Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (7.1963)

6. Fragment górnej części koszyczka (moktaf). Okres rzymski

W sprawozdaniach z Edfu plecionkę nazwano moktafem, tj. koszeni służącym do noszenia
ziemi41. Znaleziono go wraz z drugim koszem w piwnicy rzymskiej, zostrakami greckimi z epoki
Marka Aureliusza.

Datowanie — okres rzymski, II w.n.e.42. «

b. Kosze na żywność

7. Ko szyczek (il. 7).

Nr inw. 139079 M.N. 500 : 37 U.W. Deir El Medineh.

Wysokość boków 0,10 m, średnica przy brzegu 0,30 m, średnica dna 0,21 m.
Trawa alfa, barwa jasnobrązowa. Technika warkoczowa.
Sploty jednego ucha przetarte w części przy brzegu.

Okrągły koszyczek o bokach splecionych z sześciu warkoczy nałożonych na siebie i zszytych.
Widoczne na przemian wysunięcie i cofnięcie warkoczy. Zarówno poprzez dno, jak i boki
przebiegają sploty tworzące przy brzegu koszyczka uszy, z których jedno jest z czterech pasm
łączonych po dwa, drugie z trzech.

41 Fouilles Franco-Polonaises, jw. s. 138. Koszyczek ten uległ być może zniszczeniu w okresie wojny
podobnie jak plecionka, z której zachował się jedynie uchwyt (por. nr 21, wymiary jej wynosiły 61 cm)
i sześć fragmentów plecionki (por. nr 24), stanowiących w momencie znalezienia fragment maty.
Por. S. Lorentz, Muzeum Narodewe w Warszawie w latach 1936—1944, Rocznik Muzeum Narodowego
w Warszawie, II, Warszawa 1957, s. 11.

42 Fouilles Franco-Polonaises, jw., s. 138.

86