DOI Artikel:
Łyczkowska, Krystyna: Pieczęcie babilońsko-asyryjskie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19395#0022
w szatę jak opisana powyżej, różniąca się tylko opadającym aż po stopy welonem, prawą rękę
wyciąga w stronę drzewa, w lewej trzyma prawdopodobnie lancę. Za jego plecami widać gałązkę
sosnową23. Nad niąjest ośmioramienna gwiazda. Nad drzewem widnieje uskrzydlony dysk sło-
neczny.
Scenę tę należy określić jako adorację drzewa świętego. Człowiek w welonie jest, być może,
kapłanem opiekującym się drzewem, a pozostałe osoby to adoranci.
Analogie: OIP, XXXVII, pl. 11, nr 120; OIP, XXII, pi. 27, nr 400, pl. 29, nr 435, 443; pl. 40, nr 689;
Weber, jw., s. 95; nr 474; Gordon, jw., pl. 10, nr 80; pl. 13, nr 106; Contenau jw., vol. III, s. 1227;
Speleers, jw., s. 186, nr 460; s. 189, nr 562;
OKRES NEOASYRYJSKI
(okr. Sargonidów, VIII—VII w. p.n.e.)
13. Nr inw. 148427.
Karneol.
Wys. 23 mm, śred. 9 mm
Kształt walcowaty.
Stan zachowania dobry.
Treścią przedstawienia jest walka człowieka z dwoma zwierzętami.
Człowiek stanowiący centralną postać przedstawienia ukazany jest w profilu, na głowie ma
kapelusz, spod którego widoczne są włosy opadające z tyłu głowy na szyję, broda jego opada
na piersi. Ubrany jest w płaszcz otwarty z przodu, w rozcięciu widać krótką tunikę. W rozpostar-
tych ramionach trzyma on łapy zwierząt. Włosy i stawy człowieka oddał artysta za pomocą
kolistych płaszczyzn, bardzo częstych i charakterystycznych dla sztuki okresu asyryjskiego po-
cząwszy od drugiej połowy II tysiąclecia. Zwierzę po prawej ręce człowieka walczy uniósłszy
przednie łapy ku górze. Odchylona głowa świadczy o wysiłku zwierzęcia. Drugie zwierzę to
sfinks o ciele lwa ze skrzydłami oraz męską głową. Stawy zwierząt zaznaczono podobnie jak
ludzkie kolistymi płaszczyznami. Między człowiekiem a sfinksem u dołu jest romb.
Jest to scena walki, w której człowiek ujarzmia fantastyczne zwierzęta.
Analogie: Legrain, jw. ,pl. 39, nr 605; Gordon, jw., pl. 11, nr 91, 96, 99; OIP, XXII, pl. 28, nr 419; pl.
29, nr 420, 425; pl. 31, nr 454; Weber, jw., s. 63, nr 304, 305; Reallexikon der Vorgeschichte, Bd. IV, pl. 162,
nrL; Contenau, jw.,vol. III, s. 1313;Orientalia, 1953, fasc. 3, pl. 69, nr 36, 38,39; Speleers, jw., s. 182, nr
553.
23 OIP, XXII, s. 106.
18
wyciąga w stronę drzewa, w lewej trzyma prawdopodobnie lancę. Za jego plecami widać gałązkę
sosnową23. Nad niąjest ośmioramienna gwiazda. Nad drzewem widnieje uskrzydlony dysk sło-
neczny.
Scenę tę należy określić jako adorację drzewa świętego. Człowiek w welonie jest, być może,
kapłanem opiekującym się drzewem, a pozostałe osoby to adoranci.
Analogie: OIP, XXXVII, pl. 11, nr 120; OIP, XXII, pi. 27, nr 400, pl. 29, nr 435, 443; pl. 40, nr 689;
Weber, jw., s. 95; nr 474; Gordon, jw., pl. 10, nr 80; pl. 13, nr 106; Contenau jw., vol. III, s. 1227;
Speleers, jw., s. 186, nr 460; s. 189, nr 562;
OKRES NEOASYRYJSKI
(okr. Sargonidów, VIII—VII w. p.n.e.)
13. Nr inw. 148427.
Karneol.
Wys. 23 mm, śred. 9 mm
Kształt walcowaty.
Stan zachowania dobry.
Treścią przedstawienia jest walka człowieka z dwoma zwierzętami.
Człowiek stanowiący centralną postać przedstawienia ukazany jest w profilu, na głowie ma
kapelusz, spod którego widoczne są włosy opadające z tyłu głowy na szyję, broda jego opada
na piersi. Ubrany jest w płaszcz otwarty z przodu, w rozcięciu widać krótką tunikę. W rozpostar-
tych ramionach trzyma on łapy zwierząt. Włosy i stawy człowieka oddał artysta za pomocą
kolistych płaszczyzn, bardzo częstych i charakterystycznych dla sztuki okresu asyryjskiego po-
cząwszy od drugiej połowy II tysiąclecia. Zwierzę po prawej ręce człowieka walczy uniósłszy
przednie łapy ku górze. Odchylona głowa świadczy o wysiłku zwierzęcia. Drugie zwierzę to
sfinks o ciele lwa ze skrzydłami oraz męską głową. Stawy zwierząt zaznaczono podobnie jak
ludzkie kolistymi płaszczyznami. Między człowiekiem a sfinksem u dołu jest romb.
Jest to scena walki, w której człowiek ujarzmia fantastyczne zwierzęta.
Analogie: Legrain, jw. ,pl. 39, nr 605; Gordon, jw., pl. 11, nr 91, 96, 99; OIP, XXII, pl. 28, nr 419; pl.
29, nr 420, 425; pl. 31, nr 454; Weber, jw., s. 63, nr 304, 305; Reallexikon der Vorgeschichte, Bd. IV, pl. 162,
nrL; Contenau, jw.,vol. III, s. 1313;Orientalia, 1953, fasc. 3, pl. 69, nr 36, 38,39; Speleers, jw., s. 182, nr
553.
23 OIP, XXII, s. 106.
18