DOI Artikel:
Warszawa oskarża: Przewodnik po wystawie urządzonej przez Biuro Odbudowy Stolicy wespół z Muzeum Narodowym w Warszawie : Warszawie (maj-czerwiec) 1945 (przedruk)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19582#0651
24. Warszawa oskarża, sala muzealna, meble, tkaniny
W zakresie budowli sakralnych XVIII w., największą stratą było spalenie wybitnego zabytku wczesnego kla-
sycyzmu, zboru ewangelickiego z tak charakterystyczną dla sylwety Warszawy kopulą. Inne kościoły poniosły takie
szkody, jak spalenie dachów, przebicie stropów i ścian, zachowały jednak przeważnie swe wnętrza i cenne wyposa-
żenia.
Epoka klasycyzmu Królestwa Kongresowego, reprezentowana w Warszawie wielu monumentalnymi gmachami
publicznymi, poniosła wówczas również ciężkie straty. Spłonął czołowy budynek tej epoki, wspaniały Teatr Wielki
wraz z salami Redutowymi i Teatrem Narodowym. Spłonął też piękny zespół architektoniczny budynków Mini-
sterstwa Skarbu na Placu Bankowym. Poza tym uległy zniszczeniu lub zostały ciężko uszkodzone zabytkowe
budowle tego okresu, tworzące charakterystyczne wnętrza urbanistyczne ulic i placów, jak Nowy Świat lub Plac
Grzybowski, oraz mnóstwo domów z początku XIX w., nadających właściwe dawnej Warszawie piętno klasycyzmu.
Na bilans czterotygodniowych walk, zaostrzonych w ostatniej dekadzie ogniem ciężkiej artylerii, złożyła się
po naszej stronie nie tylko krew obrońców i cywilnej ludności. Poległych przykryły rumowiska walących się gma-
chów, mieszczących bezcenne dla naszej kultury zbiory muzealne i biblioteczne. Pastwą płomieni padło Muzeum
i Biblioteka Zamoyskich, Biblioteka Przeździeckich, niemal całe zbiory Raczyńskich, zdewastowano w ogromnym
procencie zbiory muzealne Krasińskich. Spłonęło doszczętnie Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej, połączone
z Instytutem, kształcącym nowe pokolenia rzemieślnicze, Muzeum Przemysłu i Rolnictwa z licznymi pracowniami
naukowymi, największe w Polsce Muzeum Etnograficzne, celujące zwłaszcza kolekcją północno-azjatycką, rozwija-
646
W zakresie budowli sakralnych XVIII w., największą stratą było spalenie wybitnego zabytku wczesnego kla-
sycyzmu, zboru ewangelickiego z tak charakterystyczną dla sylwety Warszawy kopulą. Inne kościoły poniosły takie
szkody, jak spalenie dachów, przebicie stropów i ścian, zachowały jednak przeważnie swe wnętrza i cenne wyposa-
żenia.
Epoka klasycyzmu Królestwa Kongresowego, reprezentowana w Warszawie wielu monumentalnymi gmachami
publicznymi, poniosła wówczas również ciężkie straty. Spłonął czołowy budynek tej epoki, wspaniały Teatr Wielki
wraz z salami Redutowymi i Teatrem Narodowym. Spłonął też piękny zespół architektoniczny budynków Mini-
sterstwa Skarbu na Placu Bankowym. Poza tym uległy zniszczeniu lub zostały ciężko uszkodzone zabytkowe
budowle tego okresu, tworzące charakterystyczne wnętrza urbanistyczne ulic i placów, jak Nowy Świat lub Plac
Grzybowski, oraz mnóstwo domów z początku XIX w., nadających właściwe dawnej Warszawie piętno klasycyzmu.
Na bilans czterotygodniowych walk, zaostrzonych w ostatniej dekadzie ogniem ciężkiej artylerii, złożyła się
po naszej stronie nie tylko krew obrońców i cywilnej ludności. Poległych przykryły rumowiska walących się gma-
chów, mieszczących bezcenne dla naszej kultury zbiory muzealne i biblioteczne. Pastwą płomieni padło Muzeum
i Biblioteka Zamoyskich, Biblioteka Przeździeckich, niemal całe zbiory Raczyńskich, zdewastowano w ogromnym
procencie zbiory muzealne Krasińskich. Spłonęło doszczętnie Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej, połączone
z Instytutem, kształcącym nowe pokolenia rzemieślnicze, Muzeum Przemysłu i Rolnictwa z licznymi pracowniami
naukowymi, największe w Polsce Muzeum Etnograficzne, celujące zwłaszcza kolekcją północno-azjatycką, rozwija-
646