DOI Heft:
Faras
DOI Artikel:Górecki, Tomasz: Z problematyki ikonografii świętych wojowników w malarstwie ściennym katedry w Faras
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19586#0207
BUTY
Jednym z wielu rodzajów butów używanych w armii rzymskiej i bizantyńskiej były caligae,
które odtworzone zostały również na przedstawieniu Świętego wojownika (I). Tą nazwą określano
skórzane, sięgające do kolan buty wojskowe, wiązane z przodu na całej wysokości rzemieniami94.
Nie miały one charakteru ochronnego, co wiązało się ze specyficznym, stosowanym w piechocie
rzymskiej sposobem walki tj. zza ustawionej na ziemi dużej, ciężkiej tarczy (scutum)95.
12a — Bizantyńskie Tęayyla cesarskie, przerys wg L e c 1 e r q, Chaussure, jw., t. III, 1, il. 2742;
b — T^ayyia, przerys z malowidła Święty wojownik (II)
Buty były również ważnym elementem oficjalnego stroju dworskiego. Od Dioklecjana, w wy-
niku silnych wpływów perskich, pojawiła się ich nowa odmiana — buty zdobione złotem i dro-
gimi kamieniami, które były zastrzeżone dla cesarza (campagia regia) i jako element stroju ściśle
związany z jego osobą stały się jednym z regaliów, oznaką władcy96. Dowodzą tego opisy
94 Por. Dictionnaire des Antiąuites Grecąues et Romaines (red.: Ch. Daremberg — P. Saglio),
t. II, s. 849 n.; J. A 1 f s, Der bewegliche Metallpanzer im romischen Heer. Die Geschichte seiner Herkunft und
Entwicklung. Zeitschrift fur historische Waffen- und Kostiimkunde, XVI, 1940—1942, s. 74.
95 Kromayer, Veith, jw., s. 410.
96 A 1 f 5 1 d i, Insignien, jw., s. 65 n.; tenże, Die Ausgestaltung, jw., s. 16 n.; H. L e c 1 e r q, art. Chaus-
sure. Dictionnaire d’archeologie, jw., t. III, 1, kol. 1243 n. i il. 2742.
203
Jednym z wielu rodzajów butów używanych w armii rzymskiej i bizantyńskiej były caligae,
które odtworzone zostały również na przedstawieniu Świętego wojownika (I). Tą nazwą określano
skórzane, sięgające do kolan buty wojskowe, wiązane z przodu na całej wysokości rzemieniami94.
Nie miały one charakteru ochronnego, co wiązało się ze specyficznym, stosowanym w piechocie
rzymskiej sposobem walki tj. zza ustawionej na ziemi dużej, ciężkiej tarczy (scutum)95.
12a — Bizantyńskie Tęayyla cesarskie, przerys wg L e c 1 e r q, Chaussure, jw., t. III, 1, il. 2742;
b — T^ayyia, przerys z malowidła Święty wojownik (II)
Buty były również ważnym elementem oficjalnego stroju dworskiego. Od Dioklecjana, w wy-
niku silnych wpływów perskich, pojawiła się ich nowa odmiana — buty zdobione złotem i dro-
gimi kamieniami, które były zastrzeżone dla cesarza (campagia regia) i jako element stroju ściśle
związany z jego osobą stały się jednym z regaliów, oznaką władcy96. Dowodzą tego opisy
94 Por. Dictionnaire des Antiąuites Grecąues et Romaines (red.: Ch. Daremberg — P. Saglio),
t. II, s. 849 n.; J. A 1 f s, Der bewegliche Metallpanzer im romischen Heer. Die Geschichte seiner Herkunft und
Entwicklung. Zeitschrift fur historische Waffen- und Kostiimkunde, XVI, 1940—1942, s. 74.
95 Kromayer, Veith, jw., s. 410.
96 A 1 f 5 1 d i, Insignien, jw., s. 65 n.; tenże, Die Ausgestaltung, jw., s. 16 n.; H. L e c 1 e r q, art. Chaus-
sure. Dictionnaire d’archeologie, jw., t. III, 1, kol. 1243 n. i il. 2742.
203