Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (24.1980)

dojeżdżała jeszcze do Tarnowa, co 6 tygodni dwa tygodnie spędzała na porządkowaniu i prze-
kazywaniu swych dawnych obowiązków następcom.

W lipcu 1945 r. powróciły zbiory numizmatyczne, a.od 1 X 1945 r. pani Anna Szemiothowa
powraca na stanowisko kustosza Działu Numizmatyki Starożytnej. Mieszkając na terenie
muzeum wraz z garstką pracowników organizuje na nowo pracę. Przez wiele lat samotnie po-
rządkuje przybyłe monety, zestawiając je z zachowaną dokumentacją i ciesząc się każdym powró-
conym egzemplarzem. W 1946 r. sprowadza z Tarnowa matkę z synami i zamieszkuje w Gro-
dzisku Mazowieckim, w jednoizbowym mieszkaniu bez żadnych wygód. Ciężkie były warunki
życia po wojnie. Sam dojazd kolejką do pracy zajmował jej 3—4 godziny dziennie. Nie wpływało
to jednak na jakiekolwiek zaburzenia w pracy. Przywykła do żelaznej dyscypliny wewnętrznej
nigdy się nie spóźniała i tylko poważna choroba jej samej, dzieci czy matki mogła zatrzymać ją
w domu. Żyje więcej niż skromnie, niewielka pensja z trudem wystarcza na utrzymanie rodziny,

413