DOI Heft:
In memoriam
DOI Artikel:Krzyżanowska, Aleksandra: Zygmunt Wdowiszewski - wspomnienie pośmiertne
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19586#0403
ZYGMUNT WDOWISZEWSKI — WSPOMNIENIE POŚMIERTNE
D-. . . Nieborowie _
i doktor filozofii, historyk, długoletni kurator Gabinetu Monet i Medali Muzeum Narodowego
w Warszawie.
Urodził się 10 IX 1894 r. w Krakowie. W latach 1915—20 odbywał służbę wojskową, a następ-
nie rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, słuchając wykładów
z dziedziny historii i nauk pomocniczych historii oraz historii sztuki. Równocześnie rozszerzał
swoje zainteresowania zajmując się filozofią, jak również prawem, a szczególnie ustrojem Polski.
Na podstawie rozprawy: „Ród Bogorjów w wiekach średnich” uzyskał stopień doktora filozofii.
Od 1923 r. rozpoczął pracę jako praktykant w Archiwum Głównym Akt Dawnych w War-
szawie i kontynuował ją do roku 1935, poczem przeszedł do Archiwum Skarbowego w Warszawie
celem przygotowania do przekazania znajdującego tam się Działu Staropolskiego. Po przekazaniu
go do Archiwum Akt Dawnych miał powrócić na swoje poprzednie stanowisko, ale przeszko-
dził temu wybuch wojny w jesieni 1939 r. W czasie okupacji pracował w Archiwum Akt Nowych.
Oprócz tej podstawowej pracy zawodowej w latach 1923—-1944 zajmował się Biblioteką i Zbio-
rami Ordynacji hr. Przeździeckich w Warszawie.
Przy końcu 1945 r. został powołany na adjunkta katedry historycznej Uniwersytetu Mikołaja
Kopernika w Toruniu, gdzie prowadził wykłady i ćwiczenia z nauk pomocniczych historii,
a później i z muzealnictwa i konserwatorstwa na Wydziale Sztuk Pięknych tegoż Uniwersytetu.
Równocześnie w latach 1948—1953 pracował jako kustosz Działu Numizmatycznego Muzeum
Pomorskiego w Toruniu. Od października 1953 r. przeniósł się do Gabinetu Monet i Medali
Muzeum Narodowego w Warszawie, gdzie od początku roku 1954 pełnił obowiązki kustosza
działu Numizmatyki Polskiej i Obcej, a od 1962 r. kuratora całego Gabinetu. W styczniu 1955 r.
otrzymał nominację na docenta.
Gabinet numizmatyczny za jego kierownictwa rozwinął się, funkcjonowały już równolegle
dwa działy, przeprowadzano stopniowe porządkowanie zbiorów. Oprócz wystawy numizmatyki
starożytnej, która otwarta była jako wystawa stała od roku 1951, zdołano wystawić polskie
monety, umieszczając kilka gablot w ramach ekspozycji sztuki polskiej. W wielu wystawach
muzealnych brały udział numizmaty jako materiał uzupełniający. Rozszerzał się stan posiadania
399
D-. . . Nieborowie _
i doktor filozofii, historyk, długoletni kurator Gabinetu Monet i Medali Muzeum Narodowego
w Warszawie.
Urodził się 10 IX 1894 r. w Krakowie. W latach 1915—20 odbywał służbę wojskową, a następ-
nie rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, słuchając wykładów
z dziedziny historii i nauk pomocniczych historii oraz historii sztuki. Równocześnie rozszerzał
swoje zainteresowania zajmując się filozofią, jak również prawem, a szczególnie ustrojem Polski.
Na podstawie rozprawy: „Ród Bogorjów w wiekach średnich” uzyskał stopień doktora filozofii.
Od 1923 r. rozpoczął pracę jako praktykant w Archiwum Głównym Akt Dawnych w War-
szawie i kontynuował ją do roku 1935, poczem przeszedł do Archiwum Skarbowego w Warszawie
celem przygotowania do przekazania znajdującego tam się Działu Staropolskiego. Po przekazaniu
go do Archiwum Akt Dawnych miał powrócić na swoje poprzednie stanowisko, ale przeszko-
dził temu wybuch wojny w jesieni 1939 r. W czasie okupacji pracował w Archiwum Akt Nowych.
Oprócz tej podstawowej pracy zawodowej w latach 1923—-1944 zajmował się Biblioteką i Zbio-
rami Ordynacji hr. Przeździeckich w Warszawie.
Przy końcu 1945 r. został powołany na adjunkta katedry historycznej Uniwersytetu Mikołaja
Kopernika w Toruniu, gdzie prowadził wykłady i ćwiczenia z nauk pomocniczych historii,
a później i z muzealnictwa i konserwatorstwa na Wydziale Sztuk Pięknych tegoż Uniwersytetu.
Równocześnie w latach 1948—1953 pracował jako kustosz Działu Numizmatycznego Muzeum
Pomorskiego w Toruniu. Od października 1953 r. przeniósł się do Gabinetu Monet i Medali
Muzeum Narodowego w Warszawie, gdzie od początku roku 1954 pełnił obowiązki kustosza
działu Numizmatyki Polskiej i Obcej, a od 1962 r. kuratora całego Gabinetu. W styczniu 1955 r.
otrzymał nominację na docenta.
Gabinet numizmatyczny za jego kierownictwa rozwinął się, funkcjonowały już równolegle
dwa działy, przeprowadzano stopniowe porządkowanie zbiorów. Oprócz wystawy numizmatyki
starożytnej, która otwarta była jako wystawa stała od roku 1951, zdołano wystawić polskie
monety, umieszczając kilka gablot w ramach ekspozycji sztuki polskiej. W wielu wystawach
muzealnych brały udział numizmaty jako materiał uzupełniający. Rozszerzał się stan posiadania
399