Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (7.1963)

"■ " • l/a ' *

i

13. Stempel sinopski z przedstawieniem lwa

się godłem przedstawiającym to zwierzę, świadczy w przypadku Leontosa o wyłączności godła,
które jest niczym więcej jak personifikacją imienia. Ten typ „godła mówiącego" znany jest ze
stempli Demetriosa z głową Demeter, czy wielu innych, i jest zjawiskiem bardzo częstym zarówno
na stemplowanych imadłach, jak i monetach. Mantitheos natomiast, bez względu na rytownika
realizującego jego zamówienie na godło, powtarza typ lwa siedzącego na tylnich łapach, zawsze
umieszczonego na bazie. Mamy więc do czynienia z niewątpliwym reprodukowaniem rzeźby
lwa i istnieje w zasadzie jedna tylko możliwość identyfikacji posągu. Może to być tylko słynny
posąg lwa cheronejskiego, zarówno ze względu na swoją popularność, jak i wymowę. Powody,
dla których astynom sinopski umieścił popularną sylwetkę cheronejskiego posągu na stemplo-
wanym imadle, mogą być różne. Pomnik jest przez wiele wieków symbolem walk o niepodleg-
łość, symbolem bohaterstwa i ofiarności Greków. Być może, w rodzinie Mantitheosa szczególnie
pieczołowicie przechowywano tradycje wojen, być może, sam Mantitheos był w jakiś sposób
zaangażowany osobiście w jedną z walk, obfitującego w wydarzenia polityczne okresu II w. Być
może też, że należy ich szukać w przesłankach bardziej ogólnych. Częste na stemplach przedsta-
wienia Nike, tropaionów i wreszcie przedstawienia lwa cheronejskiego, mogły nawiązywać do
politycznej potęgi państw hellenistycznych, stanowić aluzję do wielkich podbojów czy też na-
wiązywać do najbardziej aktualnych, lokalnych wydarzeń politycznych. Lew Leontosa swoją

206