Irena Pomorska
KARTONAŻ Z MUZEUM NARODOWEGO
W WARSZAWIE NR INW. 17330
IZ
JJ^^artonaż nr 17330 z Muzeum Narodowego w Warszawie należał do Hor-Dżehuti, pisa-
rza powiatu, kapłana pozostającego w służbie Hor-Dżehuti. Do tego samego zmarłego należała
trumna zinwentaryzowana w Muzeum pod tym samym numerem.
Kartonaż i trumna były po raz pierwszy opisane z próbą interpretacji przez Adama Henzla
w dwumiesięczniku Sztuka i Praca z 1929 r.1, następnie są one wzmiankowane w przewodniku
po Galerii Sztuki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie2, wreszcie trumna doczekała
się wyczerpującego opracowania przez M. Marciniaka3.
Losy obu zabytków były jednakowe i danych dotyczących pochodzenia kartonażu, oraz
szczegółów związanych z ich właścicielem należy szukać w artykule Marciniaka, który proponuje
datowanie trumny na okres od drugiej połowy I w. p.n.e. do pierwszej połowy I w.n.e.
Kartonaż sporządzony został z kilku sklejonych warstw płótna. Wykonany bardzo starannie,
o ładnym, smukłym kształcie, jest bardzo bogato i barwnie malowany. Jego stan zachowania
nie jest dobry, zachowała się jedynie wierzchnia część, dno tuż przy samym spodzie zostało od-
cięte. Powierzchnia ma pewną ilość ubytków gessa: z tyłu głowy, na czubku nosa, w okolicy talii
z lewego boku, na stopach, pod podeszwami, na lewym boku w okolicy kolan i na lewej pięcie,
na prawym boku ma niewielkie ubytki również w okolicy talii, większe w okolicy kolan, na pra-
wym boku stóp gesso nie zachowało się wcale. Ponad to kartonaż ma z lewej strony, mniej wię-
cej w połowie długości, dwa równoległe, głębokie cięcia długie na około 30 do 40 cm. i z prawej
strony cięcie około 50 cm. sięgające od kostek do kolan. Na lewym ramieniu ma dwie prawie
okrągłe dziury o średnicy około 2 cm. Cała powierzchnia kartonażu w czasie konserwacji zo-
stała pokryta dość grubą warstwą żółtozielonkawego, lśniącego wosku.
1 Sztuka i Praca, 1929, zeszyt' 25—28, s. 23.
2 K. Michałowski, Sztuka Starożytna, Warszawa 1955, s. 161.
3 Praca w rękopisie.
KARTONAŻ Z MUZEUM NARODOWEGO
W WARSZAWIE NR INW. 17330
IZ
JJ^^artonaż nr 17330 z Muzeum Narodowego w Warszawie należał do Hor-Dżehuti, pisa-
rza powiatu, kapłana pozostającego w służbie Hor-Dżehuti. Do tego samego zmarłego należała
trumna zinwentaryzowana w Muzeum pod tym samym numerem.
Kartonaż i trumna były po raz pierwszy opisane z próbą interpretacji przez Adama Henzla
w dwumiesięczniku Sztuka i Praca z 1929 r.1, następnie są one wzmiankowane w przewodniku
po Galerii Sztuki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie2, wreszcie trumna doczekała
się wyczerpującego opracowania przez M. Marciniaka3.
Losy obu zabytków były jednakowe i danych dotyczących pochodzenia kartonażu, oraz
szczegółów związanych z ich właścicielem należy szukać w artykule Marciniaka, który proponuje
datowanie trumny na okres od drugiej połowy I w. p.n.e. do pierwszej połowy I w.n.e.
Kartonaż sporządzony został z kilku sklejonych warstw płótna. Wykonany bardzo starannie,
o ładnym, smukłym kształcie, jest bardzo bogato i barwnie malowany. Jego stan zachowania
nie jest dobry, zachowała się jedynie wierzchnia część, dno tuż przy samym spodzie zostało od-
cięte. Powierzchnia ma pewną ilość ubytków gessa: z tyłu głowy, na czubku nosa, w okolicy talii
z lewego boku, na stopach, pod podeszwami, na lewym boku w okolicy kolan i na lewej pięcie,
na prawym boku ma niewielkie ubytki również w okolicy talii, większe w okolicy kolan, na pra-
wym boku stóp gesso nie zachowało się wcale. Ponad to kartonaż ma z lewej strony, mniej wię-
cej w połowie długości, dwa równoległe, głębokie cięcia długie na około 30 do 40 cm. i z prawej
strony cięcie około 50 cm. sięgające od kostek do kolan. Na lewym ramieniu ma dwie prawie
okrągłe dziury o średnicy około 2 cm. Cała powierzchnia kartonażu w czasie konserwacji zo-
stała pokryta dość grubą warstwą żółtozielonkawego, lśniącego wosku.
1 Sztuka i Praca, 1929, zeszyt' 25—28, s. 23.
2 K. Michałowski, Sztuka Starożytna, Warszawa 1955, s. 161.
3 Praca w rękopisie.