Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (18.1974)

Brzuch i pośladki dziecka są lekko uwypuklone za pomocą modelunku. Twarz potraktowana została w taki
sam sposób, jak twarze króla i Hathor. Linia konturu rąk przesadnie podkreśla spiczastość łokci.
Ryte napisy hieroglificzne charakteryzują się niestaranną grafią znaków, a linie obrzeżające kolumnę tekstu
przed boskim dzieckiem są krzywe.

Miejsce znalezienia: Edfu, kom centralny, rynek rzymski.

Publikacje: Michałowski (i inni), Tell Edfou 1938, nr kat. 78, s. 41—42, tabl. XVIII 3—5 ; Micha-
łowski, Zbiory sztuki starożytnej, I wyd. s. 20, II Wyd. s. 26, III wyd. s. 57; Michałowski, Sztuka
starożytna, s. 172.

6. FILAR W KSZTAŁCIE OSTROSŁUPA ŚCIĘTEGO O PODSTAWIE PROSTOKĄTNEJ. Nr inw.
139377 MN (U. 6 a-d)

Piaskowiec szary o odcieniu różowym. Ślady białej wyprawy oraz koloru niebieskiego. Wys. 0,94 m, szer. przy
bazie 0,32 x 0,39 m, szer. na szczycie 0,23 x 0,30 m.

Podstawa i powierzchnia górna równo ścięte. Filar rozłupany był na dwie części, które W wyniku zabiegów
konserwatorskich połączono i uzupełniono gipsem. Na ścianach widoczne są liczne ślady uszkodzeń, a niektóre
ubytki noszą ślady starożytnych uzupełnień wyprawą. W górnej partii szerszych boków wykute są regularne,
prostokątne otwory.

Dekoracja reliefowa pokrywa cztery ściany zajmując trzy zwężające się ku górze pasy oddzielone poziomymi
listwami. Całość zwieńczona jest uszkodzonym obecnie gzymsem ozdobionym ornamentem z liści palmy.
Na temat ogólnych cech reliefu — patrz fragment kolumny nr 1.

Szerszy bok filaru, ściana A (il. 6 a)

W pasie górnym po obu stronach otworu widoczne są ślady dwojga oczu udżat.

Centrum pasa środkowego zajmuje dziecko — Horus, siedzące na kwiecie lotosu, trzymające przy ustach palec
lewej ręki. Z obu stron jego głowy znajdują się bardzo zatarte oczy udżat. Postać dziecka wydobyta jest
za pomocą schematycznego rysunku. Rytą linią zaznaczona jest fałda brzucha i naszyjnik, a W twarzy jedynie
usta i nozdrza. Natomiast plastyczne opracowanie twarzy odpowiada modelunkowi twarzy kobiet z kolumny
nr 1. Modelunek ciała uwypukla delikatnie brzuch, wyodrębnia naszyjnik i fryzurę. Z obu stron dziecka umiesz-
czone są postacie Hathor, przykucnięte na kubicznych krzesłach, zwrócone twarzami do centrum sceny. Ich
głowy przykryte długimi perukami wieńczą dyski słoneczne, których zachowały się tylko ślady. W rękach
trzymają berła was. Obydwie figury mają zgeometryzowaną, uproszczoną formę, a profil twarzy jest tylko
ogólnie naszkicowany linią konturu. Płytszą rytą linią zaznaczony jest kształt peruki okalającej twarz i uszy,
a w postaci Hathor z prawej strony usta i nozdrza. Ciała bogiń są modelowane plastycznie, w reliefie o jedno-
litej głębokości. Modelunek twarzy wykonany jest według tych samych zasad, co u postaci z omówionych
wyżej zabytków. Środek pasa dolnego zajmuje Bes w takim samym geście, jak w pasie górnym kolumny nr 2
strona A. Jego sylwetka jest jednak szczuplejsza, o stosunkowo małej głowie osadzonej na dość długim korpusie
i nie posiada tak silnie uwydatnionej muskulatury. Linia konturu jest niestaranna, nogi mają pod kolanami
nieprawidłowe wcięcia, a lewa ręka rozszerza się od łokcia w kierunku dłoni. Dzięki plastycznemu opracowaniu
powierzchni zaznaczone są wypukłości łydek, ud, brzucha, piersi, policzków, czoła. W proporcji całego ciała
rażą ręce zbyt szczupłe w stosunku do całości sylwetki. Po obu stronach Besa boginie Hathor w długich peru-
kach, z dyskami słonecznymi, przykucnięte na cokołach, takie same jak w pasie środkowym.
Szerszy bok filaru, ściana В (il. 6 b)
Pas górny jest niewidoczny wskutek uzupełnień gipsem.

Dekoracja pasa środkowego przedstawia temat „połączenia obu krajów" — dwie klęczące postacie zawiązują

34