozostałe, zwracając głowy w jej kierunku.
Postać centralna przedstawienia z ciałem ukazanym frontalnie, głową i nogami w prawym
profilu — to bóg Adad, amurycki Martu13, ubrany w krótką szatę z fartuchem z przodu sukni,
na głowie ma turban, ramiona i nogi są obnażone, co pozwala stwierdzić ich silne umięśnienie;
w lewej ręce trzyma tuż przy głowicy czekan, a prawą ma opuszczoną swobodnie wzdłuż torsu.
Adad zwraca twarz w kierunku nadchodzącego bóstwa opiekuńczego, ubranego w kaunakes,
z tiarą wielorożną na głowie. Bóstwo opiekuńcze wyciąga prawą rękę w stronę boga Adad lewą
ma zgiętą w łokciu. Z drugiej strony zbliża się do boga człowiek, ubrany w długi płaszcz ułożony
z szala, w turbanie na głowie, ramiona są ukazane w półprofilu. Podniesioną prawą ręką człowiek
czci boga, lewą trzyma zgiętą w łokciu. Za plecami boga Adad, u góry, widnieje jego symbol
w kształcie grzebienia, u dołu maczuga. Między bóstwami, u góry, jest dysk słoneczny.
Jest to scena prezentacji, odbiegająca nieco od kanonu okresów poprzednich. Bóg Adad stoi
między zainteresowanymi osobami, a nie jak to bywa na ogół, przed nimi. •
Analogie: W. Ward, Ubersichtliche Erklarung zu den Siegelzylindern; M. Jastrow, Bildermappe zur
Religion Babyloniens und Assyriens, Giessen 1912, nr 414—17, 452, 472, 842, 852; OIP, XXII, pl. 17, nr 218;
224—47; pl. 18, nr 118; Speleers, jw., s. 157, nr 592; s. 162, nr 600, 436; R.A., vol. X, s. 368; Reallexikon der
Vorgeschichte, Bd. IV, s. 308; G. Contenau, Manuel d'Archeologie Orientale, Paris 1927, vol. I, s. 211; Orien-
talia 1953, fasc. 3, pl. 63—65, nr 20, 21, 25; R.A. 1916, vol. XII, pl. II, nr 13, 15, 16, 18; OIP, LXXII, pl. 86, nr
908; pl. 87, nr 916; Woolley, jw., pl. 33, nr 540; pl. 32, nr 500; Pritchard, jw., pl. 704; JCS, vol. XI, nr 2,
1957; s. 45, nr 2, 3;
13 L. Legrain, Seal Cylinders. Ur Excavations, vol. X, New York 1951, Wstęp; OIP, XXII, XXXVII,
LXXII — wstęp.
12
leży zwrócić uwagę na sposób ujęcia bóstw charakterystyczny dla III dyn. miasta Ur. W postaci
ludzkiej obserwujemy nowe elementy—dążenie do ukazania jej w postawie naturalnej.
Analogie: Speleers, jw., s. 137, nr 407, 606; s. 138, nr 181; Reallexikon der Vorgeschichte, Bd. IV, s. 368,
nr 6; Orientalia, 1953, fasc. 3, pl. LX, nr 12; pl. LXI, nr 31; Weber, jw., s. 54, nr 247; s. 88, nr 436; Legrain,
jw., pl. 23, nr 382, 392; Pritchard, jw., s. 222, nr 700, 701; Woolley, jw., pl. 211, nr 281, 294; OIP, LXXII,
pl. 71, nr 782; pl. 68, nr 736, 744; OIP, XXII, pl. 13, nr 132, 135, 139, 143; Ar.Or., 1949, s. 64, pl. IV, nr 1.
6. Nr inw. 148432.
Bazalt.
Wys. 21 mm, śred. 10 mm.
Kształt walcowaty.
Odprysk na dolnym brzegu pieczęci
Pieczęć ukazuje trzy postacie stojące. Do postaci centralnej przedstawienia z obydwu jej stron
zbliżają się dwie pozostałe, zwracając głowy w jej kierunku.
Postać centralna przedstawienia z ciałem ukazanym frontalnie, głową i nogami w prawym
profilu — to bóg Adad, amurycki Martu13, ubrany w krótką szatę z fartuchem z przodu sukni,
na głowie ma turban, ramiona i nogi są obnażone, co pozwala stwierdzić ich silne umięśnienie;
w lewej ręce trzyma tuż przy głowicy czekan, a prawą ma opuszczoną swobodnie wzdłuż torsu.
Adad zwraca twarz w kierunku nadchodzącego bóstwa opiekuńczego, ubranego w kaunakes,
z tiarą wielorożną na głowie. Bóstwo opiekuńcze wyciąga prawą rękę w stronę boga Adad lewą
ma zgiętą w łokciu. Z drugiej strony zbliża się do boga człowiek, ubrany w długi płaszcz ułożony
z szala, w turbanie na głowie, ramiona są ukazane w półprofilu. Podniesioną prawą ręką człowiek
czci boga, lewą trzyma zgiętą w łokciu. Za plecami boga Adad, u góry, widnieje jego symbol
w kształcie grzebienia, u dołu maczuga. Między bóstwami, u góry, jest dysk słoneczny.
Jest to scena prezentacji, odbiegająca nieco od kanonu okresów poprzednich. Bóg Adad stoi
między zainteresowanymi osobami, a nie jak to bywa na ogół, przed nimi. •
Analogie: W. Ward, Ubersichtliche Erklarung zu den Siegelzylindern; M. Jastrow, Bildermappe zur
Religion Babyloniens und Assyriens, Giessen 1912, nr 414—17, 452, 472, 842, 852; OIP, XXII, pl. 17, nr 218;
224—47; pl. 18, nr 118; Speleers, jw., s. 157, nr 592; s. 162, nr 600, 436; R.A., vol. X, s. 368; Reallexikon der
Vorgeschichte, Bd. IV, s. 308; G. Contenau, Manuel d'Archeologie Orientale, Paris 1927, vol. I, s. 211; Orien-
talia 1953, fasc. 3, pl. 63—65, nr 20, 21, 25; R.A. 1916, vol. XII, pl. II, nr 13, 15, 16, 18; OIP, LXXII, pl. 86, nr
908; pl. 87, nr 916; Woolley, jw., pl. 33, nr 540; pl. 32, nr 500; Pritchard, jw., pl. 704; JCS, vol. XI, nr 2,
1957; s. 45, nr 2, 3;
13 L. Legrain, Seal Cylinders. Ur Excavations, vol. X, New York 1951, Wstęp; OIP, XXII, XXXVII,
LXXII — wstęp.
12